– Też zostałem zaproszony – powiedział trochę speszony Bill. – Przyjdę, gdy już uporamy się z ogrodzeniem, a rano przywiozę przyczepę, żeby zabrać Old Charliego.
– Świetnie. W takim razie do zobaczenia na przyjęciu.
– I tak żadna piękna dama ze mną nie zatańczy. Ale przynajmniej napiję się ponczu i schrupię parę kanapek – dodał z uśmiechem.
– Bill, chętnie z tobą zatańczę – przyjaźnie powiedziała Mina.
– To bardzo miłe z twojej strony. W przeciwnym razie czeka mnie podpieranie ścian.
– Mnie też – roześmiała się Mina. – Będziesz jedynym mężczyzną, z którym zatańczę.
– No to teraz naprawdę połechtałaś moją próżność.
Bill, jak większość miejscowych, wiedział, przez co przeszła Mina w dzieciństwie, i głęboko jej współczuł, tym bardziej że sam też zaznał w swym życiu cierpienia. Ci, którzy go bliżej znali, życzyli mu, by spotkał kobietę, która doceni jego dobre serce i szlachetny charakter. Można powiedzieć, że uporał się z żałobą po żonie i córce, które zginęły tragicznie, i coraz bardziej doskwierała mu samotność. Pracował i próbował żyć normalnie, był nawet gotów z kimś się związać, ale co jakiś czas dopadała go bolesna przeszłość, a wtedy topił smutki w kieliszku. Gdy miał już dość, barman dzwonił po Minę, a Bill wychodził za nią potulny jak owieczka i pozwalał się odwieźć do domu.
– Przyjęcie rozpoczyna się o dziewiętnastej – rzuciła, gdy Bill zbierał się do wyjścia. – Jeżeli chłopaki nie wyrobią się do tego czasu z płotem, zostaw ich i przyjdź do domu pani Simpson. Dzisiaj jest zmiana Randy’ego i Kita, można im zaufać.
– Dobra, jeszcze raz dziękuję. – Włożył kapelusz i zszedł z werandy, podzwaniając ostrogami.
Kiedy zostały same, Sassy odwróciła się do Miny.
– No dobra, kurczaczku. A teraz siadaj i bądź grzeczna, a ja zrobię cię na bóstwo. Może poznasz dzisiaj jakiegoś przystojniaka?
– Żadnych facetów, młodych, starych, brzydkich, pięknych – odparła Mina, siadając na krześle. – Nigdy nie zwiążę się z żadnym mężczyzną. – Skrzyżowała ramiona na piersi, jakby nagle owionęło ją lodowate powietrze.
– Nie wszyscy są tacy jak ten cholerny kochaś twojej matki – odparła Sassy. – Albo jak ten obleśny typ, który próbował mnie obmacywać, gdy pracowałam w sklepie z paszami.
– Ale skąd możesz wiedzieć, jak mężczyzna będzie się zachowywać za zamkniętymi drzwiami? – ponuro spytała Mina. – Henry zamykał drzwi i dopiero potem zaczynał mnie tłuc. Zawsze byłam posiniaczona. Do szkoły wkładałam koszule z długim rękawem, długie sukienki i podkolanówki, żeby ukrywać siniaki. Groził, że jeśli komuś powiem, co się dzieje w domu, to mnie zabije.
– Tak, wiem… – Sassy położyła dłoń na jej ramieniu. – Szkoda, że nie porozmawiałaś z tą panią psycholog. Wiesz, o kim mówię.
– Niestety nie umiem zwierzać się z intymnych spraw ludziom, których nie znam – z żalem stwierdziła Mina. – Wiem, że czasami to się przydaje, ale po prostu nie potrafię.
Sassy zamilkła, bo nie wiedziała, co odpowiedzieć. Trudno się rozmawia o niezagojonych ranach. Dlatego skupiła się na upiększaniu przyjaciółki.
