Kamilin Anası saata baxdı, saat 10:00 olmuşdu Kamil hələ gəlməmişdi evə, əri gəldi – arvadına: gəl çanim gedək yatmağ, a burda niyə oturmusan? Kamil uşaq deyil gələr. Dedi axı Ramiz gildədir, birincidirmi evə gec gelir, niyə narahat olursan bu qədər? qalx çanım gedək, arvadının qolundan mehribanca tutaraq qaldırdı ayağa, apardı.
Beləcə bir ay ötdü, Aylının dayısı arvadı hər gününə zəhər qatsada, dayısının xətrinə dözürdü susurdu, Ramizdə artıq çox evdən ayrılmırdı heç yerə getmirdi. Çalışırdı atası bilməsin evdə olan bəzi hadisələri üzülməsin, əsəbləşməsin, atasının ürəyinə görə çox narahat idi. Aylında dayısına bir neçə dəfə işləmək istədiiyini bildirsədə, heç cürə razılıq verməmişdi. Aylın qapını döyüb Ramizin otağına gəldi. Ramiz kampyuterdə filim izləyirdi, əli ilə Aylına gəl yanında otur deyə işarə etdi, Aylın gəlib Ramizin yanında əyləşdi çox üzgün idi. Ramiz filim izləyən arada Aylına baxdı, nəsə narahat olduğunu hiss edib filimi yarımçıq saxlayaraq, kampyuteri qucagından kənara qoydu. De canım sözünü səni dinləyirəm, Aylın sıxılırdı – Ramizə: bax birdənəm məni düzgün anla, – Aylına: sən de canım mən anlayaram səni narahat olma. Aylın boynuna əlini sürtərək – Ramizə: mən çalışmaq istəyirəm, – Aylına: yox olmaz unut atam duymasın, özün duydun ki əsəbləşdi dediyində, yox olmaz dedi, duydun elə deyilmi? ol – maz, hecayla təkrarladı. Atamın sözünə qarşı getməyəcəyik, tamammı? bax mənin işləməyimə hələ icazə vermir, sənədə verməz unut bunu canım. Mənim kartımdada yetdik qədər həmişə pulum olur, sənində kartın var hara lazımdır xərclə çəkinmə, danışdıqmı? vaxdı gəldiyində çalışarıq ikimizdə.
Aylın küskün baxışlarla baxıb, – Ramizə: mənə pul lazım deyil səhv anlama məni, işləmək istəyirəm anlayırsanmı? pulsuzda çalışaram, inan təki başımı qatacağım bir işim olsun yetər. Ramiz – Aylına: mən anlayıram səni, sən bunu birdə get atama anlat və həmdə pulsuz çalışmaq istədyinidə de, icazə verməyəcək nə cür çalışmaq istəsəndə. Bax mən sənə bu haqda kömək edə bilməyəcəm bağışla, Aylın kefsiz ayağa qalxdı – Aylına: otur filim izləyək, hara gedirsən? Aylın dərindən nəfəs alıb – Ramizə: mənim həyatım elə filimə bənzərdir. Başqalarının yazdıqlarına baxmağa həvəsim yoxdur sən izlə, otaqdan çıxdı getdi. Ramiz bilirdi Aylın sıxılır, işləməklə anasından biraz kənar olmaq istəyirdi. Ancaq atası bilmirdi ki, arvadı hər gün qızı acılayaraq ilan kimi zəhərini axıdırdı canına – qanına, gizlədirdilər ondan olanları məcbur. Ramiz əlini üzünə çəkib baxdı, onunda artıq filim izləməyə həvəsi qalmadı, öz – özünə: belə izləyəcək filimin mən, sözünün ardını demədi baxdı peşman baxışlarla.
Aylın otağına gəlib yerinə uzandı, anası gilin rəsmini götürüb baxdı kövrək səslə, nə olar mənidə yanınıza aparın tək sizsiz darıxıram, bi çarəyəm. Birdən rəsimə baxıb bir ay qabaq Məliyin dediyi sözü xatırladı, ananın yarımçıq qalan işini sən bitirəcəksən qızım, yerində oturub fikirləşdi öz – özünə: nə işdi o elə? tez yerindən qalxıb otaqdan çıxıb getdi.
