“Daar is ’n paar dinge wat jy nog nie verstaan nie.”
“Wel, ek dink trou is tydmors!”
“Ons stem nie heeltemal saam oor daardie onderwerp nie. Ons het mos onlangs ook daaroor vasgesit.”
Die feit dat hulle soos twee mans saamry en gesels, gee Krynauw moed. “Doktor probeer my net terg,” sê hy. “Doktor dink tog ook nie trou is ’n goeie idee nie.”
“Nee, nie op die oomblik nie!”
Ná ’n uur laat die hoof Krynauw bestuur.
Halfnege kom hulle ná ’n gesellige rit in Johannesburg aan.
“Ek het jou pa van die skool af gebel. Hy verwag jou eers later,” sê die hoof. “Kom eet eers iets saam met my.”
“O, dankie!”
By die hotel word die motor in ’n deurwag se sorg gelaat en hulle stap by die voorportaal in. Hier wag ’n portier die hoof in.
Van die mense herken hom en verkyk hulle aan die lang, statige man wat so bekend is, maar wat niemand ooit werklik leer ken nie.
“Welkom by ons, doktor Serfontein,” sê die portier. “Iemand wag al meer as ’n uur bo in u sitkamer, maar voor u opgaan, het die bestuurder gevra u moet asseblief na sy kantoor toe kom.”
“Wie is dit wat wag?”
“Ek het die persoon nie gesien nie. Ek kom nou eers aan diens. Maar Ontvangs het seker gedink dis in orde om die besoeker in u eie suite te laat wag.”
Die hoof frons ontevrede. “Waarmee kan ek die bestuurder help?”
“Daar was ’n oorsese oproep. Hy het ’n boodskap wat hy persoonlik vir u moet gee.”
Die hoof maak sy bekende ongeduldige handbeweging. “Gaan solank boontoe,” sê hy vir Krynauw. “Jy ken mos die nommer.”
Vir die portier sê hy: “Stuur asseblief vir my iemand met ’n spyskaart na die bestuurder se kantoor toe.”
Krynauw stap tot by die hyser. Gelukkig is daar niemand anders in nie, so hy kan eers tot op die boonste verdieping ry, en dan af na die hoof se vloer.
Omdat hy gehoor het iemand wag in die suite, klop Krynauw eers voor hy ingaan.
’n Vrou staan voor ’n venster en kyk af na die straat.
Krynauw maak die deur toe en sy draai om.
Dis nie een van die hoof se twee susters nie. Hy ken hulle albei van sien.
Sy maak dadelik ’n buitengewone indruk op hom. Dis nie die onmiddellike bewondering wat ’n seun soms voel vir ’n vrou wat effens ouer as hy is nie. Dis eerder asof hy haar reeds ken.
Krynauw sien nou sy is nog jonk. Sy is lank en skraal. Haar gesig is lewendig en intelligent, en sy het groen oë en ’n bos goue hare.
Hy kyk met belangstelling na die vrou se klere. Hy sien haar bruinerige broekpak, ’n kleurvolle serp waarvan groen die oorwegende kleur is en ’n ring met ’n groen steen teen die trouring aan haar linkerhand. Bruin handskoene en ’n groen sak lê op ’n stoel.
Net daar besluit Krynauw dis hoe sy sussie ook eendag moet lyk: met mooi hare en ’n sagte vel, elegant maar eenvoudig aangetrek.
Hy staar die vrou so ingedagte aan dat sy ook tyd het om hom goed te bekyk.
Sy sien ’n lang, maer seun van omtrent sewentien met ’n aantreklike gesig en vriendelike bruin oë agter ’n bril wat hom soos ’n professor laat lyk.
“Dis nou genoeg!” sê sy uiteindelik met ’n stem wat perfek pas by hoe sy lyk. Dis effens diep vir ’n vrou, maar nogtans lig. “Ons kan mekaar nie vir ewig so staan en aankyk nie!”
Hy glimlag skaam. “Ek is jammer. Dit was ongemanierd van my.”
