Nou is ek regtig nuuskierig. “Wat sê die geskrifte? Kon iemand dit lees?”
Die Shifu maak sy keel skoon en kyk na my met ’n fosforuitdrukking in sy wit oë. Sy blik waarsku: Bo-aardse vreemdelinge moet stilbly in hierdie heilige groepie.
Die vrou sing-praat verder en nou rol trane oor haar wange. Sy wieg heen en weer asof sy haarself aan die slaap wil sus. Olierig, die hele storie.
Johann wieg ook effens, hy probeer om die vrou se lyftaal na te maak. “Nee,” fluister hy. “Of dalk. Moenie nou kyk nie, maar verste aan die linkerkant sit Traag-!Kwabba-an. Hulle noem hom so omdat sy brein blykbaar seergekry het met geboorte en hy nie duidelik kan praat nie. Sy voorvader was die gids in die grotte tydens die ontploffing – dit was alles in die dagboek. Die ontploffing het die gids glo blind gemaak. Hy en sy nageslag het baie meer geweet van die grotte, maar die Shifu en sy shimen het hulle gestraf oor iets. My pa dink hulle wou bo-aards gaan, maar niemand praat daaroor nie. Vandat !Kwabba-an se pa dood is, praat hy met niemand meer nie.”
Johann bly skielik stil. Die ou vrou het haar rol klaar gespeel.
Die jonger kinders in die kring sit almal met groot oë en halfoop monde. Duidelik glo hulle elke woord. Hier en daar is ’n tiener met ’n meer skeptiese uitdrukking, wat hulle vinnig verander as die Shifu opkyk.
O kloon, nou gee die ou vrou die klip vir Weiyuan, een van die mans wat my gevang het. Sy rol is duidelik anders. Hy klink selfversekerd en doelgerig en sy Chinees weergalm deur die grot.
Ek wil eintlik graag weet wat hy sê, maar Johann hou aan praat.
“Die Shifu is heldersiende. Hy het geweet jy’s op pad en ons moet jou gaan red.”
Heldersiende. Dias, wat ’n uitdrukking vir hier!
“Ek was nie op pad nie. En julle het my nie gered nie, julle het my ontvoer!” Gelukkig is Weiyuan besig om soos ||Hui !Gaeb se stadsvaders sy oortuigings uit te basuin, want ek fluister nie meer nie. Johann loer senuweeagtig na die Shifu, maar dié is in ’n heldersiende beswyming.
“Ja, goed. Ek sê maar net wat die Shifu gesê het.”
“Wel, al hierdie storietjies en verhaaltjies van julle is baie interessant, maar dit het niks met my te doen nie. Ek wil teruggaan na die regte wêreld waar my regte vriende vir my wag en waar ons regte goed het om te doen. Weerkaatsings in ’n grot is nie vir my nie.” Ook nie baargrotte en vroedvroue nie.
Johann gryp my elmboog. “Shivani, ek sal jou help wegkom as ek kan saamkom. Weerkaatsings in ’n grot is ook nie vir my nie. Maar ons het vir !Kwabba-an nodig om ons te wys hoe om hier uit te kom. Hy weet …en ek dink hy sal wil saamgaan.”
My hart klop vinniger. Ek gaan weer vars lug inasem. Ek gaan weer lewe.
12
Kara
Dit voel of die son opkom as hy ’n vertrek binnekom.
“Kara. Jy lyk goed. Gesond.”
Orpheus praat altyd met my. Hy weet seker watter effek sy donker, strelende stem op my het. Al die kompleksiteit en die volheid van ’n simfonie-orkes in een stem …
Ek kan nie langer na my voete staar nie. Ek sal moet opkyk.
“Kara?”
Sekere goed sal ek nooit vir hom kan wegsteek nie. Die effek wat hy op my het, is een van hulle.
So ek kyk hom vol in die oë. Die pers oë met hul belofte van sterrestelsels en kennis van wêrelde waarvan mense net kan droom.
