Hy onthou. Ouma Maria het enige ding gedoen om hulle konstruktief besig te hou.
“Ja, die koekies en die tameletjies!” lag hy.
“Met dennepitjies!”
“Maak Ouma nog?”
“Ja, vir die kleintjies, hulle eet. ’n Kind kan nie nee sê vir suikersoet nie. Wil jy inkom? Ek het botterkoek gebak, dis klaar afgekoel, ek is besig om te versier.”
“Ek wil graag, maar ek beter weg wees. Die perd is warm gery en sy sal koue vat in die mis as ek langer vertoef.”
Hy het ’n vermoede haar kombuis lyk nog net dieselfde en dit sal hy nie kan hou nie. “Ek kom gou weer,” belowe hy.
“Gaan kuier vir haar.”
“Dink Ouma sy wil hê ek moet?” vra hy moedswillig.
“Sy is lief vir jou, Jacques,” sê die ou vrou.
“Ek hoor dan sy was getroud.”
“Die man is nou oorlede, en ek gaan nie sleg praat van die dooies nie. Ten minste het hy vir haar ’n erfporsie gelos, genoeg om haar teekamer te koop. Maar dis nie al wat sy nodig het om gelukkig te wees nie. Ek het julle saam gesien.”
Jacques bloos effens. Sy het hulle ’n paar keer uitgevang. “Ja, Ouma, maar dinge wou nie uitwerk nie.”
“Jy moet sorg dat dit hierdie keer werk. Jy is die man, jy moet sorg.”
“Ek sal probeer. Totsiens, Ouma.”
Hy sit sy arm om haar en gee haar ’n drukkie. Sy ruik na kaneel en gemmer en uitgebraaide vet, ’n lekker oumatjie wat so maklik praat, sy het hom in drie minute byna al die inligting gegee wat hy soek.
“Haar ma is ook dood,” voeg sy by.
Hy hoor die hartseer wat vlak lê. Hy het dit nie geweet nie. Sharise se ma was altyd vir hom baie mooi, en vriendelik met haar sagte manier van praat. Niemand het hom laat weet dat sy dood is nie, en hy voel skielik opstandig en skaam voor die vrou wat hom grootgemaak het.
“Ek is baie jammer om dit te hoor,” sê hy en bedoel dit opreg toe hy haar ’n ekstra drukkie gee. “Ek onthou haar, sy was ’n goeie mens.”
“Sharise se ewebeeld,” sug ouma Maria. “Gaan groet haar.”
“Ek wil, ek sal.”
Hy steek sy voet in die stiebeuel. Sy ma wag, en hy het sake wat hy met haar ook moet bespreek.
“Kom kuier weer, dan vertel jy my hoe dit gegaan het!” roep ouma Maria agterna.
Hy waai net vir haar. As Sharise hom nie voorspring en haar vertel dat hulle mekaar reeds gesien het nie. Hy sal soos ’n lafaard lyk. Dalk is hy een.
Die merrie is haastig en hy is bevrees hulle skop ’n stofwolk op. Toe hy omkyk, sien hy hoe ouma Maria haar voorskoot uitskud. Agt jaar ouer en hy kan dit skaars aan haar sien. ’n Mooi oumens, dis Sharise se ouma. Goeie gene wat hulle deel.
Maar hoekom het niemand vir hom gesê Marian van Harte is dood nie? Hy is lus en loop sy ma trompop. Dis nie asof Sharise een of ander misdadiger is, of dat haar familie so laag op die sosiale leer is dat hulle nie ’n bietjie menslikheid jeens haar kan betoon nie.
Marian het in die groothuis op Rosedal gekook, tot sy die werk by die universiteit se kampuskafeteria gekry het. Hy het nog vir haar die aansoekvorms gebring. Die salaris was drie keer beter as wat Louise haar betaal het, al het sy sulke lang ure gewerk dat sy net sekere naweke kon huis toe kom. Binne agt maande was sy hoofkok, ’n prestasie wat sy ma as haar eie beskou het. Sy was die een wat Marian ’n cordon bleu-kursus laat loop het en daarvoor betaal het. Stank vir dank, het sy gekla. Die oomblik toe Marian ’n kans kry, los sy haar hoog en droog en gaan werk vir die universiteit.
