Niçat Aylının əlini tutudu fincan qarışıq, ordan bu axşam çıxacağıq canım, qalmayacaqsan o evdə artıq. Aylın narazılıqla başını sirkələdi, – Nicata: vaxtı gəldikdə çıxaçağıq söz, ama hələ vaxtdı çatmadı. Nazlı tam sağalsın ilaclarını bitsin, xalanda keçirdiyi şokdan çıxsın, gedərik söz. Nicat – Aylına: sənin nə gözəl ürəyin var canım, sən həmişə başqalarıçün yandın, elə deyilmi? nədən. Aylın – Nicata: insan sevdikləriçün yanmalı, gərəkirsə canından keçməlidir. Nicat – Aylına: bəs olar səninçün necə? canlarından keçərdilərmi? – Niçata: bu sualının cavabını verməkdə zorlandırdın məni dostum. Nicat Aylına baxdı peşman – çarəsiz baxışlarla. Aylın Nicatın əlindən tutub, qəhvə fincanı əliə verib – Nicata: nə olursa olsun, öz kanturolunu itirmə heç vaxtdı. Əgər yıxılarsan qaldıranın olmaz, Nicat fincanı tutdu yenə əli əsirdi. Aylın Nicatın əsən əlinə baxıb, yavaş səslə – Nicata: mən harda varam, orda mütləq bir bəla vardır, öyrən istərsən artıq.
Qapı döyüldü içəri Şəfa girdi əlində pafkayla, – olara: sabahınız xeyirli – uğurlu. Birdən Aylının dodağına gözü sataşdı, olsun deyəcəkdim, yaxınlaşıb – olara: ancaq o qədərdə uğurlu olana oxşamır. Şəfa – Aylına: nə oldu dodağına? qəza filan keçirmədiniz demi?
Aylın – Şəfaya: sabahın xeyir gözəl insan, gəl yox keirmədik, Şəfaya işarə etdi ki soruşmasın. Anladı Şəfa, axıllı qız idi çox, o zaman bu günkü yeni iş haqda lazım olanları gətirdim. Pafkanı masaya qoydu, Aylının önünə. Nicat ayağa qalxıb, mən biraz hava alım otaqdan çıxdı. Aylın – Şəfaya: get onun ardınca bax, havasını başqa yerlərdə almaq fikrində olsa həmən mənə bildir. Şəfa – Aylına: tamam mən baxıram ona indi, çıxıb getdi ardınca tələsərək.
Aylın dərindən nəfəs alıb, pafkanı açıb baxdı kağızlara, fikri o qədər qarışıq idi ki, fikrini işə toplaya bilmirdi, əsəblə pafkanı kənar itələyib baxdı.
Ramizdə kefsiz işə gəldi, Dilqəm Ramizin halından anladı nəsə qarışdırmışdı. Dilqəm – Ramizə: qardaşım artıq soruşmuram nə etdin deyə, ama maraqlıdır, səhərin gözü açılmamışdan hardaydın? Ramiz yumuruğunu masaya vurdu əyləşdi. Ramiz öz – özünə: əlim qırılayı onu vurduğum yerdə. Dilqəm şüphəli baxışlarla baxdıb, – Ramizə: kimi vurdun? Ramiz dərindən – dərindən nəfəs aldı, – Dilqəmə: Aylını vurdum. Dilqəmin üzünün ifadəsi dəyişdi, nəə? Aylınımı vurdun? sən dəli olursan qardaşım. Bax etiraz istəmirəm, mənim səni həkimə mütləq göstərməyim lazımdır, Ramiz əlləriylə başını tutdu. Ramiz – Dilqəmə: səndə gəlmə üstümümə, Dilqəm telefonunu götürüb kiməsə mesaj yolladı, telefonunu masaya qoyub, Ramizə yaxınlaşdı. Ramizin əllərini başından götürüb üzünə baxdı, nə edirsən sən? Aylınıda vurdum nə deməkdir? sənin uşağındırmı o? o artıq bir uşaq anasıdır. A naya əl qaldırılırmı? sənin tərbiyən yoxmu, qardaşım yetmədimi. Deyirəm dəfələrlə acılayırsan onu özündən uzaqlaşdırırsan, yox yetməmiş getmiş vurmuş gəlmiş, bravo. Səni alqışda edimi? Ramizin əllərini kobutca əllərindən atdı Dilqəm. Vallahi billahi yetər dedikcə, sən hər şeyi məhv edirsən. Dilqəm elə əsəbləşmişdi, Ramiz artıq söz demirdi Dilqəmə, haqlıydı dediklərində. Ramiz əsəbləşib qalxıb getdi. Dilqəm Ramizi səsləsədə, cavab vermədən qapını çırpıb cıxdı. Dilqəm əliylə alnını ovaraq baxdı əsəblə.