“Julle mense het darem vir Mars en Aenon …”
Ek weet die lag in sy oë is nie van nature nie – hy wys dit spesifiek vir my sodat ek moet weet hy maak ’n grap. Kommunikasiekonvensies van die menslike spesie is seker ’n handleiding wat hy self saamgestel het vir aardebesoekers van Andromeda. Sy hare blink soos sagte metaal, wat my om die een of ander rede aan ’n harpie laat dink.
Sy oë lag weer.
“Het jy hierdie effek op alle mense, Orpheus?”
“Meestal net op die vroulike geslag.”
Die kyk wat ek hom gee, kan hy in sy handleiding gebruik as “jaloesie-woede-magteloosheid”. Hy weet presies hoe hy my laat voel.
“Ek terg jou net, Kara. Die waarheid is: nee, ek het glad nie hierdie effek op ander mense nie.”
Dankie tog.
“Hulle voel geïntimideer of afgestoot deur my,” gaan hy voort. “Ek het dit al baie gesien: Die menslike spesie hou nie van ‘die ander’ nie. Hulle verkies ‘dieselfde’, of iets wat hulle kan verstaan. Julle het ongelukkig hierdie planeet ook gesien as ‘die ander’ .”
“So daar is darem iets besonders aan my.”
“Daar is baie wat besonders is aan jou, jy het geen idee nie …”
Hy kyk ’n oomblik te lank na my en my hart maak ’n paar kwantumspronge. Hy sien dit seker ook letterlik raak, want hy verander die onderwerp.
“Jy is nou gesond genoeg en jou geheue is terug. Dus kan ek jou wys waar ons is en kan ons gesels oor jou …e …toekoms.” Hy frons asof hy ’n probleem het met die woord en wil hê ek moet dit sien.
Met sy vinger trek hy ’n skyngram voor my in die lug. Ek sien onmiddellik wat aangaan. Hoe kon selfs Lethe dit vir my weggesteek het! Ons is nie naby Lug-Eurasië nie, ons is …
“Was jy nog nooit …?” vra hy, sy gesig sonder uitdrukking.
“Nee, nog nooit.”
Ek voel soos ’n onervare, naïewe persoon wat skielik uit ’n koepel gekruip het. Dit maak my so kwaad dat ek begin babbel.
“In ||Hui !Gaeb het ons geglo Aarde is ons oorspronklike planeet en ons moet dit eers herstel voor ons ander planete soek om te gaan verwoes. Dis net Chinafrika en Lug-Eurasië wat wentelstasies en interplanetêre reise vir gewone mense het. Ons glo nie aan die kolonisasie van nuwe plekke nie.” Dit klink of ek ’n toespraak maak oor hoe wonderlik ons in ||Hui !Gaeb is, maar ek gee nie om nie.
“Jou passie …julle passie …dis merkwaardig.” Sy oë wys niks anders nie as ruimte, energie, ewigheid.
“Draai ons saam met Aarde?”
“Ja, Kara. Soos die ander Aarde-stasies ook.”
“So hoe lank is julle al hier reg bokant ||Hui !Gaeb?” ’n Donker wolkmassa bedek die area, maar ek herken die lyne van Chinafrika.
“Eers van ná die vulkaniese uitbarsting.”
Ek volg die afstand van die Andromeda-wentelstasie met my vinger …dis baie ver weg van Lug-Eurasië en Chinafrika se stasies.
“Ek dog julle is kop in een kranstim met Lug-Eurasië? Hoekom het julle ’n aparte stasie?”
“Andromeda het verskillende missies. Daar is wel van ons in Lug-Eurasië, maar ek …hierdie stasie stel belang in mense van ||Hui !Gaeb.”
“Hoekom?”
“Julle het ’n ander evolusionêre epigenetiese pad gevolg. ’n Baie besonderse pad in vergelyking met die res van die bekende kosmos. Geen kortsigtige menslike ingrypings in die …wel, dit wat julle die DNS van lewende wesens genoem het nie.”
Hy kom agter ek raak weer kwaad, want nou zoem hy in op die detail van die wentelstasie. Dis reusagtig groot. Laboratoriums? Navorsingsale? Daar