Afət çox üzülmüşdü, qızının belə rəftarına Aylına qarşı. Yazığın ürəyi çox narahat oldu duyduqlarından sonra. Öz – özünə: Allahım sən yardım et mənə.
Aylın Nicatı, Dilqəmdə Ramiz aparmağa çalışırdılar şövbədən çıxarıb. Şövbədən çıxarkəndə bir-birilərinə girməsinlər deyə, Dilqəm Ramizin qolundan tutumuşdu, Aylında Nicatın. Dilqəm dişlərini bir – birinə sıxaraq, yavaş səslə – Ramizə: dinc dur qardaşım, dinc dur bir çıxaqda burdan sağ – salim. Aylın Nicatın qolundan tutub, söz demədən ara – sıra dartırdı ki, sakit ol anlamında. Ramizlə Nicat biri – birilərinə nifrətlə baxa – baxa çıxdılar şövbədən.
Aylın – Dilqəmə: apar qadaşını sakitləşdir evdə, Ramiz – Aylına: səndə apar onun soskasını ver ağzına. Yatızdır bəbişi, qorxmuşdur özüüü, mən sənə başqa vaxt lay – lay çalacam darıxma, Nicatı lağ etdi. Nicat – Ramizə: Aylın verən hər şey qəbuldur mənə, lay – lay çalacağın günü səbirsizliklə gözləyəcəm. Aylın Nicatı zorla aparıb, otuzdurdu taxsiyə, getdilər.
Ramiz dartınıb qolunu Dilqəmin əlindən çıxarıb, bağrdı! yetərrrr. Ramizi əsəbləşdirmişdi Nicatın dediyi söz. Aylının verdiyi hər şey qəbuldur, – Dilqəmə: bax niyə tutursan məni, niyə? Dilqəm Ramizə baxdı biraz dayanıb. Birdən qolundan tutub, dartaraq apardı maşınına otuzdurdu. Dilqəm – Ramizə: düz deyirsən yetər, gərçəkdən yetərrr qardaşım. Özünə gəl, nə edirsən sən? hər gün bir şey qatıb – qarışdıraraq, özündən uzaqlaşdırırsan qızı. Anlamırsanmı sən bunu? Ramiz əsəblə baxdı, Dilqəm qapını örtüb gəlib sükan arxasına əyləşdi. Dilqəm – Ramizə: heç mənə elə baxma qardaşım, anamızında hər şeydən xəbəri var. Evə gedirik və özün etdiklərinin Cavabını verərsən, maşının qazına basdı.
Aylınla Nicat gəldilər evə, Cansu uşaqla gəlib kecmiş olsun Nicat bəy. Nicat – Cansuya: sağol Cansu, təşəkkür etdi. Aylın oğlunu götürüb öpüb oxşadı, aslan oğlum mənimm. Nicatda Sərdarın başını sığallayıb, – Cansuya: xalam bilirmi olanları?
Aylın – Nicata: bilir Nicat bəy, mən dedim xalana və indi isə keç özün anlat, necə anladacaqsansa yolda etdiklərinizi. Nicat keçdi xalasının yanına, Aylında Cansu ilə getdilər ardınca.
Xalası eşitmişdi səslərindən gəldiklərini, – Nicata: gəl oğlum, gəl anlat nədir sizin dərdiniz bu qədər üzürsünüz Aylını. Nazlıda gəlib Nicatı qucaqlayıb -Nicata: kecmiş olsun, bir xəta olmamış çox şükür. Ramizlə danışdım indi, Nicat Nazlıya baxdı, bir söz demədi. Xalasını qucaqlayıb, əlindən öpdü yanında əyləşdi. Xalası əliylə Nicatın üzünü axtardı, xalasının əlini üzünə tutdu. Üzünü – saçlarını sığallayıb kövrəldi, – Nicata: oğlum sən mənə bacımdan qalan tək yadiğarsan, bilirsən. Sən düşünmədinmi? sənə bir şey olsa mənim ürəyim dözməz ölərəm, gözlərindən yaş süzüdü. Nicat xalasının əlindən öpüb, üzünə tutdub – xalasına: heç nə olmadı, narahat olma xalacan. Başını xalasının dizlərinə qoydu uşaq kimi.
