“Voor die wind. Ek het mos my enkel verstuit aan die begin van die wintersportseisoen, so ek het nog nie ’n enkele span afgerig nie, al is ek lankal weer op die been. Andries het ’n helse nuwe kontrak losgeslaan om vir een of ander departement nuwe sagteware te skryf. En Louisa . . .” Talia sug. “Wel, ek vermoed sy het agtergekom sy het boobs. Die seuns in haar skool ook. Smiddae lyk dit asof die Biker Mice from Mars my huis wil oorneem soos die 50 cc’s hier voor in ’n ry staan.”
Ek lag. Ek voel net die dekade tussen my en Talia wanneer sy praat van goed soos Biker Mice from Mars, maar al is sy soveel jonger as ek, is sy my heel beste vriendin. Ons vind maklik aansluiting by mekaar. Dalk omdat die lewe haar oud gemaak het voor haar jare, of dalk omdat ek tot nou toe nie wou grootword nie.
“Verder gaan dit goed met haar,” vertel Talia van haar lieflingdogter. “Sy staan derde in haar jaargroep, en dit lyk asof sy SA’s toe gaan vir atletiek. Sy het onlangs begin skiet ook. Sy geniet dit.”
Skiet!
“Ek moet jou vertel van my nuwe buurvrou. So ’n klein, jong, popmooi ou dingetjie . . .”
“Shame, ruil sy resepte?” lag Talia.
“Nee, dis juis die ding. Sy het by my agterdeur inge-bars met ’n .22 en met een skoot ’n rot na die Great Beyond gestuur. Toe vertel sy my hoe sy my met ’n verkyker uit haar huis dopgehou het en dat ek my gordyne moet hang voor almal in die straat dit doen. Sy’s getroud met ’n man wat omtrent vyf-en-twintig jaar ouer as sy is en sy noem hom oom Dokter. Snaakse vroumens, hoor, maar baie entertaining.”
Talia lag weer, dan raak sy ernstig. “Ek bel eintlik omdat ek hoor my ma het haarself jou feng shui coach gemaak. Sy voel duidelik daar’s iets aan die gang in jou lewe. Is alles okay? Jy moet haar net sê as sy haar raad moet druk waar die son nie skyn nie. Ons is maar ’n dikvellige klomp, dit sal haar nie hartseer of kwaad maak nie.”
“Nee, dit pla glad nie. Ek het vandag my slaapkamer gedoen. Dit lyk mooi! Sy wil maar net help, en ek hou van haar geselskap. Ons praat soms op Google Chat,” vermy ek netjies ’n antwoord op die okay-vraag.
Ek haat lieg, veral vir my vriende. Ek weet om die waarheid te weerhou is net so erg. Soos ’n man wat nie vir sy vrou sê hy het ’n affair nie omdat sy nie vra nie. Lieg is maar lieg, maar dit laat my tog beter voel omdat ek nie reguit in hulle gesigte vir hulle vertel alles gaan goed terwyl dit eintlik bedroef gaan nie. Ek probeer sover moontlik daarvan wegbly om reguit te lieg, maar dit raak ál moeiliker. Ek lieg deesdae meer as wat ek in al die jare voor Mark sáám gelieg het. Die leuens is soos slaggate in ’n smal pad. Ek’s bang ek probeer op ’n dag een mis spring en land in ’n ander.
“Ek weet, ja, sy’t my vertel. Ek is ook op Google Chat, maar saans gaan dit so dol hier. Ek kry baie selde kans om op die internet te gaan.”
As my man saans by die huis was soos Talia s’n, sou jy my nie met ’n skokstok op die internet kon kry nie, dink ek terwyl ek badkamer toe stap om badwater te tap.
“So dink jy julle gaan ’n ruk lank daar bly, of trek julle weer binnekort?” vra sy die gevreesde vraag.
“Mark belowe hand en mond hy maak nie weer ’n nuwe kantoor oop nie, maar ek sal maar moet sien. Vir al wat ek weet, gaan ek vir die res van my lewe van een plek na die volgende trek. Ek verpes dit om elke keer nuwe vriende te moet maak, maar ek dink ek sal selfs hierdie dorpie kan laat werk as ek net geweet het ek gaan bly. Ek wil wortelskiet en tuis voel. Ek’s gatvol getrek.”
“En Mark? Is hy darem meer gereeld by die huis?
Louisa sê Rudi is nou in ’n koshuis.”
