Ik heb me tot nu toe mede schuldig gevoeld voor dit besluit, merk ik op dit moment. Daarom dient het zich kennelijk aan. Ik mag het uithuilen. Nu, bijna acht jaar later. Lars was zo ziek en lag daar met alle nodige hulpmiddelen tegen pijn en ongemak. Ik ervoer het als een dramatische menselijk afgang. Wat een verbranding vindt er plaats in zo’n lichaam. Tot op het bot uitgeteerd. Het lijf werd door de ziekte opgebrand en woog misschien nog vijfenveertig kilo met 192 cm en negentig kilo bij leven. Toen we het stoffelijk overschot voorzagen van een andere pyjama, tilden we het lichaam in zitstand. De beide schouderbladen staken fel uit en leken precies een grote engel.
Mijn bede voor jou Lars: Moge al je karma opgelost zijn gedurende jouw stervensproces van vierentwintig dagen en mocht je ziel ervoor kiezen weer een leven op aarde te willen volbrengen, dan ben ik ervan overtuigd dat je als een menselijke engel zult functioneren en velen je wijsheid en liefde zullen navolgen.
Tot nu toe heb ik telkenmale het laatste moment van Lars zijn leven met smart voor mijn geestesoog gezien. Voor mijn geestesoog Lars, stijgt nu uit jouw stoffelijk overschot een engel op en dankbare tranen vinden hun weg over mijn gelaat. Mijn dankbaarheid van dit moment is grenzeloos.
GETAL 485
KLEUR PRUISISCHBLAUW PHTALO
GETAL. 485 = 17 = 8. De esculaap, eeuwigdurende beweging van dag-nacht, eb-vloed. De goddelijke wil, de Geest die eeuwig is.
KLEUR. Pruisischblauw phtalo is de kleur van de nachtelijke hemel die verbergt wat op het moment nog niet aan het licht wil komen. De kleur vibreert, leeft, is een mythische kleur en heeft iets majestueus, iets onwankelbaars en een hypnotiserende werking. De kleur is gericht op het voorhoofdchakra de plaats waar inzicht in het leven geïntegreerd wordt.
De volle maan recht boven mij. Een zacht vibrerend orgaan in heel licht roze-blauw-geel pastel. De kleuren van de violette vlam. De vlam die alles wat niet van het licht is, transformeert naar het licht. Als de tijd rijp is, slechts dan. Ik kan aangeven wat ik wil transformeren en waar ik inzicht in wil hebben. Dan zeg ik in dankbare liefde tegen het universum “Uw wil geschiede”.
Een minibriesje over mijn gelaat. Stilte alom. Ik kan de kosmos horen zingen, hier buiten op mijn matje, en ervaar de klank op dit moment als een F met af en toe een G als het windje iets sterker wordt.
Ik lig buiten in een prachtige hemeltent met een oneindig plafond. Het hele uitspansel is mijn tent en staat over mij en de aarde heen. Het uitspansel waakt over mij. Planetaire engelen van het grote ontwaken zijn bij me en vullen mij langzaam met hun wijsheden. Ik voel me veilig in de stilte van mijn hart, dag en nacht.
In eerste instantie trotseerde een enkele dappere ster het licht van de maan en stond vrolijk te knipperen en te schitteren en zei ‘Hier ben ik, kijk mij eens’. Ja gegroet, dappere ster, jij daar en ik hier. Allebei verankerd maar mee met het licht van zon en maan dat ons draagt. Hoe langer ik keek, doken er toch wat meer sterren op. Ik speelde met mijn ogen en wimpers met het heelal. Linkeroog dicht, rechteroog dicht. Wauw, ik toverde twee manen en echt zoveel sterren en de kleur indigoblauw werd bijna ceruleanblauw of zwart anderzijds. De kleurrijke regenboog-halo van de maan kon ik vergroten, verkleinen en verlichten, verdonkeren en verdubbelen. Niets is wat het schijnt. Niets ís. Alles is schijn. Ook in deze nacht. Het licht van de maan verlicht de palmbomen naast me tot een stralend zachtgroen. Het zand voor me wordt bijna wit en verdonkert in de schaduw tot een eigenwijze auberginekleur.
Toen ik vanochtend bij daglicht ten tonele verscheen, zo twintig meter boven de wadi, werd ik blij verrast door het nieuwe kleurenspel ontstaan door de voorbijtrekkende wolken. Een zacht violette gloed was op grote plekken aanwezig, waar licht okerkleurige stenen in de minderheid waren ten opzichte van de leistenen, die overal neergestrooid zijn door de tijd. Allerlei vormen en kleuren van geel-roze, blauw-roze, violet, paars, alle varianten van de kleur paars die nog nooit bestonden, zijn hier door het licht geboren.
