Koniec z cukrzycą i otyłością. Mark dr Hyman. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Mark dr Hyman
Издательство: PDW
Серия:
Жанр произведения: Медицина
Год издания: 0
isbn: 9788375340389
Скачать книгу
z diety napojów słodzonych cukrem.

      Co więc powinniśmy pić? Wodę. Zwyczajną wodę z kranu. Przefiltrujcie ją, schłódźcie, wciśnijcie trochę soku z cytryny i cieszcie się jej smakiem. Poddano nas praniu mózgu i nakazano myśleć, że nie możemy pić samej wody, ale to jest przecież coś, z czego się głównie składamy, i to nam właśnie pozwala chudnąć. Co więcej, naukowcy stwierdzili, że popijanie wody między posiłkami zwiększa utratę wagi o 44 procent75.

      To wystarczający dowód na to, że słodzone cukrem napoje są szkodliwe dla zdrowia. Ale nawet gdyby tak nie było, to czy ich producentom nie powinno zależeć na udowodnieniu, że ich produkty są bezpieczne dla zdrowia, zamiast spodziewać się, że niedofinansowywani naukowcy udowodnią, że wcale nie są bezpieczne?

      Istnieje kilka badań wykazujących mały lub żaden związek między słodzonymi cukrem napojami a przybieraniem na wadze76. Jednakże wiele z tych badań zostało sfinansowanych przez przemysł spożywczy, w tym Amerykańskie Stowarzyszenie Producentów Napojów. W 2007 roku przegląd większości z 206 badań naukowych wykazał, że jeśli badanie było finansowane przez przemysł spożywczy, to ponad ośmiokrotnie wzrastało prawdopodobieństwo, że wyniki badań będą korzystne dla tego przemysłu77.

      Mało kto wie, że potentaci przemysłu spożywczego połączyli siły, tworząc Centrum Wolności Konsumenckiej78, które rozpoczęło wielką kampanię w mediach opartą na stwierdzeniu, że epidemia otyłości to mistyfikacja. Mówią nam: „Nie wierzcie własnym oczom, wierzcie nam”. Ze względu na „zachowanie prywatności” nie ujawniają swoich źródeł finansowania, jednakże w rezultacie poszukiwań okazało się, że stoją za tym takie koncerny jak Coca-Cola, PepsiCo, Kellog, Kraft, i inni, którzy chcieli zachować anonimowość, ponieważ, jak donosi ich strona internetowa, obawiają się żywnościowych faszystów – jedzących żywność organiczną, uprawiających warzywa zorganizowanych grup. O Mój Boże!

      Napoje dietetyczne: pomagają czy szkodzą?

      Jeśli uważacie, że napoje gazowane typu „light” są rozwiązaniem, to przemyślcie ten pogląd jeszcze raz. Konsumpcja napojów dietetycznych wzrosła od 1960 roku o 400 procent. Nie chodzi tu o to, czy powodują raka, czy też nie, ale z całą pewnością prowadzą do przyrostu zamiast do ubytku wagi. Osoby pijące regularnie napoje light ponoszą zwiększone o 200 procent ryzyko przybierania na wadze, zwiększone o 36 procent ryzyko stanu przedcukrzycowego lub zespołu metabolicznego i o 87 procent zwiększone ryzyko zachorowania na cukrzycę. Badanie na ponad 400 osobach wykazało, że ci, którzy wypijają dwa gazowane napoje dietetyczne dziennie, mają pięciokrotnie większy obwód w pasie niż ci, którzy nie piją napojów gazowanych.

      Wygląda zatem na to, że nie da się przechytrzyć Matki Natury. Oszukiwanie mózgu, gdy każe mu się myśleć, że dostajecie coś słodkiego, brzydko się mści na Waszym metabolizmie. Sztuczne substancje słodzące naruszają prawidłowe neurologiczne i hormonalne sygnały, które kontrolują głód i nasycenie. Badania na szczurach karmionych sztucznymi słodzikami dowiodły, że ich metabolizm uległ spowolnieniu i szczury były pobudzane do konsumpcji większej liczby kalorii i bardziej przybierały na wadze niż te, które były karmione żywnością słodzoną cukrem79.

      W innym niepokojącym badaniu szczury mające do wyboru kokainę lub sztuczny słodzik zawsze wybierały słodzik, nawet jeśli uprzednio zostały zaprogramowane na uzależnienie od kokainy. Autor badania stwierdza, że „zdecydowana preferencja słodkiego smaku może prowadzić do zmiany w hierarchii potencjalnie uzależniających stymulantów, jeśli słodka dieta ma pierwszeństwo przed kokainą i ewentualnymi innymi uzależniającymi narkotykami”80.

      Używanie sztucznych środków słodzących, podobnie jak „pokarmów porno”, czyli podniecających połączeń smaku słodyczy, tłuszczu i soli w ustach, zmienia upodobania żywnościowe. Podniebienie przestaje się cieszyć smakiem owoców i warzyw oraz pełnowartościowego pożywienia i zaczyna lubić tylko „seksowne” pożywienie81.

      Doradzam zatem zrezygnowanie ze stewii, aspartamu, sukralozy, alkoholów cukrowych, takich jak ksylitol, malitol i wszystkie inne powszechnie używane i reklamowane substancje słodzące, chyba że chcecie spowolnić swój metabolizm, przybrać na wadze i popaść w nałóg.

