Oporności insulinowej i powiązanej z nią cukrzyco-otyłości często towarzyszy narastająca otyłość brzuszna, zmęczenie po posiłkach, niepohamowany apetyt na słodycze, wahania stężenia glukozy we krwi lub hipoglikemia (niedocukrzenie), wysoki poziom trójglicerydów, niski poziom HDL, nadciśnienie tętnicze, osłabienie popędu seksualnego, tworzenie się zakrzepów i narastający stan zapalny organizmu. Te wskazówki można rozpoznać na długo przed rozwinięciem się cukrzycy, co może być pomocne w całkowitym jej zapobieganiu. Jeśli w Waszej rodzinie występowała otyłość (zwłaszcza brzuszna), cukrzyca, wczesne choroby serca lub nawet otępienie albo rak, możecie być szczególnie podatni na rozwinięcie się cukrzycy.
Na szczęście, u wielu osób ze stanem przedcukrzycowym cukrzyca nigdy się nie rozwija. Na nieszczęście, osoby te są narażone na tak samo wysokie ryzyko zachorowań i śmierci.
Sprawa polega na tym, że zarówno objawy, jak i długoterminowe powikłania cukrzycy oraz insulinooporności się pokrywają. Klasyczne objawy cukrzycy, czyli wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu i utrata wagi są dla niej specyficzne, ale wszystkie inne objawy ostrzegawcze (na przykład, zaburzenia równowagi poziomów glukozy i insuliny) występują wiele lat wcześniej niż te oczywiste. Jesteśmy w stanie wyeliminować wiele późniejszych powikłań cukrzycy, jeśli po prostu weźmiemy pod uwagę owe sygnały ostrzegawcze i zdiagnozujemy chorobę w jej wczesnym stadium.
Wszystkie zjawiska, które obserwujemy w cukrzyco-otyłości, są wynikiem tego samego – zaburzenia siedmiu głównych układów w organizmie, tworzących pajęczynę lub sieć jego biologii. Zrozumienie owej sieci jest podstawą medycyny funkcjonalnej96, czyli metody leczenia wywodzącej się z zupełnie nowego systemu naukowego, zwanego układami biologicznymi, próbującego pojąć, w jaki sposób układy te są wzajemnie powiązane. Nie chodzi tu zwyczajnie o poszczególne konkretne organy i części ciała, które wzajemnie na siebie nie oddziałują. Podział specjalizacji lekarskich – zorganizowanych według organów i chorób oraz według lokalizacji objawów – jest pełen błędów i jako taki doprowadził współczesną medycynę do poziomu kryzysowego.
Nasz sposób myślenia o chorobach jest przestarzały i nie wykorzystuje najnowszych odkryć naukowych. Medycyna funkcjonalna natomiast wdraża najlepsze współczesne zdobycze nauki i systemy myślenia.
Przez ponad dwadzieścia ostatnich lat pojawiająca się wiedza naukowa, która uformowała medycynę funkcjonalną, wskazywała na pewną sumę czynników, które prowadzą do cukrzyco-otyłości i wszystkich chorób przewlekłych, aczkolwiek nie są to czynniki, które zazwyczaj kojarzymy z tymi schorzeniami.
W ludzkim organizmie występuje siedem fundamentalnych układów, które mogą ulegać zaburzeniom. Aby się wyleczyć z cukrzyco-otyłości lub przezwyciężyć każdą z innych chorób przewlekłych, należy zadbać o stan równowagi w tych siedmiu kluczowych układach. W części II będziemy odkrywać te zaburzenia równowagi w owych układach i sposoby ich wyrównania:
• Krok nr 1. Wzbogacenie odżywiania organizmu
• Krok nr 2. Wyregulowanie hormonów
• Krok nr 3. Zredukowanie procesów zapalnych
• Krok nr 4. Poprawa trawienia
• Krok nr 5. Maksymalizacja odtruwania
• Krok nr 6. Spotęgowanie metabolizmu energetycznego
• Krok nr 7. Wyciszenie umysłu
W częściach III i IV przedstawię Wam wyczerpujący program przywracania stanu równowagi w tych układach. Wraz z moim planem powrotu do zdrowia (część V) zindywidualizowane podejście pozwoli Wam na wdrożenie ostatnich osiągnięć naukowych w leczeniu i wyleczeniu się z tej współczesnej plagi.
