Sajdaga bosh qo‘yar, turmas zamindan,
«Tur!» deb, Haqdan ilhom bo‘lsa kerakdir.
Isrofil surini olar qo‘liga,
Ko‘zin tikar qodir Haqning yo‘liga,
Sado-na’ra tortar o‘ngu so‘liga,
Jumla jondor jonga kelsa kerakdir.
Aksirib-chukchirib go‘rdan chiqarlar,
Turarlar, osmonga ko‘zin tikarlar,
Tong-vola tegra-yu tashga boqarlar,
Qirq kun hayron bo‘lib tursa kerakdir.
Ko‘rarlar, qurt-qushlar qochmas yonidan,
Daryolar qizdirib kelmish shonidan,
Har kim ham o‘z sevganining yonidan,
Billa-hamdam bo‘lib qo‘psa kerakdir.
Zaboniya malak gurzisin tutmish,
Tarozi qurilmish, Kun nuri ketmish,
Ot bergan Buroq minar, to‘n ehson etmish,
To‘ni hulla bo‘lib kelsa kerakdir.
Ulug‘ devon qurlar74, bir ish tuzilar,
Kun yuzi chevrilar, olam qizigay,
Miyang «vijir-vijir» qaynab-sizillar,
Bergan noning soya bo‘lsa kerakdir.
Firg‘un75 Xomon, Shaddod, necha kofirlar,
«O‘luvdik!» deb, hayron bo‘lib turarlar,
«Bizni tiriltirgan kim?» deb so‘rarlar,
Mo‘‘min qullar javob qilsa kerakdir.
Qayg‘u bosib, shodliklari daf’ bo‘lar,
O‘tlar chaqnar, g‘avg‘olari ko‘p bo‘lar,
Oxirida yuz yigirma saf bo‘lar,
O‘n ikki guruh qip sursa kerakdir.
Bir guruhi xinzir bo‘lib kezarlar,
Bir guruhi maymun bo‘lib ozarlar,
Bir guruhi ko‘r, kar bo‘lib kezarlar,
Qilmishi oldiga kelsa kerakdir.
Kimlarning tanida o‘t-yolqin o‘ynar,
Kimlarning og‘zida qon-yiring qaynar,
Amalsiz mullalar tillarin chaynar,
Uni Rabbim shunday qilsa kerakdir.
Kimi o‘t tammonli javranar o‘tar,
Kim bo‘lsa, mast bo‘lib yiqilar-yotar,
Kimlarning oyog‘i olninda bitar,
Boshi bilan yurib kelsa kerakdir.
O‘n qat qizg‘in to‘shak to‘shar o‘rniga,
Navhagarning boshi tushar burniga,
Tillari cho‘zilib, yetar qorniga,
A’moliga bandi qolsa kerakdir.
Mo‘‘min farmon bo‘lar, kofir ichikar,
Nor bug‘ro bilakli ilonlar chaqar,
Xaloyiq dod aylar, farmonda yaksar
Muhammad tug‘ini qursa kerakdir.
Vahim76 tushar Payg‘ambarlar joniga,
O‘g‘il kelmas otasining yoniga,
Muhammad boshlabon mezon tubiga,
Yashil a’lam qurib tursa kerakdir.
Quchoqlar «O‘g‘lim!» deb, Odam payg‘ambar,
Ibrohim Xalil der: «Ayo, Biru Bor!»
Muso, Iso aytar: «Qudratli Jabbor!»
Har kim o‘zin tilab olsa kerakdir.
Necha payg‘ambarlar duosi maqbul,
Na o‘ngin tanir-u na so‘lini ul,
Yoshin sochib yig‘lar Muhammad Rasul
«Voy ummatim!» deya tursa kerakdir.
Xaloyiqlar tiymas ko‘zda yoshini,
Tanishar, so‘rashmas qavmu xeshini,
Maydonda qurilgan Mezon boshini
Isrofil tutibon tursa kerakdir.
Kofirni «be’zar»lar otash to‘niga,
Surarlar-eltarlar do‘zax yoniga,
Faloni xachirdek bo‘lib shoniga
Bug‘roday bad maxluq suqsa kerakdir.
«Dod!» deyar hech qayga etmas «dod-voyi»,
To‘ldirar eshakday hangrab saroyni,
Yegani zahardir, ichgani og‘u,
Abadiy zindonda qolsa kerakdir.
Endi kelsak, mo‘‘min qullar netarmish,
Qaysi ishga, qaysi yo‘lga ketarmish,
Muhammad hurmati – e’zoz etarmish,
Bilmaganlar buni bilsa kerakdir.
Mo‘‘min qullar o‘tib ketarlar yo‘ldek,
Kimi yildirimdek, kimlari yeldek,
Kimlar yugrik otday, kimlari seldek,
Kimlar uchar qushday kechsa kerakdir.
Uch ming yillik yo‘ldir, mingi chiqishdan,
Bir mingi xanvordir, mingi enishdan,
Qarodir kechadan, o‘tkir qilichdan,
Kim kecha-kunduzda kechsa kerakdir.
Kim o‘n kunda kechar, kimi bir oyda,
Qulonday qichqirar kimi Saroyda,
Kim bir yilda kechar, kimi qirq oyda,
So‘nggi qirq ming yilda o‘tsa kerakdir.
Muncha ming yil qonlar yig‘lab o‘tilgach,
Sirot ko‘prigidan nari o‘tilgach,
Kavsar soqisidan sharob ichilgach,
Hamma teng bir yoshga kelsa kerakdir.
Yigitlar yashil toj qo‘yar boshida,
Yusuf jamolinda, Iso yoshida,
Dovudning o‘rninda, o‘ttiz beshida,
Har kim o‘z sevganin olsa kerakdir.
Yetmish hulla kiyib, taxtga qo‘narlar,
Zabarjad lijomli buroq minarlar,
Yeyarlar, icharlar, sayron qilarlar,
O‘lmas, yitmas – boqiy qolsa kerakdir.
Yetmish hur qiz to‘shak solar ostiga,
Yetmish qo‘l qovshurib turar qasdiga,
Tubo og‘och soya solar ustiga,
Haqning jamolini ko‘rsa kerakdir.
«Dunyo bu dunyo» der yotgan sarxushlar,
Inonmagan kofir bo‘lar, qardoshlar…
Maxtumquli aytar, kelar bu ishlar,
Qiyomat kun qullar ko‘rsa kerakdir.
MUHAMMAD MUSTAFO
Avval chirog‘i ziyo bo‘lgan Muhammad