Vuur op die horison. Engela van Rooyen

se kind nie?”

      Hy weet nie hoe Betta so vinnig uit die bed gekom het nie, maar hy sien die wit vlek van haar nagrok waar sy op die springbokmat staan. “Watse twak is dit? Het jy van Kareekraal af hier kom inkruip om ordentlike mense te beswadder?”

      Haar stem is hard, Fransie knies. Sy haas soontoe en sus hom hewig. Sy bly onnodig lank oor die bedjie gebuk staan.

      Naas weet ook nie hoe hy self op die kant van die bed beland het nie. Die ánder kant, verste van waar sy staan. In die middel is die wit, omgewoelde niemandsland. Seerder kon Betta hom nie gemaak het nie. Sy, die vrou van sy liefde en die moeder van sy kinders. Vroeër vanaand wou hy haar so graag gehad het, maar nou voel hy om tot in der ewigheid nie weer naby haar te kom nie.

      Ná ’n tyd voel hy Betta soos ’n hanslam teen sy bene druk. “Ingenáás … mag die Here my slaan, ek is ’n gewitte muur. My eie pa is die een wat hier kom inkruip het, hy het niks gehad nie. Praat met my.”

      Hy wil, maar hy kan nie, dis te swaar, hy weet nie hoe nie. Hy dink daaraan dat die Viljoens mense is wat nie maklik toegee nie. Daar is altyd een wat die wang hou, en een wat die wang soen. Die Viljoens is dié soort.

      Maar vannag kniel Betta op haar knieë voor hom. Waar haar wang teen sy knie druk, dring ’n klam kol deur. “As dit so was, sou ék dit tog geweet het, Ingenaas. Ek, haar enigste suster. En wie sou altemit die pa kon gewees het? Gerrie het daardie tyd nie eers ’n kêrel gehad nie.”

      “Jy is reg, jy is heeltemal reg.” Dis nie Naas se gesonde bromstem nie, dis die afgemete stem van ’n vreemde. “Ek vra askies, Betta. Ek het julle te na gekom.”

      Hy is immers ’n man vir vrede. Maar het Betta nooit gewonder oor die skielike dorp-toe-trekkery van Soois en Judit nie? Gerrie wat moes saam, kastig om vir Móvver in haar toestand op te pas, terwyl sy die vroumens voor haar oë nie kan verdra nie?

      Betta weet niks, níks. Sy het daardie tyd vir Kokka begin verwag en het nie onnodig rondgery nie.

      Maar Naas het gereeld by Soois-hulle se dorpshuis aangegaan om vleis te vat en boerdery te praat. Hy het nogal in die gesig gevat gevoel omdat sy skoonpa hom selde huis toe nooi, sommer in die winkel te woord staan.

      Sulke tye is Naas maar na die Ostfedts toe.

      Op ’n dag, nou net mooi agt jaar terug, gaan hy heel eerste by Soois se huis aan, wil die skottel vleis afgee want die lug is bedompig. Hy hou sommer by die voordeur stil en draai die leisels vas. Sal tog nie kuier nie.

      Die bediende is die stoep aan ’t vrywe en die voordeur staan wawyd oop. Gerrie verskyn in die gangdeur. Hy skrik half. Is sy dikkerig van lyf, of nie?

      Toe hy weer op die dorp kom, is Gerrie en Judit weg. Johannesburg toe, verklaar sy skoonpa. Daar is ’n goeie dokter naby wie Judit moet bly, en Gerrie is saam om haar by te staan. Hy, Soois, sal partykeer maar daar vir hulle gaan kuier.

      Jannart Viljoen en Kokka Prinsloo is met Nagmaal saam gedoop, vroeg in die lente toe die pruimbome blom.

      Betta se wang teen sy knie druk harder, been teen been. Onverwags vou sy haar hand vol oor sy manlikheid.

      Onder die naghemp word sy vlees soos raap.

      Met ’n smartlike kreun gryp hy haar vas.

      Naas luister na die wind wat vertel van allerlei dinge, te groot vir sy eenvoudige gemoed. Dinge van die hede, verlede en toekoms. Die geskiedenis van sy klein lewe en sy huwelik. Die ontsaglike nuwe wete dat dit die plek is waar die onvergeeflike vergewe kan word.

      Hy het vanaand vir Betta verwagtend gemaak, hy weet. As dit ’n seun is, sal hy die naam Ignatius moet kry. Maar gesien in die lig van die huidige tyd, wil hy eerder die naam van die Staatspresident gee. Paul. Paultjie.

      Die handgemaakte tjalie sal weer uit sy windsels in die bêrekas gehaal moet word. Die bosse by die wasklip langs die fonteindam sal elke dag vol wees van luiers en naelbandjies.

      Sy liefkentjes sal ’n volle ses tel.

      En hy, waar sal hy wees?

      O, die duiwelse wind, hy wens hy kon iewers ’n sak instop om dit stil te kry.