“Waaroor wil jy dink?” vra Blikkies wat aan ’n grashalmpie kou.
“Oor wat om te doen, natuurlik!” sê Rooie kwaai. “Dink jy ons gaan dinge sommer so los – sommer net soos papbroeke tevrede wees dat Trompie nie meer in ons klas is nie?”
“Ons voel almal sleg daaroor,” sê Blikkies, “maar wat kan ons doen?”
“Ons kan ’n plan maak.”
“Watse plan?”
Nee, dit weet Rooie nie. Maar dis mos hoekom hy sy skoene uitgetrek het, sodat hy aan iets kan dink.
Mismoedig staar die seuns voor hulle uit.
Uiteindelik sê Dawie: “Weet julle wat moet ons doen, ouens?”
“Wat?” vra almal gelyk.
“Ons moet verdamp!” sê Dawie en sy ondeunde oë vonkel. “Ons hardloop kloof toe en gaan swem!”
“En as hulle ons vang?” keer Blikkies. “Wat dan?”
“Dan sê ons vir hulle hoekom ons weggehardloop het. Miskien sit hulle Trompie dán in ons klas.”
Die seuns dink met verlange aan die kloof se koel damwater.
“Hoe kom ons hier weg?” wil Blikkies weet.
“Ons gaan almal terug klas toe,” sê Dawie. “En ná so vyf minute vra ons of ons kamer kan verlaat. Dan ontmoet ons mekaar by die afskortinkie – daar waar die fietse is – en ons jaag vir die vale.”
Terwyl die vier ernstig oor hierdie plan staan en dink, kom Riet en twee van sy maats daar aan.
“Wil julle ouens nie saam met ons kom speel nie?” vra hy. Riet glimlag toe hy Trompie se prag van ’n blouoog sien en stoot sy bors effens uit. Hy het die geveg verloor, maar hy het nie ’n blouoog nie.
Trompie vertel hom hoekom hulle nie nou wil speel nie. Hulle probeer uitwerk wat om te doen sodat hy in dieselfde klas as sy maats kan wees.
“Waaroor sal Ou Haantjie nou so gemeen wees?” wonder Riet verbaas.
“Wie is Ou Haantjie?” vra Trompie.
“Meneer Brink. Hy is klein, maar kwaai … nes ’n kapokhaantjie. Maar hy’s gewoonlik nie eintlik ’n slegte ou nie. Ek wonder hoekom was hy vanoggend so befoeterd?”
Die vier ouens skud hul koppe. Nee, hulle sal nie weet hoekom nie. Maar hy was lelik onregverdig! Hulle vertel vir die seun van hul plan om weg te glip kloof toe.
“Dit gaan nie werk nie,” sê Riet. Dan voeg hy uit die hoogte by asof hy al jare op hoërskool is, pleks van net een jaar: “Julle moet weet, dis nie die laerskool dié nie. Die onderwysers sal julle nie sommer vyf minute ná pouse al laat kamer verlaat nie. En in elk geval, mens kry net een op ’n slag verlof om uit te gaan, so julle kan maar van dié plan vergeet.”
Trompie was ook nie eintlik beïndruk met die plan nie. Hy kan nie sien hoekom Rooie, Dawie en Blikkies oor hom in die moeilikheid moet beland nie.
“As ek julle kan raad gee,” sê Riet, “moet Trompie met die hoof gaan praat. Hy is ’n gawe ou en ’n regverdige man. Vertel vir hom alles wat gebeur het: Hoe jy eers in die B-klas was en toe sommer daar uitgepluk en in C gesit is.”
Toe Riet en sy twee vriende weg is, sê Blikkies nadenkend terwyl sy kakebeen ritmies op en af beweeg: “Dis miskien nie ’n slegte plan nie.”
“Weet julle ouens wat?” vra Dawie skielik en hy loer oor sy skouer om te sien of daar niemand is nie.
“Ek dink ons moenie sommer alles wat Riet ons vertel vir soetkoek opeet nie,” fluister hy. “Sê nou net hy wil hê Trompie moet na die hoof toe gaan met die hele petalje sodat die ou Trompie kan foeter? Sê nou hy gee aspris vir ons verkeerde raad?”
