Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Акмулла

байгыш биекләрдән аласамыз⁴³⁺,

      Кечрәйтсәңез, кечрәергә мин яраймын,

      Үзеңез зураерга ярасаңыз!

      «Бәгъдәссәлам, Нургали мулла, сезгә…»

а)

      Бәгъдәссәлам, Нургали мулла¹⁺, сезгә,

      Ходаем инсаф бирсен күңлеңезгә;

      Бозау улып уйнакласа, утка басар, —

      Тик ятмасаң, төшдең инде безнең күзгә.

      Сез дә бер йөгрексенгән төлке икәнсез,

      Без йөреп төшдек инде сезнең эзгә;

      Бер дә нәүбәт килде инде бу көн безгә,

      «Безгә йитәр кеше юк», – дип өмид өзмә.

      Синең дә бер әрүахың[263] күтәрелсен,

      Җәелсен хасиятең бераз «йөз» гә²⁺;

      Хәрарәтдән мәхмүм булып[264] эчең көйсә,

      Сусыныңны кандырыр безнең сөзмә.

      Мөхәкъкыйк[265] Мәрҗанигә аузын ачкан,

      Йыландай зәһрен сачкан мулла сезмә?..

      Моныңны аяймын, борадәрем, —

      Котырсаң да, Уралдай тауны сөзмә!

      Һәр шәйне мәузыйгына[266] куймак кирәк,

      Мөрәүәрне[267] мунчак берлә бергә тезмә!

      Мулла дигән кари була беләсезме?

      Тасаууф[268] китабларын күрәсезме?

      Башкортның наград алган кантонындай,

      Мулласызмы йә чинауник-түрәсезме?!

      Мөҗтәһид[269] галимгә каршы торып,

      Кабергә талаш берлә керәсезме?

      Гомреңезнең күбе үтде гауга берлә,

      Мәрҗанине йиткәрмәм³⁺ дигән сәүдаэ[270] берлә;

      Сөннәтчә эшемез юк һәм алдаймыз,

      Әһле сөннәтмез⁴⁺ дигән дәгъва берлә.

      Артыкызны ачкан соң күрәсез йик[271],

      Әйтәсез шул сәбәбдән «залль-мозыйлль»[272] дип.

      Кәлимулладан⁵⁺ әсдәкъ[273] ни нәрсә бар?

      Әйтделәр: «Әсатирел әүвәлин»[274], – дип.

      Сез дә шулай тәҗавез кылдыңыз[275] күп,

      Йортымызга фетнә салды ушындай гәп.

      Сезгә каршы без әйтсәк – ник ярамай:

      «Вә һәм фи тогъяниһим йәгъмәһун», – дип?[276]

      Батырны «батыр» диләр – көчен күргәч,

      Останы «оста» диләр – эшен күргәч,

      Ул минем атам имәз, остаз имәз[277] ⁶⁺, —

      Хаклыкны тәсдикъ зарур, эшен күргәч!

      Фикъһдә[278] бу заманның Ногманы⁷⁺ бу,

      Хикмәтдә бу заманның Локманы⁸⁺ бу;

      Үткәнләр үтеп китде, инде хәзер

      Әһле сөннәт рәһбәре[279] – солтаны бу!

      Борадәр, син үзеңне ихтисаб ит[280],

      Мәрҗанине мөҗтәһиддән⁹⁺ син хисаб ит, —

      Йир йөзенә нуры төшкән ул бер кояш,

      Ул кояшның нурындан икътибас ит[281]!

б)

      Күп сәлам, Нургали мулла, сезгә,

      Ходаем инсаф бирсен күңлеңезгә;

      Бозау¹⁰⁺ күп уйнакласа, утка баса, —

      Тик ятмай син дә төштең безнең күзгә.

      Синең дә әрүахың¹¹⁺ күтәрелсен,

      Җәелсен хасиятең бераз «йөз» гә;

      Сез дә бер йөгерек төлке икәнсез,

      Без