CZĘŚĆ II
SIEDEM KROKÓW W LECZENIU CUKRZYCO-OTYŁOŚCI
Pomiędzy opieką zdrowotną, jaką mamy obecnie, a opieką, jaką moglibyśmy mieć, istnieje nie zwyczajna luka, ale przepaść.
Nie możemy rozwiązać problemu, posługując się tym samym sposobem myślenia, którym się posłużyliśmy, tworząc go.
7
Zrozumienie pojęcia siedmiu kroków
Często sobie żartuję, że jestem „całościowym” lekarzem, ponieważ opiekuję się pacjentami z „całą listą” schorzeń. Typowa jest bowiem odpowiedź lekarzy, do których zgłaszają się pacjenci z wieloma niedomaganiami i skarżą się na nie, że „na tej wizycie możemy się zająć tylko jednym problemem”. Ewentualnie odsyłają pacjentów do kilku różnych specjalistów – jednego od wysypki skórnej, drugiego od bólu stawów, trzeciego od refluksu, czwartego od migreny i tak dalej. Nikt nie zapyta: „w jaki sposób to wszystko jest ze sobą powiązane?”. Nie ma więc co się dziwić, że przeciętny pacjent objęty opieką lekarską ma sześciu lekarzy i zażywa pięć lekarstw.
Całą sztuką jest dostrzeżenie powiązań. Kiedy siedem układów znajduje się w stanie nierównowagi, pojawia się choroba, i może to być przyrost wagi, cukrzyca, choroby serca, rak lub cokolwiek innego, co jest na Waszej „całej liście”. Kluczowe zatem jest leczenie nie każdego schorzenia oddzielnie, ale odnalezienie i leczenie podstawowych utajonych przyczyn.
W stanie przedcukrzycowym, cukrzycy i wszystkich innych chorobach zaburzenia, objawy i zachorowania pojawiają się z powodu zaledwie kilku przyczyn powodujących choroby.
Poza zaburzeniami pojedynczych genów, istnieje tylko pięć przyczyn wszystkich chorób: zła dieta, chroniczny stres, zarazki, toksyny i alergeny. Wszystkie one działają na nasze DNA, powodując zmiany w ekspresji genów i włączając lub wyłączając różne geny oraz przekazy, co wywiera wpływ na nasz metabolizm. Pięć przyczyn wchodzi w interakcję z siedmioma kluczowymi układami w organizmie. Kiedy równowaga owych układów zostaje naruszona, pojawiają się objawy jej zaburzenia i lekarze wykrywają chorobę.
A potrzeba zaledwie kilku „składników”, by stworzyć zdrowego człowieka – prawdziwe, pełnowartościowe pożywienie, składniki odżywcze (witaminy i mikroelementy), światło, woda, powietrze, sen, ruch, rytm, miłość, związki, znaczenie oraz cel.
Jeśli usunąć to, co złe, i wprowadzić to, co dobre, organizm sam będzie wiedział co ma robić i wróci do zdrowia. Choroby ustępują, co jest działaniem ubocznym przywracania zdrowia.
Podejście medycyny funkcjonalnej do chorób nie jest nowym sposobem leczenia ani metodą terapeutyczną, ani specjalizacją, ani techniką. Nie jest medycyną integracyjną ani alternatywną. Jest natomiast przyszłością medycyny – wykorzystywaniem nowych odkryć w dziedzinie biologii, a ściślej tego, w jaki sposób naprawdę zaczynamy chorować i jak możemy powracać do zdrowia. Polega ona na leczeniu całego układu, nie zaś jedynie objawów chorobowych. Stosuje najbardziej zaawansowaną naukę w praktycznej metodzie klinicznej, służącej naszemu zdrowiu. Jest sposobem myślenia, skoncentrowanym na pytaniu „dlaczego?”, lub na przyczynach, a nie tylko „co?”,