Yo imom Husayn-o, kechirgil bizni.
Nosir-Sayyor, Marvon hakam davrinda,
Imomlar qoldilar jafo-jabrinda,
Choyga ottirdilar Damashq elinda,
Zaynul obidin-o, kechirgil bizni.
Teng-to‘shlar yoninda bir bekamolman,
Oshig‘i Majnunman, shikasta holman,
Siynai Xuroson, zuvvori olam,
Yo, imom Rizo-yo, kechirgil bizni.
Imomlar ishqinda menga bersa jom,
Ochsamu zabonni, o‘qisam kalom.
Allohi bahaq ul Fotmayi qiyom
Muhammad Taqi-yo, kechirgil bizni.
Dunyoda chekdilar yuz dardi-dog‘ni,
Mahshar kun minarlar sayslab Buroqni,
Haqiqat yo‘lining sha’mi, chirog‘i,
Muhammad Naqiy-yo, kechirgil bizni.
Fotimai-Zahro aning anosi,
Zotinda bir zarra yo‘qdir gunosi,
Humoyun tog‘idir oxir binosi,
Muhammad Bakir-o, kechirgil bizni.
Kamoli falakdan, oshibdir Arshdan,
Boshga qo‘ydi jaddi kiygani tojdan,
Uch karomat birla qoldi70 Hajjojdan,
Yo, imom Ja’far-o, kechirgil bizni.
Kim bilar, ishingda qandayin sir bor,
Aql anga yetishmas, qudratli Jabbor,
Dushmaningga do‘stling qilding giriftor.
Yo, Muso Kozim-o, kechirgil bizni.
Yaqiyn ko‘ngil birla mushtog‘am banda,
Yodingiz aylarman to borman zinda,
Oti Kundan mashhur bo‘lmish jahonda,
Yo, imom Askar-o, kechirgil bizni.
Qof tog‘idan yo‘l ochilsa Ya’jujga,
Dunyo yuzi to‘lar zulmga, kuchga,
Zamon oxirida kelar xurujga,
Yo, Sohibzamon-o, kechirgil bizni.
Maxtumquli aytar, men xoki-poyam,
Imomlar yo‘linda ham jon fidoyam,
Kamina bandaman qalbi-gadoyam,
Yo, Abbos Ali-yo, kechirgil bizni.
KO‘NGIL AYTAR, XALQDAN QOLIB…
Ko‘ngil aytar: xalqdan qolib,
Kezsam tog‘lar, toshlar bilan,
YOzug‘imni yodga solib,
Ko‘zim yuvsam yoshlar bilan.
Har kim, ko‘rsam, bir peshada,
Mening ko‘nglim andishada.
Ko‘hi-Qof ichra go‘shada
O‘tirsam og‘ochlar bilan.
Qari dunyo ol ichinda,
Odamzod xayol ichinda,
Jahon qiylu qol ichinda,
Har kim yuz taloshlar bilan.
Allohning ishqida mastlar,
Teng kelolmas zabardastlar,
Ko‘ngil parvoz aylar, do‘stlar,
Tinmas yuz ilojlar bilan.
Ko‘p ko‘ylar bilan o‘tirdim,
Bilmadim, ne ish bitirdim,
Gumroh bo‘lib, yo‘l yitirdim,
O‘tirdim bevajlar bilan.
Bekor qo‘ymay umr-taxtni,
Uyg‘otsak uxlagan baxtni,
Duo qilib sahar vaqti
Nolish qilsam qushlar bilan.
Maxtumquli, tavfiq olsam,
Bir mard topsam, qulluq qilsam,
Ko‘ngil aytar, yo‘ldosh bo‘lsam,
Dam chekkan darvishlar bilan.
CHIQA BILMASSAN
Bu dunyoning g‘avg‘osiga bosh urma,
Ul g‘avg‘oga kirsang, chiqa bilmassan!
Mal’un shayton kabi bezab tosh o‘rma,
So‘ngra mahkam bo‘lar, yiqa bilmassan.
Tilinda o‘girmish haq-u sanoni,
Og‘ritmagil ota birla onani,
Tog‘lardan, toshlardan og‘ir gunohni,
Og‘irdir gunohing, cheka bilmassan.
Nafsing tiyib yurgil harom yemakdan,
Tilingni saqlagil turli g‘iybatdan,
Olimlarga qilma yovuz tuhmatdan,
Iching o‘tdan to‘lar, to‘ka bilmassan.
Darvishlarning boshlarini xor etma,
O‘ksuklaring yig‘latibon, zor etma,
Yetimlarning molin olib, zo‘r etma,
Gunohing o‘zgaga taqa bilmassan.
Ishq daryosi jo‘shar kelar saqodan,
Ko‘nglingni saqlagil yolg‘on vaqodan,
Ajal kelar, tutar bir kun yaqodan,
O‘ngingga, so‘lingga boqa bilmassan.
Yaxshi niyat ayla, yaxshi ish ayla,
Yaxshilarning so‘zin jonga no‘sh ayla,
Safar qilsang, oziq kerak, duch ayla,
Yer ostida ekin eka bilmassan.
Miskin Maxtumquli yoqang tutaver,
Xayr aylabon ol sharobdan yutaver,
Ummat bo‘lsang, Haq yo‘lini tutaver,
Rasulning yuziga boqa bilmassan.
YAXSHI UNAR, YOMON UNAR, EL KECHAR
Ey yoronlar, foniy jahon ichinda
Yaxshi unar, yomon unar, el kechar.
Ajab so‘zlar pista dahan ichinda
Dandon tushar, qimmat qochar, til kechar.
Biz kezgan maydonlar, ajoyib joylar,
Binosi tutilgan ulug‘ saroylar,
Davr aylanib, kelib-ketar kun-oylar,
Yaxshi-yomon, Navro‘zu qish, yil kechar.
Kelib munda bor ko‘rganing fig‘ondir,
Bu kun – tirik, erta bo‘lsa gumondir,
Xazonga qurilgan foniy jahondir,
Yigitlar keksayar, umr-sol kechar.
Falak fig‘oningni ko‘ziga ilmas,
Ul dardingga Luqmon darmoni bo‘lmas,
Yaxshi-yomon, shoh-gadoni siylamas,
Qora ko‘z, kamon qosh, incha bel kechar.
Kim bor tutib qo‘lga olgan jahonni,
Boq, band aylab qo‘ydi ul Sulaymonni,
Bog‘ni xazon urar,