Günorta olmuşdu, Aylınla Nicat yeni işlə əlaqədar gələn adamlarla, kabinetdə söhbət edirdilər. Aylın – adamlara: maraqlandım və sizin işinizdə ciddi olduğunuzu öyrəndim, bu sizinlə yeni işimizə imza ata bilməmizə etibar doğruldur. Adamlardan yaşlı birisi – Aylına: bizdə sizin haqda maraqlandıq Aylın xanım, haqqınızda ancaq qürur duyacaq sözlər eşitdik. Əvəllər… şirkətində çalışmışsınız, sizinlə iş birliyinə imza atmaq, bizimçündə qurur veriçidir, sizin kimi insanlar çox azdır indiki zamanda. Nicat – adama: Bayram bəy iş imzalanmamışdan bildirim ki, biz işimizi vaxtında təhvil alb verməyi sevirik, Aylın xanımla. Aylın Nicatın sözünə dəstək verdi. Nicat bəyin dediyi kimi, bizim işimizin etibarlarından biridə budur. Vaxtında alış – verişini yerinə yetirməyi sevirik, və qarşı tərəfdəndə bunun qarşılıqlı olmasını rica edirik. Adamlar razılığını bildirdilər.
Aylın qarşı tərəfin verdiyi iş üzrə dokumentinə imza atmaqçün qələmini götürdü, – olara: o zaman bəylər imzamızı atağın xeyirlə. Aylın imzasını atıb, qələmi kagızı Nicatın önünə qoydu. Nicatda imzasını atıb, kağızı qaytardı Aylına. Şəfa Aylının yanında dayanmışdı, kağızı götürüb pafkaya qoydu. Qarşı tərəfdə imzalarını atıb, yaındakı katibə xanımı kağızı alıb pafkaya qoydu.
Gələnlərin arasından cavan bir oğlanda vardı. Oğlan – Aylına: Aylın xanım sizinlə çalışacağıq bundan sonra, bir sualım var sizə işdən kənar, icazə versəniz. Aylın – oğlana: buyurun, oğlan gülümsəyərək, – Aylına: adım Fədadır. Siz ailəlisinizmi? yanında gələnləri verən sual narahat etdi. Aylın gülümsəyib, – Fədaya: bəli ailəliyəm, əgər yeməyə dəvət edəcəksənsə alınmaz, bil. Aylının zarafatına gülüşdülər yanındakılar.
Nicat Fədaya tərs – tərs baxdı, heç xoşlanmadı danışığından. Fəda – Aylına: ərinizin baxışından indi anladım, çox pardon Aylın xanım. Nicatın baxışlarından əri olan sandı. Aylın Nicata baxıb nə isə demək istəyirdi, Nicat – Fədaya: böyük xöşbəxlikdir can yoldaşınla və həyat yoldaşınla birlikdə çalışmaq. Bu hər kəsə qismət deyil, Aylın kimi bir xanımla calışmaq. Hələ yeməyə dəvət desən, qeyri mümkündür bil Fəda. Fəda – Nicata: artıq bizdə Aylın xanımla çalışmağa imza atdıq, azacıqda olsa qismətimiz varmış demək ki, gülümsədi. Nicatın heç xoşuna gəlmədi onun dediyi sözlər, yanındakılar hiss etdilər.
Bayram – Nicata: dedin Nicat bəy, hər kəsə qismət deyil Aylın xanım kimi bir yoldaşla calışmaq, inan ki dediyinin əksi mənim başımdadır. Mənim oğlumlada hər atanın qisməti olmasın birlikdə calışmaq,