Wasze geny dostarczają instrukcję obsługi wszystkim białkom organizmu, kontrolując jego fizjologię i biologię. Możecie mieć genetyczne predyspozycje do cukrzycy czy otyłości, ale nie jest to przesądzone. W każdym momencie macie moc transformacji ekspresji genu i odsunięcia choroby, zmieniając informacje i instrukcje, jakie przesyłacie do swojego DNA. Możecie „wyłączyć” geny, które Wasza babcia „włączyła” przed dwoma pokoleniami.
Dla tych, którzy wciąż nie są do końca przekonani i wierzą w to, że cukrzyca jest chorobą genetyczną, przytoczę opowieść o Indianach Pima z Arizony. Przeżywszy setki lat w surowych warunkach pustyni, na początku dwudziestego wieku zostali rzuceni w środowisko kultury i diety Zachodu. Ich tradycyjna dieta opierała się zasadniczo na pokarmach pochodzenia roślinnego i składała się z pełnego ziarna, kabaczków, melonów, warzyw strączkowych, fasoli i papryki chilli. Uzupełniali ją okazjonalnie zbieractwem, i dotyczyło to głównie jadłoszynu, żołędzi, kaktusów, szałwii hiszpańskiej, ziół i ryb. Chociaż owa dieta była bogata w węglowodany, były to węglowodany o niskim indeksie glikemicznym – co oznacza, że były przetwarzane w ich organizmach na cukier stosunkowo powoli i nie doprowadzały do jego wysokiego stężenia we krwi. W ciągu jednego pokolenia Pima przeszli na dietę bogatą w cukier, słodkie napoje gazowane, białą mąkę, tłuszcze trans oraz żywność przetworzoną. To jest dieta, którą nazywam białą śmiercią – biały cukier, biała mąka, biały tłuszcz (do pieczenia i smażenia). Będąc narodem ludzi szczupłych i w dobrej kondycji, nie cierpieli na otyłość, cukrzycę ani choroby serca. I w bardzo krótkim czasie stali się drugą na świecie populacją pod względem otyłości. 80% procent Indian Pima w Arizonie ma cukrzycę przed ukończeniem trzydziestego roku życia, i mogą mówić o szczęściu, jeśli dożyją czterdziestu sześciu lat. Dzieci Pima już w wieku trzech lub czterech lat zapadają na cukrzycę dorosłych, a przed osiągnięciem dwudziestu lat wymagają operacji założenia kardiologicznych bajpasów.
Epidemia cukrzyco-otyłości u Pima nie jest skutkiem najnowszej mutacji genów. Oni po prostu swoim starym, pustynnym genom wysłali inny zestaw instrukcji. Pożywienie to nie tylko kalorie. To także informacja, a więc typowa amerykańska wysokoglikemiczna dieta „włączyła” u Pima geny cukrzyco-otyłości.
Pima nie mieli wyboru. Ale Wy go macie. Ta choroba dotyka nie tylko biednych bądź rdzennych Amerykanów, dotyka nas wszystkich. Otyłość skraca życie przeciętnego człowieka o dziewięć lat33, a gdy dotyka nastolatków, stwarza takie samo ryzyko przedwczesnego zgonu jak nałogowe palenie papierosów34.
Nie ma żadnych wątpliwości – cukrzyco-otyłość nie jest zaburzeniem genetycznym w najściślejszym znaczeniu. O ile prawdziwe jest to, że geny odziedziczone po rodzicach czy dziadkach mogą Was uplasować w grupie podwyższonego ryzyka, to niekoniecznie oznacza, że musicie zachorować na cukrzyco-otyłość. Warunkiem jest ścisłe przestrzeganie czynników (dieta, styl życia i wpływ środowiska naturalnego), które wyłączą wszystkie wadliwe geny. To jest kwestia złego ekspozomu, a nie złych genów. Możecie wyłączyć te geny, a Koniec z cukrzycą i otyłością! pokaże Wam, jak to zrobić.
Większość z nas jest nauczona, że cukrzyca jest nieodwracalna i że jest nam pisane postępujące pogorszenie funkcjonowania organizmu, polegające na wystąpieniu chorób serca, niewydolności nerek, ślepoty, amputacji, udarów mózgu oraz otępienia. Jesteśmy również przekonani, że prawie niemożliwe jest leczenie otyłości lub zdolność do długotrwałej utraty wagi. Wydaje się nam, że jedyną opcją jest ograniczenie skutków i zmniejszanie powikłań cukrzycy.