      W ramach programu pomocy dla najniżej uposażonych (SNAP)82, Departament Rolnictwa USA wydaje 4 miliardy dolarów rocznie na napoje, co oznacza niemal 30 milionów porcji dziennie lub ponad 10 miliardów rocznie napojów słodzonych cukrem kukurydzianym. Rząd ponosi (z naszych podatków) i będzie ponosił coraz bardziej wzrastające koszty państwowej opieki zdrowotnej wydatkowane na leczenie powikłań otyłości i cukrzycy. I nie zrewiduje swej polityki, ponieważ, według nich, ograniczanie zakupów napojów gazowanych byłoby dyskryminacją. Ludzi ubogich czy przemysłu spożywczego i rolnictwa?

„PODATEK OD NAPOJÓW GAZOWANYCH”

      Thomas Frieden, dyrektor Centrum Kontroli Chorób, oraz Kelly Brownell z Uniwersytetu Yale zamieścili artykuł w „New England Journal of Medicine”, postulujący wprowadzenie podatku akcyzowego w wysokości centa za uncję słodzonych cukrem napojów, znanego powszechnie jako „podatek od napojów gazowanych”. Podobnie jak nałożenie akcyzy na papierosy ograniczyło palenie, szacuje się, że taki podatek zmniejszyłby konsumpcję napojów gazowanych o 23 procent rocznie.

      Opodatkowanie słodzonych cukrem napojów gazowanych nie zlikwidowałoby otyłości, jednakże oczywiste jest to, że kalorie w płynie stały się celem interwencji służby zdrowia. Uchwalenie takiego podatku mogłoby stworzyć źródło finansowania zapobiegania otyłości, programów leczenia, a przy tym zmniejszyłoby spożycie napojów gazowanych. Środki pozyskane z tej inicjatywy można by było przeznaczyć na programy społecznościowe ukierunkowane na zwalczanie otyłości u dorosłych i dzieci, zwłaszcza z ubogich warstw społeczeństwa.

      Nic by to nie kosztowało, dając jednocześnie natychmiastowy efekt. Mogłoby zmaksymalizować wysiłki Michelle Obamy, która dysponuje zaledwie 400 milionami dolarów na walkę z otyłością u dzieci. Amerykańskie Stowarzyszenie Wytwórców Napojów, z Coca-Colą i Pepsi na czele, wydało w 2000 roku 1 milion dolarów na lobbowanie przeciwko temu pomysłowi. W roku 2009 wydali już 20 milionów. Gdyby uważali, że nie miałby on wpływu na ich dochody lub konsumpcję, to nie zwalczaliby go. Ich wewnętrzne badania wykazały, że kiedy Coca-Cola podniosła cenę o 12 procent, sprzedaż spadła o 14,6 procent.

      Jesteśmy w stanie zmienić wadliwe uwarunkowania w naszym środowisku, które sprzyjają otyłości oraz uzależnieniom. Jest to po prostu kwestia dobrej woli społeczeństwa i polityków. Jeśli tego nie uczynimy, staniemy w obliczu rozwijającej się na całym świecie epidemii otyłości oraz chorób przewlekłych.

      Wielkie koncerny rolnicze, jeśli zostaną przymuszone, mogą zacząć produkować zdrową żywność, żeby żywić nią naród, a wielkie koncerny spożywcze mogą wprowadzić innowacyjne rozwiązania, które usatysfakcjonują konsumentów, dostarczając im zdrową, tanią, odpowiednią i wyśmienitą żywność dla wszystkich ludzi na świecie. Jednakże owe wielkie koncerny same z siebie nie zaczną tego robić. A jeśli produkowana przez nie żywność jest uzależniająca, to jakie są etyczne, prawne i moralne implikacje przyzwalania na to, by ci żywnościowi dilerzy mieli nieograniczony dostęp do naszych dzieci?

      5

      Jak nas zabijają wielkie koncerny rolnicze, spożywcze i farmaceutyczne

      Jaka siła napędowa tkwi za tą całą nioskowartościową, tanią żywnością,


<p>75</p>

Dermis E.A., et al. Water consumption increases weight loss during a hypocaloric diet intervention in middle-aged and older adults. Obesity. 2010 Feb; 18(2): 300–307.

<p>76</p>

Forshee R.A., Anderson P.A., Storey M.L. Sugar-sweetened beverages and body mass index in children and adolescents: A metaanalysis. Am J Clin Nutr. 2008: 87: 1662–1671.

<p>77</p>

Lesser L.I., et al. Relationship between funding source and conclusion among nutrition-related scientific articles. PLoS Med. 2007 Jan; 4(1): e5.

<p>78</p>

http://consumerfreedorn.com/about.cfm.

<p>79</p>

Swithers S.E., Davidson T.L. A role for sweet taste: calorie predictive relations in energy regulation by rats. Behav Neurosci. 2008; 122(1): 161–173.

<p>80</p>

Lenoir M., et al. Intense sweetness surpasses cocaine reward. PLoS One. 2007; 2(1): e698.

<p>81</p>

Ludwig D.S. Artificially sweetened beverages: cause for concern. JAMA. 2009 Dec 9; 302(22): 2477–2478.

<p>82</p>

Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) – program pomocy społecznej dla najuboższych, głównie bezrobotnych, polegający na przydziale bonów żywnościowych (przyp. tłum.).