Hy het rusie gemaak met sy ma, haar verwyt omdat sy Marian nie ’n lewe anderkant die grense van Rosedal gun nie, omdat sy haar wou besit. Sy was toe so naar, sy was lus en dwing Marian om die kursusgeld terug te betaal. Zack het darem ’n stokkie daarvoor gesteek. Hy is tog maar die gematigde een. Laat hom net te maklik deur sy vrou opsweep, want hy was nie so gekant teen Sharise nie. Maar alles het saamgewerk om die verhouding tussen hulle en Sharise se mense te vertroebel.
Wat Jacques betref, hy aard na albei sy ouers en hy is lief vir albei. Hy wil nie sy ma seermaak nie, ook nie sy pa nie. Seker dié dat hy destyds so maklik handdoek ingegooi het oor Sharise. Hulle was twee teen een en toe hy ingee, was hulle drie teen Sharise.
Sy susters is sag, selfs sagter as sy pa, maar hulle was toe nie meer op Rosedal om alles te beleef nie. Hulle het kontak gehou met Sharise, al het hulle al minder nuus oor haar vir hom deurgestuur. Sy eie skuld, aan die begin wou hy niks hoor nie, en later was hy te skaam om te vra. Vandag is hy tussen die duiwel en die diep blou see.
Sharise en Suzette. Hy kan hulle albei los of een kies. Watter een sal dit wees?
9
Dit word ’n baie besige dag by Soete Verleiding. Die ontbytgaste het vermeerder tot drie-en-twintig, en die quiche was net genoeg. Die roti was ’n reuse-sukses, mense bestel dit graag vir ontbyt, ook gewone pannekoeke. Hulle bestel selfs smoorsnoek.
Sharise sorg vir ’n wye keuse, bedien vars vrugte en brode, botterbroodjies en muffins, ’n Engelse ontbyt met eiers, spek en roosterbrood. Die marmelade kom uit haar ouma se kombuis.
Teen tienuur begin die teevrouens aankom en raak die bestellings makliker. Dit klink soos ’n vinknes-kolonie wanneer ’n skindergroepie op die tuin toesak. Sharise maak deeg aan vir patatkoek. Sy hou daarvan om dit vars te bedien, en sy gaan hulle daarmee verlei.
“Jy werk vandag soos ’n masjien,” sê Myrna wat skinkborde met teegoed aandra. “Ons bak mos nie elke dag roti en patatkoek nie?”
“Hier is genoeg klante,” is Sharise se verskoning. “Ek wil hê hulle moet weer kom om van hierdie te koop.”
Sy loer deur die venster na die mollige vroue wat sjokoladekoek en botterbroodjies met room en aarbeikonfyt verorber. Sy sprinkel kaneelsuiker oor die patatkoek voor sy dit in die warm oond steek.
“Hoe gaan dit nou?” vra Myrna.
“Vra jy oor vanoggend?” wil Sharise kastig weet. Natuurlik vra sy oor vanoggend, wat anders?
“Jip, en die man, die donker man uit jou verlede.”
“Donker en uit my verlede – dit kan jy nog ’n keer sê.”
“Hy spook by jou, snags laat hy jou nie met rus nie.”
“Nee, ek bedoel hy is donker en hy hoort in my verlede, dis verby.”
“Ek glo nie,” waag Myrna dit.
Sharise skakel die stoof af en draai na Myrna. Dié is besig om kookwater in drie teepotte te gooi.
“Roer vir jou daar!” jaag Donald haar aan. “Die dames raak haastig hier buite!”
Sharise gee ’n koekbord met patatkoek vir hom aan. “Kalmeer hulle hiermee.”
“Ja, en wat kos dit?”
“Dis ’n promosie, volgende keer betaal hulle.”
“Ons is generous vanoggend,” brom Donald. “Maar ek kla nie, dan kry ek groter tips.”
“Ek bring die tee,” sê Myrna agterna.
Donald sit twee notas op die toonbank neer. “Volgende bestelling, Sharise.”
Sy lees die bestelling, ’n maklike een. Heuningbostee en melktert. Sy trek ’n skoon skinkbord nader en die koekborde. Dankie tog Donald het met groot lawaai hier ingekom, anders sou sy Myrna moes stilmaak.
Skoonmakers het skerp ore, en as hulle eers begin praat, word die stories reguit Rosedal toe aangedra. Liesbet het juis vertel sy ken Sharise se ouma se niggie se dogter. Dit was om Sharise