Mimo to, istnieją w literaturze medycznej jasne i wyraźne dowody na to, że cukrzyca jest odwracalna, zwłaszcza jeśli jest uchwycona we wczesnym stadium i leczona agresywną interwencją w styl życia, wspomaganiem składnikami odżywczymi i okazjonalnie lekami35. Nawet większość długotrwałych przypadków cukrzycy można cofnąć dzięki bardzo intensywnym zmianom stylu życia, medykacji i suplementacji.
Innowacyjne badania36 jednoznacznie wykazują, że nawet chorzy z zaawansowaną cukrzycą typu 2, u których wytwarzające insulinę komórki (beta) są uszkodzone, mogą wyzdrowieć i cukrzyca może zostać cofnięta w ciągu zaledwie jednego tygodnia dzięki drastycznym zmianom w diecie (bardzo niskoglikemiczna, niskokaloryczna, oparta na pokarmach pochodzenia roślinnego dieta). W tych badaniach stężenie glukozy u pacjentów gwałtownie się obniżyło, spadł poziom trójglicerydów, a trzustka się zregenerowała (co zostało potwierdzone specjalistycznymi badaniami rezonansu magnetycznego). Zaledwie po jednym tygodniu pacjentom odstawiono leki, udowadniając tym samym, że cukrzyca nie jest postępującą, nieuleczalną chorobą. A dieta okazała się bardziej skuteczna niż lekarstwa – owszem, cofnięcie cukrzycy kosztuje wiele ciężkiej pracy, ale organizm może się uzdrowić, jeśli zapewnimy mu odpowiednie ku temu warunki. W dalszych częściach książki dowiecie się, jak to zrobić.
Jednakże większość lekarzy nie wychwytuje cukrzycy we wczesnych stadiach choroby. Lekarze rutynowo mierzą stężenie glukozy we krwi na czczo – pobiera się do pomiaru próbkę krwi po minimum ośmiu godzinach po ostatnim posiłku. Najnowsze badania dowiodły, że każdy, u kogo stężenie glukozy we krwi na czczo przekracza 87 mg/dl, jest zagrożony cukrzycą. Jednakże większość lekarzy nie przejmuje się stężeniem przekraczającym 110 mg/dl lub, jeszcze gorzej, 126 mg/dl, poziomem, który, formalnie rzecz biorąc, sygnalizuje cukrzycę. Ale rozpoznanie insulinooporności i kontrolowanie stężenia glukozy w tym przypadku oznacza zbyt późne przystąpienie do gry. W gruncie rzeczy bowiem stężenie glukozy we krwi wzrasta na samym końcu. Najpierw gwałtownie wzrasta poziom insuliny i zamiast wykorzystywać najprostszy sposób wczesnego wykrycia choroby, lekarze rzadko zalecają wykonanie dwugodzinnego testu tolerancji glukozy, który mierzy nie tylko stężenie glukozy, lecz także poziom insuliny na czczo i dwie godziny po wypiciu słodkiego napoju. Jest to najbardziej skuteczny sposób wychwycenia problemu przed wystąpieniem w pełni rozwiniętej choroby. (Na stronie www.bloodsugarsolution.com we wskazówkach Jak współpracować z lekarzem, by otrzymać to, czego potrzebujecie, dowiecie się, o jakie badania poprosić i jak należy interpretować wyniki).
Wczesne badania zalecam każdemu, u kogo w wywiadzie rodzinnym występowały przypadki cukrzycy typu 2, otyłość brzuszna lub powiększony obwód pasa albo wysoki poziom cholesterolu. Test na stężenie glukozy we krwi, zamieszczony na początku książki, a także bardziej szczegółowy Test na cukrzyco-otyłość, zamieszczony w części III, może pomóc Wam w zrozumieniu ponoszonego przez Was ryzyka i w podjęciu wczesnego działania. Nie czekajcie do chwili, gdy stężenie cukru będzie wysokie. Wtedy będzie za późno.
Jeżeli jednak osiągnęliście już bardzo późny etap rozwoju cukrzycy typu 2, w którym trzustka jest uszkodzona, nadal możecie osiągnąć nadzwyczajne korzyści zdrowotne i witalne, jeśli zastosujecie holistyczne podejście do choroby, przedstawione w tej książce. Pamiętajcie, że cukrzycę można cofnąć37.
Najważniejszą ideą niniejszej książki jest pogląd, że stan przedcukrzycowy nie oznacza żadnego „przed”. Jest to śmiertelna choroba,