Maxtumquli, horma, doston aylagil,
Aql-hush tash tushar, sendan til kechar.
HAQ SENI SARVAR YARATDI
Haq Seni sarvar yaratdi, podishohim, yo Rasul,
Anbiyo sardaftari, nuri-ilohim, yo Rasul,
Zulmati tutdi jahonni (bu) dudi ohim, yo Rasul,
Bosh qo‘yib yotsam yo‘lingda, qiblagohim, yo Rasul,
Sen kechirgil nola-yu, faryodu ohim, yo Rasul.
Barchadan a’lo yaratdi asli nuri-pokni,
Qaddiga qildi munosib xil’ati-lavlokni,
Ul muborak qo‘llarinda ham aso-yu misvokni,
Ummatim degaysan omu, osiyu bebokni,
Sen kechirgil nola-yu faryodu ohim, yo Rasul.
Dedilar: «Sultoni olam, ismingni qo‘ydik bo‘la»,
Oy, bulutdan kim ishorat aylading barmoq ila,
Mo‘‘jizangning birisi ko‘rsatgali ul Shaq-q bila,
Arsh ustiga chiqib, roz aytisharsan Haq bila,
Kunbadi-hafronga chiqmishlar guvohim, yo Rasul.
Vaz-zuhodir yuzlaring, har barakayi mohu layl,
«Surayi-Iqra» Sanga mujda keltirdi Jabroyil,
U Xadicha so‘z topmayin imonga keltirdi mayl,
Faxri olam Sensan-u o‘zga nabiylar bir zayl,
Xatm etib arvohingga qildim duoyim, yo Rasul.
«Yo, Rasullulloh!» deya, andan ketar bo‘ldi Buroq,
Laylat-ul-Me’roj kechasi Tangri yetkazdi biroq,
Yetti osmon eshigin ochdi maloyik be so‘roq,
To‘rt to‘n keldi Sanga – Yashil, Qizil, Sariq ham Oq,
Birisin olding suyub, shu bo‘ldi rozing, yo Rasul.
Yod etar Maxtumquli, davronda men qalloshni,
Shafqatingdan noumid etma meni – muhtojni,
Xizmatingda sayr etarlar Laylat-ul Me’rojni,
Ul Xudoy sevgani-chun qo‘ydi boshingga Tojni,
Xat(m) etib arvohingga qildim duoyim, yo Rasul.
JILVALI, POKIZA QIZDIR BU DUNYO
Nasihatim budir, bayon aylasam,
Jilvali, pokiza qizdir bu dunyo,
Shikvasini aytib, ayon aylasam,
Olamga oshkora so‘zdir bu dunyo.
Dajjol xuruj aylar chiqar shikorga,
Namozxonlar tez yetishar diydorga,
Benamoz yuziga chekilar qora,
O‘ttizda, qirq beshda oldi bu dunyo,
Nechalar qon yig‘lab o‘tar zulmatdan,
Muakkal farishta qoqar Sirotdan,
Hech foyda topilmas pirdan, ustoddan,
Rostni, yolg‘oningni bildi bu dunyo.
Xudoning erkasi hazrati Muso,
O‘t yedi, suv ichdi, qo‘lida aso,
Bibi Maryam o‘g‘li hazrati Iso,
Uni qirq yil podsho etar bu dunyo.
Bu dunyoda besh kun sog‘u bor bo‘lsang,
Niyati qisilgan, ko‘ngli tor bo‘lsang,
Yo‘qsillikdan qashshoq bo‘lib zor bo‘lsang,
Mardni nomardga zor qildi bu dunyo.
Bir nechalar jafo bilan mehnatda,
Bir nechalar qayg‘u bilan kulfatda,
Namozxonga qirq farishta xizmatda,
Ishratga sazovor qildi bu dunyo.
Ul sirotda qanotlaring qayrilar,
Nechalar o‘tolmay, bo‘yni burilar,
Bunda rost kezganga behisht berilar,
Bu ko‘ngildan g‘amni oldi bu dunyo.
Nechalar ko‘zda yosh, bag‘ri ham qondir,
O‘tolmay sarg‘aygan talay-tumondir,
Bunda qilgan ishing bari pinhondir,
Pinhoning oshkora qildi bu dunyo.
Maxtumquli so‘zi hech bo‘lmas ado,
Ajal yoqang tutar shohmisan, gado,
Oltmish uchda o‘tdi Rasuli Xudo,
Alarni o‘g‘ilsiz qildi bu dunyo.
QIYOMAT KUN QULLAR KO‘RSA KERAKDIR
Qardoshlar, kun-kundan badtar bo‘libdir,
Yil-yildan bad’atlar kelsa kerakdir,
Xamr71 ichganu zino qilgan jahonda,
Ma’lum-manshur bo‘lib tursa kerakdir.
Musulmon qardoshlar do‘nmang bu yo‘ldan,
O‘tarsiz Sirotdan, inchadir qildan,
Dajjol kelar derlar bir necha yildan,
Olamga bir g‘avg‘o solsa kerakdir.
Ko‘zi birdir, qora kiymish qaddina,
G‘arib yonar haromining o‘tina,
Shom, Sharifu Rumu Makka, Madina,
Musulmonlar bilan to‘lsa kerakdir.
Iso, Mahdi kelsa odildir, doddir,
Ya’juj, Ma’juj kelsa zulm, hayhotdir,
Go‘shi yer supurar, yovuz bir zotdir,
Qof tog‘ini teshib kelsa kerakdir.
Qalam titrar yetimlarning zorindan,
Jo‘shqin kechar oshiqlarning sarindan,
Ko‘k o‘prilib, tog‘la siljib o‘rnindan,
Isrofil surini chalsa kerakdir.
Daryolar qurirlar, suvlar chekilar,
Oy, Quyosh tutilar, Yulduz to‘kilar,
Baland tog‘lar erir, Yer, Ko‘k yiqilar,
Yolg‘iz Mavlom O‘zi qolsa kerakdir.
Ajal kelsa banda xonumonindan,
Qo‘l uzar el-ulus, shirin jonindan,
Allohning amrindan Haq farmonindan,
Azroyil o‘z jonin olsa kerakdir.
Haqdan g‘ayri jonli jondor qolmagay,
Isrofil jon berar, Surin chalmagay,
Qirq kun yomg‘ir yog‘ar, Yer, Ko‘k bo‘lmagay,
…Bari qayta paydo bo‘lsa kerakdir.
Bir Buroqni hulla bilan bezarlar,
Oltin-kumush, qizil-yashil tuzarlar,
To‘rt Farishta tirilibon kezarlar,
Muhammad qabriga kelsa kerakdir.
Sado chiqar farishtaning paridan72,
«Labbay!» deya turib kelar o‘rnidan,
Go‘r yorilib, qum to‘kilar saridan,
«Voy,