Məlik həyətdə idi, Aylının gəldiyini görüb gülümsədi, Aylın kişinin yanına çatıb sanki bir daha soruşmağa imkan tapmayacağından qorxan kimi tələsərək, – kişiyə: Məlik dayı yadındadırmı mənə dediyin söz? kişi biraz fikirləşdi. Hansı söz qızım? bağışla dünən yediyimi unuduram mən, – Məliyə: sən dedin ki, namın yarımçiq qalan işini mən davam etməliyəm güclü olmalıyam, nə işi qalıb anamın mən bilməyən? kişi nəsə deməyə istəyirdi ki, arvadın səsi gəldi. Arvad – Aylına: indidə camaatı işindənmi edirsən sən? Aylın arxaya çevrilmədən dərindən nəfəs aldı. Məlik – arvada: mən çağırdım xanım həyətdə biraz mənə kömək etsin, – Məliyidə: işini bacarmırsansa oduee ordandır çıxış qapısı, rədd ola bilərsən. Aylın geri çevrilib arvada nəs isə demək istəyirdi, – Aylına: sus qızım, nə olar sus cavab qaytarma, mən alışdım xanımın sözlərinə dayının xətriçün burdayam, nə olar səbir et. Aylın çox əsəbləşdi, – kişiyə: mən ona heç cavab qaytarmadım, sizi mənə görə neçəncidir acılayır günahsız yerdə? olmaz axı bu qədər, uşağı deyilsiniz onun. Mən cəhənnəm kiçiyəm dözürəm, arvad – Aylına: gəl kömək et xadiməyə. Aylın – Məliyə: başqa vaxt söhbət edərik soruşduğum haqda, gedim yoxsa o yazıqlarıda sancacaq günahsız yerdə bu vijdansız qadın. Bilmirəm bu nə növ ilandır, zəhəri bitmir hər gün yüz dəfə sancsada. Aylının dediyi sözə bi ixtiyar Məliyin gülməyi tutsada, özünü toparladı ki, xanım görsə dəli olardı, – Aylına: yaxşı qızım səbirlə get. Aylın öz – özünə: o səbir dediyin… mənim əlimə keçsəydi gününü göstərərdim ona, kişi başını narazılıqla sirkələyib Aylının deyinməsinə gülümsədi.
Kamil bacısına imtahanlarına hazırlaşmasında kömək edirdi, bacısı cox yorulmuşdu, – Kamilə: qardaşım qalsın sonra edərik qalanını yoruldum mən, qalxıb getdi otaqdan. Kamildə yorulmuşdu oturmaqdan, qollarını açıb bədənini açdı biraz dartınıb, masanın üstən telefonunu götürüb Aylının nömrəsini tapıb baxdı, öz-özünə: nə edir görəsən yazıq qız? Nərgiz qapını açıb – qardaşına: yemək vaxtıdır gəl. Qapını örtüb getdi, Kamil fikirləşirdi zəng edimi – etməyimi Aylına? dərindən nəfəs alıb düşündü.
Aylın mətbəxtdə qabları yuyrdu, arvad qabların içinə bilərəkdən sınmış fincan qoymuşdu ki, Aylının əlini kəssin, pisliyinin həddi – hüdudu yox idi yazığa qarşı. Aylın fikirli olduğundan görmədi, fincanı yumaq istədikdə əlinin içini çox pis kəsdi qanatdı. Qanı axdı qabların üstə tez əlini dəsmala sarıyıb tutdu, bu vaxtdı telefonuna zəng gəldi. Dayısı olduğunu düşünüb obir əliylə telefonunu çıxardi cibindən baxdı, Kamildən idi gələn zəng, telefonu açıdı ancaq qulağına yaxınlaşdırıb cavab verməyə imkan tapmadı, arvad gəldi. Əlinimi kəsdin? – arvada: hə sınıq fincan varmış yuyulacaq qabların arasında, görmədim ehtiyatsızlıqdan əlim kəsildi. Arvad yaxınlaşıb kinlə gülümsədi, – Aylına: hələ çox şeylər olacaq sənə, o fincan sənə kiçik bir billdiriş idi, unutma birdəkində daha böyük xətalar olacaq sənə. Aylın – arvada: canınız sagolsun xanım, dayımın xətrinə canımdan belə keçərəm mən bilirsiniz. Nə edim başqa çarəm yoxdur ki? dözməliyəm məcbur sınıq fincanlarınıza və sizin tərəfinizdən qurulacaq nəməlum başqa xəta – bəlalı oyunlarınıza. Siz birdəki qurduğunuz tələni ciddi edin ki mən sag qalmayım, belə xırda – para kəsiklərlə zülüm çəkməyim, sizdə dəyərli vaxdınızı sərf etməyin mənə. Arvad – Aylına: oda olacaq canını heç sıxma sən, yavaş – yavaş zülümlə son qoyacam sənin həyatına heç şüphən olmasın, sənə rahat ölüm haramdır. Zəhər yağan sifətini döndərib heç yardım etmədən mətbəxtdən getdi. Aylın unutmuşdu telefonu açıq idi cavab verməyə imkan tapmamışdı,