Sy stem klink vir haar manlik en vol humor.
“Dit maak nie saak nie. Toe jy inkom, het ek eers gedink dis doktor Serfontein, maar jy is natuurlik gans te jonk.”
“O … Ken mevrou hom dan nie?”
“Nee. Is jy sy seun?”
“Nee! Net een van sy leerlinge. Hy is nie getroud nie.”
“Ek het so gedink, maar toe ek jou sien, het ek gewonder. Ek was verras dat hy in ’n hotel tuisgaan. Sy ouers woon tog hier.”
“Hulle is ’n baie groot familie. Miskien is daar nie plek nie, en hy bly buitendien graag alleen. Hy gaan kuier elke dag by sy ouers terwyl hy hier is.”
“So jy is by hom op skool op Keurboslaan?”
“Ja.”
“Ek verstaan dit is ’n pragtige omgewing.”
“O ja, daar is die wonderlikste berge en strome oral, en twee riviere. Ons kry baie reën. Doktor sê die klimaat laat hom aan Engeland dink en die natuurskoon aan Switserland.”
Sy word bleek, asof die woorde haar fisiek seergemaak het.
Die verandering is so ooglopend dat Krynauw dit dadelik opmerk. “Iets wat ek gesê het, het mevrou ontstel. Ek is jammer,” maak hy verskoning.
Sy probeer glimlag. “Dis nie jou skuld nie. Dis net …”
“Toemaar, ek verstaan. Dis erg as ’n plek of naam, of partykeer ’n reuk – soos pronkertjies vir my – ’n mens aan iets hartseers herinner.”
Nie een van hulle praat weer voor die hoof inkom nie.
Krynauw het al baie gesien hoe ongemaklik mense lyk wanneer hulle doktor Serfontein die eerste keer ontmoet, maar hierdie vreemdeling deins nie vir hom terug nie.
Die hoof se wenkbroue trek saam, want gister was ’n lang en besige dag; hy sou verkies het om nie vanaand besoekers te ontvang nie. Hy is nogtans beleefd, al is daar ’n kilheid in sy stem.
“Goeienaand,” sê hy effens vraend.
“Doktor Serfontein?”
Die stem streel ’n plooi op sy voorkop weg sonder dat hy dit weet. “Ja.”
“Ek is Helen Bielefeld.”
Hy bied vir haar ’n stoel aan.
“Doktor,” sê Krynauw, “ek sal liewer gaan, sodat …”
“Nee, nee. Ek het vir jou ’n afgryslike maaltyd vol stysel en ’n taai nagereg bestel. Dit gaan hier bedien word. Daarna neem ek jou huis toe.”
“Ek kan ’n taxi kry.”
“Nee. Die badkamer en tweede slaapkamer is hier langsaan. Gaan was jou hande en kam jou hare. Wanneer jy klaar is, sal die kos hier wees.”
Die hoof en Krynauw glimlag albei omdat hy hom soos ’n kind wegstuur om hom te gaan netjies maak.
Helen bekyk hulle goedkeurend. Hier is iets waarvan sy hou.
“Nou, juffrou …” Doktor Serfontein kyk na die trouring. “Mevrou Bielefeld?”
Hy kom sit ook op ’n stoel en leun effens vorentoe asof hy hoop dit gaan ’n kort gesprek wees.
“Ek is jammer as ek jou verontrief. Ek is hier oor die advertensie.”
Sy haal ’n koerantuitknipsel uit haar sak en gee dit vir hom. Hy lees dit vlugtig. “Dit het gou verskyn,” sê hy. “Ek het dit gisteraand eers deurgebel, toe ek gehoor het my sekretaresse gaan omtrent ’n jaar lank in die hospitaal wees.”
“Dis vanaand se koerant.”
“Jy het nie gras onder jou voete laat groei nie.”
“Nee. Dit sê immers die onderhoude is van Vrydag tot Maandag. Dis vandag Vrydag en dié hotel word genoem. Ek het dadelik