Aylının qucağından götürdü uşağı Cansu, Aylın xanım gedin duş alın, yorğunluğunuz çıxsın. Aylın getmək istəyirdi, Nazlı dilləndi – anasına: niyə soruşmursan anacan, bütün bu olanların səbəbkarı kimdir? Aylın baxdı Nazlıaya üzgün baxışlarla. Nazlıda Aylına baxdı soyuq – kinli baxışlarla. Cansu Nazlının dediyi bu sözdən pis oldu, baxdı Aylına üzgün baxışlarla. Nicatın başında havada əli qaldı anasının, qızının bu sözünü duyduğunda. Nicatda başını qaldırıb baxdı, Nazlıya tərs – tərs. Nazlı susmadı, – Nicata: mənmi deyim qardaşım səbəbini?
Aylın Nazlıya yaxınlaşdı baxdı ki, anasını üzməsin səhv düşüncələrini dilinə gətirərək. Nazlıda Aylına baxdı, hər kəs bir anlıq susaraq gözlədilər, nə deyəcək Nazlı. Aylın – Nazlıya: əgər bir daha dilindən tərs bir söz duyarsam bacım, ağzının üstündən gələrəm şilləni, duydunmu?
Aylının bu cəsarətli, sözü, hər kəsin ürəyinə yağ kimi yaxıldı. Mən duş sonra qəbul edərəm, indi isə hər kəs masa arxasında, böyüyümüzün yanına əyləşsin. Axşam yeməyimizi yeyib, üstümüzdə sevgisi – əziyyəti olan tək anamızın hal – xəbərini alıb, ürəyini şad edəyin, tamammı? Nazlı Aylından çəkindi. Başını aşağı salıb getmək istəyirdi, Aylın əsəbləşdi – Nazlıya: Nazlı masa arxasına, ananın – qardaşının yanına dedim. Nazlı Aylına tərs – tərs baxıb, keçib əyləşdi masa arxasına sakitcə. Hər kəsin ürəyincə oldu, Nazlını tərbiyələndirməsi Aylının. Aylın uşağı Cansudan alıb, – uşağa: sən nənəylə qal, biz Cansu xalanla yeməyi gətirək. Uşağı verəcəyini eşidib, Afət əllərini açıb – uşağa: gəl mənim şirin balam, gəl nənəyə. Aylın uşağı gətirib Afətin qucağına otuzdurdu. Nicat Aylına baxıdı razı baxışlarla. Aylın Cansuyla getdi mətbəxtdə.
Aylının bu rəftarı, xalasına Nicata qürur – hüzür vermişdi. Aylın bu hərəkəti ilə, bir daha bu ailəçün yad olmadığını sübut etdi. Afət uşağı oxşayıb gülümsədi. Nicat əyilib uşağı öpüb, aslan parçam mənim. Nazlı dediyi sözə peşman olmasada, susmağa məcburdu. Nazlı Aylından nifrət etmirdi, sadəcə Ramizində xətrini çox istəyirdi qardaşı qədər. Ortada dolaşıb qalmışdı, şeytan yolunu şaşırtmışdı, özüdə xəbərsiz idi.
Ramizi evə gətirib gəlmişdi, Dilqəm gildə də oxşar mənzərə idi, anası danlayırdı ikisinidə. Dilqəm – anasına: ana məni niyə danlayırsan? ona de, – Dilqəmə: sus sən heç danışma. Sənilə deyildimi qardaşın? Ramiz özünə görə Dilqəmi nəyçün danlayırdı anası, yaxşı anlayırdı. Ramizin anası öldükdən sonra onu oğlundan heçdə ayırmırdı, Ramiz heç birisinin üzünə baxmadan, sakit dayanmışdı. Fikrində Nicatdan əvəz çıxmaq idi. Anası – ikisinədə: sabahdan bilərəm sizi necə tərbiyələndirmək lazımdır, siz dayanın. Anası qalxıb getdi əsəblə. Ramiz – Dilqəmə: qardaşım üzülmə, ana nə desə hə demək lazımdır. Ayağa qalxıb getdi otağına. Dilqəm qaldı baxa Ramizin ardınca, şaşqınlığından bir sözdə deyə bilmədi. Dərindən nəfəs alıb, başını divana söykəyib