“Maar hoekom sal hy dit doen?” vra Trompie verbaas.
“Oor jy hom vanoggend so goed opgedons het!”
Trompie kyk hom vraend aan.
“Miskien wil hy nou wraak op jou neem,” verduidelik Dawie.
“Jy praat nonsens,” sê Blikkies.
“Ek dink ook so,” sê Trompie.
“Nou goed dan,” sê Dawie gekrenk. “Maar as jy na die hoof toe gaan en hy looi jou sonder om eers na jou te luister, moet jy nie sê ek het jou nie gewaarsku nie, hoor!”
“Wie sê ek gaan na die hoof toe?” vra Trompie. “Ek is nie iemand wat daarvan hou om stories aan te dra nie.”
Toe die klok lui, het die seuns nog nie ’n plan nie. Hulle besluit hulle gaan voorlopig niks doen voor die volgende pouse nie. Almal sal intussen dink aan maniere om Trompie in die B-klas te kry.
Toe Rooie sy skoene aangetrek het, stap die seuns na waar die leerders langs die skool in rye inval.
Trompie se hart is seer wanneer hy alleen na sy ry toe stap. Hy voel heeltemal verlore in hierdie nuwe skool sonder sy drie maats.
Die seun sit weer alleen in sy bank. Hy gee nie juis aandag aan die Engelse leesles nie. Hy dink aan wat die hoof die oggend gesê het. Hy het hulle genooi om hom in sy kantoor te kom spreek as hulle probleme het. Hy het gesê hy sal met ’n simpatieke oor na hulle luister.
En net daar besluit Trompie hy gaan met die hoof praat! Hy sal vir hom alles vertel en vra of hy nie asseblief maar terug na die B-klas kan gaan nie. Trompie voel dis nie stories aandra nie. As hy nie aanvanklik in daardie klas was nie sou hy nie so sleg gevoel het nie, maar hy was mos eers saam met sy drie maats. As Ou … Ou Haantjie ’n verandering wou maak, hoekom moes hy hom wat Trompie is, gekies het? Hoekom het hy nie ’n ander seun na die C-klas toe gestuur nie?
Ja-nee, Trompie glo hy is onregverdig behandel en hy gaan die hoof spreek!
Hy staan vinnig op. Die Engelse onderwyseres kyk na hom. Trompie sê: “Juffrou, mag ek asseblief met die hoof gaan praat? Dis dringend.”
Die onderwyseres glimlag effens. Dan sê sy: “I beg your pardon?”
Die seun is skoon dronkgeslaan. Toe onthou hy, hoewel hy nie juis geluister het nie, dat sy aan die begin van die les gesê het die leerders moet altyd gedurende die Engelse periodes met haar Engels praat. Dis nou ’n lollery, dink Trompie.
Hy maak keel skoon. Dan sê hy: “The … the head – big chief, you know – I must see, terrible hurry, man.”
Die juffrou kan haar lag nie bedwing nie en sê: “Yes, you may go.”
Die klas lag ook, maar die seuns raak tjoepstil toe hulle sien hoe gluur Trompie hulle aan met die oog wat nie blou en geswel is nie. Hulle het nog nie vergeet hoe hy vir Riet van graad nege ’n opstopper gegee het nie.
Trompie stap tot onder in die lang gang en dan met die trap af. Hy het gesien die hoof se kantoor is op die onderste verdieping.
Die seun lyk klein en alleen in die groot, verlate gang. Hy voel diep ongelukkig. Hy wens hy kan van die skool af wegloop.
Voor die kantoor aarsel hy. Hy trek sy kouse op. Dan klop hy aan die deur.
Die deur gaan oop. Voor hom staan ’n aantreklike jong vrou. Sy lyk effens verbaas toe sy Trompie sien. Hy staan eerbiedig met sy pet in sy hand.
“Ja?” vra sy en glimlag vriendelik.
“Ek wil graag die hoof sien, asseblief.”
“Hy is baie besig,” sê die meisie. “Waaroor wil jy hom spreek?”
Trompie is heeltemal van stryk af. Hy het die hoof hier verwag, nie so ’n mooi jong dame nie.
“Dis groot en ernstige dinge …”
Sy