Odżywiał się typowo dla Amerykanów płci męskiej – fast food, hamburgery, frytki, słodkie napoje gazowane i czipsy, a oprócz tego wypijał codziennie dwa piwa. Jedyną spożywaną przez niego zieleniną były zielone M&M-sy. Po dziesięciu latach, podczas których przeżył stresujący związek partnerski oraz śmierć matki, przytył 23 kilogramy, a obwód w pasie wzrósł z 81 centymetrów do 91,5 cm. Badanie krwi wykazało stężenie glukozy we krwi oraz cholesterolu w normie, ale bardzo niski poziom tzw. dobrego cholesterolu, czyli HDL, bo tylko 34 mg/dl (idealny poziom wynosi więcej niż 60 mg/dl). Miał także stłuszczenie wątroby na skutek diety bogatej w słodycze. Kiedy przyjrzeliśmy mu się trochę bliżej, stwierdziliśmy, że po wypiciu słodkiego napoju (to najlepsze badanie dla wykrycia stanu przedcukrzycowego i cukrzycy), poziomy glukozy i insuliny poszybowały w niebo – oczywisty objaw stanu przedcukrzycowego. Przekonaliśmy się również, że ma niebezpiecznie małe cząsteczki cholesterolu LDL, nawet zażywając Lipitor, a także wysoki poziom rtęci (mieszkał nad oceanem i zjadał duże ilości ryb morskich). Miał również niski poziom kwasów tłuszczowych omega-3 (EPA i DHA), które pomagają w wyrównaniu stężenia glukozy, poprawiają wrażliwość komórek na insulinę i zmniejszają ryzyko zawału mięśnia sercowego, mimo że przecież jadł ryby.
Kiedy zgłosił się do mnie, zażywał mnóstwo leków, w tym także beta-blokery (które powodowały, że czuł się zmęczony) oraz gigantyczną dawkę Lipitoru, bo 80 mg, ośmiokrotnie wyższą od dawki wyjściowej (a to z kolei mogło powodować większą insulinooporność i zwiększać ryzyko cukrzycy). Statyny, takie jak Lipitor, zmniejszają także poziom koenzymu Q10, niezbędnego dla komórek do wytwarzania energii i spalania kalorii. Przyjmował też leki na nadciśnienie (inhibitory konwertazy angiotensyny) i dwa leki zmniejszające krzepliwość krwi (Plavix i aspirynę). Po zawale serca schudł kilka kilogramów, ale zostało mu jeszcze wiele do zrobienia.
Zastosowałem u niego program z książki Koniec z cukrzycą i otyłością! Po upływie roku ten żywiący się fast foodem, pijący słodzone napoje gazowane, zażywający tony lekarstw brzuchaty mężczyzna zmienił się w szczupłego, sprawnego i zdrowego człowieka. Schudł 28 kilogramów i zyskał 30 lat życia. Zaczął biegać i stawał się coraz zdrowszy. Podawaliśmy mu specjalne suplementy dla poprawy wrażliwości na insulinę, w tym chrom, biotynę, kwas alfa liponowy, witaminę D3, PGX (specjalny błonnik obniżający stężenie cukru, insuliny i cholesterolu) oraz olej rybi. Zastosowałem również wysokie dawki niacyny (witamina B3), żeby zwiększyć poziom dobrego cholesterolu i zmienić niebezpieczne, małe cząsteczki LDL w duże, napęczniałe. Skorygowałem niedobory koenzymu Q10. Wzmocniliśmy też proces detoksykacji wątroby, podając n-acetyl-cysteinę (NAC) i pomogliśmy mu pozbyć się rtęci z organizmu. Dla rozrzedzenia krwi zastosowaliśmy naturalne środki.
Po upływie roku odstawił wszystkie lekarstwa, które przyjmował na początku – żadnego Lipitoru, żadnych leków na nadciśnienie, żadnych na rozrzedzenie krwi – i wszystkie wyniki jego analiz były lepsze niż wtedy, gdy te leki zażywał. Poziom cukru wynosił 93 mg/dl, całkowity cholesterol spadł z 173 mg/dl na Lipitorze do 137 mg/dl bez Lipitoru, natomiast dobry cholesterol skoczył z 34 mg/dl na 58 mg/dl, a wszystkie jego cząsteczki były lekkie i napęczniałe. To są lepsze wyniki niż te, jakie można osiągnąć za pomocą lekarstw. U Johna cofnęło się stłuszczenie wątroby, a on sam, mając pięćdziesiąt lat, stał się zdrowszy niż był kiedykolwiek.