“Mark is minder hier as ooit. Ek’s nou al omtrent twee weke alleen, maar hy’t belowe hy kom oor die naweek huis toe. Moet asseblief nie vir jou ma sê nie. In ’n oomblik van swakheid het ek vir haar gelieg en gesê hy het huis toe gekom vir my verjaardag, maar hy het nie. Het my nie eers gelukgewens nie.”
“En ék het ook vergeet. Ek voel regtig soos ’n hond daaroor. Het jy darem ’n lekker dag gehad?”
Talia sê nie Mark gedra hom soos ’n doos nie. Ek ken haar goed genoeg om te weet sy dink dit.
Ek dink aan die Black Forest-koek wat ek met my hande geëet het. Aan Lenta van langsaan wat my met haar verkyker dopgehou het . . .
“Ek het, ja, dit was baie lekker,” lieg ek weer. “Rudi ís in die koshuis. Ons het hom op die vorige dorp gelos. Mark het gevoel dis te veel trek vir die arme kind. Dit is seker te veel, maar ek mis hom. Met Mark wat altyd so weg is, was hy darem iemand om mee te gesels. Ek het net begin voel ons word vriende, toe moes ek hom los. Nou voel dit asof alles weer uitgevee is.”
Nou is dit net ek en die spierwit mure om my.
Talia is ’n rukkie stil, toe sê sy: “Alles met daai twee het so anders uitgedraai as wat ek gedink het dit sou. Ek weet nie meer of dit énigsins is soos ek gedink het dit gaan wees nie. Soms wil ek Mark met ’n stomp saag kastreer.”
You and me both, kid.
Terwyl ek in die warm bad sit, besluit ek om maar te bel. Dit help nie ek is kinderagtig en wag vir Mark om te bel nie. Hy is besig. Ek wens ek was ’n beter mens, een wat kon verstaan hoe belangrik dit is dat hy sy werk so ernstig opneem. Ek het al baie vrouens geken met mans wat geen benul van ambisie het nie. Mense wat finansieel sukkel, wat nooit deur ’n maand kan kom nie, huise waar daar nie elke dag brood en melk is nie. Ek moet dankbaar wees Mark werk so hard.
Sy foon lui. Eers ná omtrent die tiende lui tel Kobus op.
“Hi, Mags. Jammer, man, ek moes die foon soek. Mark het gou gaan kos koop. Ons is nog al die tyd op kantoor, gaan seker heelaand hier wees. Moet ek hom vra om jou te bel wanneer hy terugkom?”
“Ja, asseblief, Kobus. Hoe gaan dinge daar? Lyk dit nog of julle teen die naweek kan huis toe gaan?” Ek weet hoe pateties ek vir hom moet klink.
“Dit lyk so, ja. As ons hard woeker vir die res van die week.”
“Wonderlik. Goed gaan.”
Kobus is nog al die jare Mark se vennoot en ek het hom al goed leer ken, maar ek hou nie besonder baie van hom nie. Ek kan nie verduidelik hoekom nie.
Soos daar net iets in Lenta is waarvan ek hou, is daar iets in Kobus waarvan ek nié hou nie. Hy drink nie uitermate nie, hy is ongetroud maar het nooit baie vrouens aan ’n lyntjie nie, hy is nie seksisties, rassisties of polities irriterend nie en hy het mooi maniere, maar tog dink ek hy’s ’n poephol.
Nadat ek aangetrek het, sit ek ’n mooi kombers op die kis onder die slaapkamervenster neer. Beautify the room to mirror the beauty you want from the relationship.
Tog net ’n bietjie beauty. Net iets om aan vas te hou. Soos die eerste lentebloeisels wat mens raaksien ná die winter so lank was. Soms kan ek nie onthou hoe dit voel om warm te wees nie, om nie ’n trui nodig te hê nie. Maar dis nog Junie. Lente is ’n ewigheid weg.
Ek kyk dat Dolly versorg is en stap om na Lenta se huis. Ek verkyk my aan haar voorstoep terwyl ek wag dat sy die deur kom oopmaak. Dis groot en breed en beslaan die hele lengte van die huis. En dis regtig mooi. Die hoeke staan vol potte met kruie in. Ek herken nie eens almal nie, en ek beskou myself nogal as ’n kenner. Die teëls is blinkskoon, selfs in die hoeke, en die mat voor die voordeur is so groot en dik dit lyk of sy dit spesiaal laat weef het.
Ek wonder of sy iemand betaal het om die huis mooi te maak, maar ek glo nie. Sy lyk nie na die tipe nie. Soos my ouma gesê het, geld kan nie styl koop nie, dis iets wat uit jou binnekant kom.
Van daai selfde plek af waar sy besluit het om te trou met ’n oom Dokter