Kiedy skończyła, efekt był oszałamiający. Sassy tylko podmalowała ją delikatnie i rozpuściła włosy, które opadały swobodnie na odsłonięte i lekko opalone ramiona, ale to wystarczyło, by Mina zmieniła się nie do poznania. Wyglądała przepięknie, sprawiała wrażenie kobiety kruchej i delikatnej.
– Będziesz łamać męskie serca – stwierdziła Sassy.
– Ale nie z rozmysłem – zastrzegła. – Przyjdziesz na przyjęcie?
– Tak, z Johnem. Zjedzie się śmietanka towarzyska, ale będą też tacy jak my.
– Bart przyprowadzi tego swojego kuzyna. – W oczach Miny błysnął gniew. – Nie lubię faceta, straszny z niego pyszałek i arogant, a patrzył na mnie tak, jakby potrafił dojrzeć bieliznę pod ubraniem… – Umilkła gwałtownie. Ostatnie zdanie wypsnęło jej się, zanim ugryzła się w język.
– To rozpustnik – powiedziała Sassy, potwierdzając podejrzenia przyjaciółki. – Wiem od Johna. Poznali się na zjeździe hodowców bydła, zanim wzięliśmy ślub. Twierdzi, że ten facet zalicza kobiety niczym pracowita pszczółka kolejne kwiatki.
– Tak właśnie myślałam – przyznała Mina.
Wieść o tym, w jaki sposób Cort Grier zabawiał się na zjeździe hodowców bydła, niezbyt ją zainteresowała, za to skupiła uwagę na swoim odbiciu w lustrze. Z wyjątkiem piwnych oczu, które spoglądały z typowym dla niej smutkiem, wyglądała całkiem nieźle, prawie jak ładna kobieta. Nie mogła w to uwierzyć. Nigdy się nie malowała, bo bała się, że zostanie to źle zrozumiane przez któregoś z kochanków matki, z których co najmniej jeden próbował nakłonić Antheę, by poszli we trójkę do łóżka. Matka roześmiała się, szyderczo popatrując na córkę, a Mina uciekła do lasu. Wróciła do domu dopiero wtedy, gdy lubieżny kochaś wyjechał. Było to jedno z szeregu wspomnień, które nie dawały jej spokoju.
– Bart, jak go znam, dopilnuje, żeby kłopotliwy kuzyn nie dał plamy – stwierdziła Sassy.
– Naprawdę muszę tam iść? – jęknęła Mina.
– Tak.
– No dobra. Już wiem, co czuli skazańcy, gdy na własnych nogach człapali pod gilotynę.
– Głowa do góry, nie będzie tak strasznie! – Sassy roześmiała się. – Kto wie, może nawet ci się spodoba?
– Aha, a przy okazji przemienię się w motylka i zacznę fruwać.
– Ależ z ciebie maruda.
– Prawdę mówiąc, wolałabym zająć się moim nowym koniem. – Mina uśmiechnęła się radośnie. – Jest piękny! Maści palomino o złotożółtym odcieniu, jak piasek na słonecznej plaży, dlatego nazwałam go Sand – mówiła z zapałem. – Jego poprzedni właściciel umarł. Podobno Sand bardzo to przeżywał, ale kiedy zobaczył mnie na aukcji, to podszedł do ogrodzenia i pochylił łeb. A ja już wiedziałam, że jest mój. Nie stać mnie było na nowego konia, ale Rogan sprezentował mi go na urodziny.
– Twój kuzyn to jeden z najbardziej seksownych mężczyzn, jakich widziałam – powiedziała Sassy. – A zarazem zieje nienawiścią do kobiet. Masz szczęście, że jesteście spokrewnieni, bo wobec kobiet z rodziny stosuje taryfę ulgową.
– Ale mojej matki nienawidził. Jego matka też jej nienawidziła, choć były siostrami, i zerwały ze sobą wszelkie stosunki. Ciotka Sally wiele lat temu umarła na raka, wujek Fred zmarł rok później, gdy kopnął go ranny koń, którego próbował opatrzyć. Z bliskiej rodziny tylko ja zostałam Roganowi.
– U mnie jest tak samo. Tylko ja, mama, no i Selene.
–