Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Акмулла

кылып изһар,

      Бу хиндә[236] юк аңа мәгъяр[237], —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Аның фәкъденә күп пишләр[238],

      Көенде барча дуст-ишләр —

      Труйский мөдәррисләр, —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Аның фазлына һиб гонван[239],

      Тәсанифы – ачык борһан[240],

      Басыйрәтне[241] ачык кылган, —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Качан ул зат китеп барды,

      Казан күрке китеп калды,

      Һәммә әхбаб[242] йәтим калды, —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Аның мәддахы бихәддер[243],

      Дагыстан, Һинддә бигадәддер,

      Бәнем мәдхем вәкахәтдер[244], —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Бәрагатьле шәһамәтдә,

      Бәлигышшәэн нәҗабәтдә,

      Бәдигылькъаль ләтафәтдә[245], —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Мөхәддис җамигыль әхбар,

      Мөхәкъкыйк хавиел әсрар,

      Мөдәкъкыйк кяшифеләстар[246]³⁹⁺, —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Сәкыйулла рухә һәр ань,

      Зөлял гафвилә гофран,

      Фиракына йөрәк голйан, —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

      Гыйнайәт кылса[247] ни, йа рабб,

      Үзем байгыш, атым арык,

      Казан шәһренә бер барып

      Күралмадым, дәрига, аһ!

      Илаһи, җөмлә хаҗәтем,

      Кабул әйлә мөнәҗәтем[248],

      Кабахәт җөмлә халәтем, —

      Түзалмадым, дәрига, аһ!

      Аның мәдхендә бән газиб,

      Казакъча бер бәет язып,

      Тараттым йортка бән таз эт[249], —

      Җөда булдык, дәрига, аһ!

* * *

      Акмулла, күп сөйләнмә, инде җитәр!

      Үзеңнең кайгыңны күр, гомер үтәр.

      Яхшының алдын бераз күреп идең,

      Имәс идең[250] юл күргәнсез мужик-мишәр.

      Иң әүвәл тулып ятыр синең менең[251] ⁴⁰⁺,

      Ник кирәк сәмәрәсез[252] коры белем?

      Сәфәр – алыс[253], инсаф кыл, хакъдан оял.

      Борынгы кабахәтлек йитәр, энем!

      Хур кылган үз-үзеңне син бер кисер[254],

      Әфлисун арасында син бер кишер;

      Намазда лөббе мәгънә[255] бернәрсә юк,

      Заһирга[256] горурланган син бер кыйшер[257]!

      Миңа мәгълүм: син үзең күпдән яман,

      Нәфсең сине өйрәтеп бөккән яман.

      Бәлки, бераз яхшырак булыр идең,

      Син күрсәң үз-үзеңңе этдән яман.

      Котырып, нәфсең буйлап киткән яман,

      Җуан муен үгездәй җиккән яман;

      Морадынча йитәкләп алып йөреп,

      Ничә урында абруеңны түккән яман.

      Күкрәгең катып калган таштай яман…⁴¹⁺

      Эшең күп килешмәгән андан башкай,

      Гыйбадәт дип азапланган коры гадәт

      Ахирәт файдасына ярамасдай.

      Андан башка бик күп синең начар йирең,

      Каберчыгар[258] йокыңны ачар йирең,

      «Вә-әмтаз