John doznał zawału mięśnia sercowego na skutek swojego stanu przedcukrzycowego. Jedno z badań naukowych wykazało, że około dwóch trzecich pacjentów przyjmowanych na oddziałach ratunkowych z powodu zawału mięśnia sercowego miało stan przedcukrzycowy lub nierozpoznaną cukrzycę38. Inne ukierunkowane badanie dowiodło, że ryzyko zawału mięśnia sercowego wzmaga się wraz z każdym wzrostem przeciętnego poziomu cukru we krwi, nawet u tych chorych, którzy nie mają cukrzycy39. Zażywanie statyn i beta-blokerów, które tak naprawdę powodują insulinooporność, nie poprawiło stanu przedcukrzycowego u Johna.
Wielu ludzi uważa, że stan przedcukrzycowy nie stanowi problemu, dopóki nie rozwinie się w pełnoobjawową cukrzycę, że to tylko taki sygnał ostrzegawczy. Nic nie jest bardziej dalekie od prawdy. To właśnie wczesny etap cukrzyco-otyłości niesie ze sobą prawie całe ryzyko wystąpienia cukrzycy. Stan przedcukrzycowy może Was zabić, zanim w ogóle zachorujecie na cukrzycę, przez zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, a nawet raka.
Stan przedcukrzycowy może nawet wywołać predemencję, czyli łagodne zaburzenia funkcji poznawczych – możecie to uznać za wczesne stadium Alzheimera40. Najnowsze badania dowiodły, że chorzy na cukrzycę są cztery razy bardziej narażeni na ryzyko rozwinięcia się choroby Alzheimera, a pacjenci ze stanem przedcukrzycowym lub zespołem metabolicznym ponoszą drastycznie zwiększone ryzyko wystąpienia predemencji lub umiarkowanego zaburzenia funkcji poznawczych (MCI41). Nie trzeba nawet koniecznie mieć cukrzycy, by doznać uszkodzeń mózgu i utraty pamięci na skutek wysokich poziomów insuliny i insulinooporności. Już sam stan przedcukrzycowy może wywołać predemencję. A choroba Alzheimera tak naprawdę jest dziś nazywana cukrzycą typu 342. Najnowsze badania wykazały, że kiedy rośnie obwód pasa, to maleje rozmiar mózgu43. Pogarsza się także jego funkcjonowanie. Jedno nadzwyczajne badanie obrazowania mózgu przeprowadzone przez doktora Daniela Amena wraz z zespołem wykazało, że otyłość powoduje słabsze ukrwienie płata czołowego kory mózgowej (tej części mózgu, która odpowiada za podejmowanie decyzji – „czy mam teraz zjeść tego pączka, czy nie?”).
A jeśli to jeszcze nie wystarcza, to stan przedcukrzycowy może spowodować impotencję u mężczyzn i niepłodność u kobiet (może to być związane z zespołem wielotorbielowatych jajników).
Jeśli zatem lekarz wykrył u Was stan przedcukrzycowy lub zespół metaboliczny, nie myślcie sobie, że jesteście jedynie narażeni na ryzyko czegoś „w przyszłości”, na przykład cukrzycy czy zawału serca. Problemy zaczęły się właśnie w tym momencie.
Leczenie wstrzyknięciami insuliny w cukrzycy to prosta droga w dół, ponieważ zwiększenie dawki insuliny często prowadzi to przyrostu wagi, nadciśnienia tętniczego i wysokiego cholesterolu. Pamiętajcie o tym, że insulina jest w organizmie głównym hormonem odpowiedzialnym za gromadzenie tłuszczu, a także stymulującym apetyt i stany zapalne. Stężenie glukozy się poprawia, ale ogólne ryzyko zawału mięśnia sercowego pozostaje. Dlatego właśnie insulina powinna być stosowana w regulacji poziomu cukru i w cukrzycy jako ostateczność. A jeśli musicie być na insulinie, to stosujcie dawkę najniższą z dla Was możliwych. Odżywiajcie się zdrowymi, pełnowartościowymi i świeżymi produktami i ćwiczcie energicznie, by utrzymać niskie stężenie glukozy we krwi i zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę.
Mam też dobrą wiadomość – przy agresywnej interwencji w styl życia i zmianie diety możecie cofnąć cukrzycę i pod nadzorem lekarza przerwać terapię insulinową44. Wielu moich pacjentów i pacjentów moich kolegów odeszło z powodzeniem od insuliny. Dzięki zrozumieniu i leczeniu