Ik zag de kleur vibreren als de zon even tevoorschijn kwam. Als wolken overtrekken worden de bergen van de overkant, die voornamelijk van basaltsteen zijn, ook violet en zie ik de energie langs de rotsen omhoog vibreren op weg naar oneindigheid. Het zijn de energieën van de woestijn Sinaī die mijn energie en dat van velen die er ontvankelijk voor zijn, opbeuren. Oude stukken vastzittend leven komen hier vrij en mogen getransformeerd worden. Ook als we het niet zien of niet voelen, het is er toch.
De hemel toont zich tegen de grens van de bergrand koningsblauw. Iets verder omhoog wordt het ceruleanblauw. Daar waar een dunne wolk de hemel voorbijtrekt wordt het blauw magentablauw. Als ik een dikke wolk voorbij zie gaan, wordt het blauw indigoblauw, maar net anders dan het stralende wolkeloze indigoblauw die de nacht toonde. Panorama Mesdag in Den Haag is er niks bij.
Ik hoor een kameel luid protesteren beneden in de wadi en het geluid gaat richting ‘wadi uit’. Dat betekent dat als ik opsta en naar voren loop en op de rots ga staan, ik haar zie langsgaan. Als ik dieren hoor die zo’n protestgeluid maken word ik alert. De dieren, onze medebewoners, verdienen respect, ook als ze gecorrigeerd moeten worden.
Een hele stoet kamelen, wel twaalf, met en zonder berijder, een enkele wandelaar ernaast. Ze zijn er nog, de wonderbaarlijke schepen van de woestijn. Een golvend lint met nauwelijks kleurverschil met haar omgeving beweegt zich naar ergens heen, naar nergens, niet beseffend dat zij een deel is van het grote geheel, zich voortbewegend om zichzelf te vinden, terwijl ze het al zijn.
De wolken zijn voor een flink deel geconsumeerd door de zon en de vlagen harde wind. De zon is weer tevoorschijn gekomen. Zal ik dan toch nog even in mijn nakie gaan zitten en mijn borstjes, ooit met verve aangeraakt door vier verschillende mannen en bijna dagelijks door Lars en zeker door mijzelf, door de zon laten aanraken?
GETAL 1
KLEUR VIOLET PASTEL
GETAL. 1 omdat ik vandaag mijn bedoeïenen-ervaring omtrent cultuurverschil moet herzien, ofwel bijstellen.
KLEUR. Violet pastel hangt hier in de verte tot aan mijn einder, raakt de scherpe rand van de bergrug van 1000 meter hoog, trekt zich daar niets van aan, want wil niet alleen de hemel transformeren naar slechts licht, maar ook de aarde en alles wat naar het licht gebracht mag worden.
Dankbaar en kwetsbaar tegelijk. Huilerig om het niet-weten en het zo graag willen weten en het leven, de tijd, onder controle willen houden. Vannacht onder het schitterende licht van de maan en het ceruleanblauw, kleur van de goddelijk wil, doken herinneringen op over kwesties met geld en mijn bedoeïenen.
De Stichting KIEK Sinaī Projecten, die tien jaar heeft bestaan, totdat het negatieve reisadvies van verschillende westerse landen van kracht werd vanwege de onlusten in het Midden-Oosten die in Syrië begonnen. Genoeg chaos voor westerse regeringen om een reis naar het Midden-Oosten af te raden. Iedere verzekering verviel daarmee en ik vond het onlogisch mensen te enthousiasmeren mee te gaan met een wandeltrektocht in de woestijn Sinaī, of wel donaties te geven aan de stichting voor projecten van de bedoeïenen. De stichting werd ontbonden en het geld dat nog in kas was, werd overgemaakt naar de goed lopende ecologische Habiba Organic Farm in Nuweiba die samenwerkt met de lokale bevolking.
Verschillende families van de bedoeïenen van de Muzeinastam hadden geprofiteerd van de Stichting KIEK Sinaī Projecten. De stichting gaf kleinschalige microkredieten aan bedoeïenen met een toekomstbestendig project, zoals onder meer het aanleggen van tuinen, of het investeren in kamelen. Een contract aangaande afbetalingsregelingen werd ervoor opgemaakt en ondertekend. De stichting heeft