Aylın gülümsəyərək, – qardaşına: sən niyə danışmırsan? anam səndən şikayət etdi. Heç dinləmirmişsən, işdən vaxtın olmurmuş. Sən artıq dinlən, mən əvəzinə çalışaram, nə deyirsən?
Atası – anası ikisidə birdən – Aylına: yox qızım sən çalışmayacaqsan. Aylın ikisinədə təcüblə baxaraq – Ümidə: sonrada deyillər mən atama çox bənzəyiəm. Boş yerə deməmişlər, ər – arvadın torpağı bir yerdən götürülmüş. Baxsanız, sizdə bir – birinizə çox bənzəyirsiniz, sözünüzüdə birdən deyirsiniz. Ümidlə Ramiz, güldülər Aylının dediyi sözə.
Ümid qəhvəsini götürüb – Aylına: bağışla bacım, valideyinlərimə qarşı çıxa bilmərəm. Sən hələki dinlənəcəksən evdə, bu qədər. Ramizlə Ümidin özünə gülməsinə əsəbləşdi. Aylın – Ramizə: səndə sabahdan işə çıxırsan Ramiz bəy, bəsdir dincəldin evdə. Dilqəm şirkətdə tək qalmış, yazıq işi çatdıra bilmir. Ramiz – Aylına: sən mənimlə çalışmağa razı olsan çıxaçam işə, əks halda Dilqəm dostun tək çalışacaq. Aylın uşağın əlinə oyuncağı verib – Ramizə: oğlum mənə icazə yoxdur, sən çıx işə yazıqdır, qardaşın sayılır.
Anası – Ramizə: səhərdən işə gedirsən oğlum, narazılıq istəmirəm. Ümid gülümsəyərək, – Ramizə: anam çox az zarafat edir, ciddi say dediklərini. Anası – Ramizə: oğlum uşaq qalsın bizdə, sən rahat işinə get, biz ona gözümüz kimi baxarıq. Aylın – Ramizə: anam düz deyir, qalsın bizimlə dayım gəlincə, sən rahat işinə get – gəl. Ramiz biraz düşünüb – Aylına: mən ona çox öyrəşdim canım, ayrı qala bilmərəm. Aylın dərindən nəfəs alıb – Ramizə: məndə çox örəşmişdim, unutdunmu? Ramiz anladı nə demək istədiyini. Ramiz – Aylına: tamam canım, mən səhər işə gedib, axşamları görməyə gələrəm. Anası xadiməni səslədi, süfrəni hazırlayın axşam yeməyinə. Xadimə gəlib – anasına: baş üstə Sevda xanım, getdi tez mətbəxtdə. Anası telefonunu götürüb öz – özünə: harda qaldı Sərdar? zəng etməkçün nömrəsini yığdı.
Ramizin xoşu gəlmirdi Sərdardan, – anasına: budur Sevda xala Sərdar. Anası baxıb gülümsəyərək, – Ramizə: böyük Sərdarı deyirəm oğlum.
Aylın baxdı gülümsəyərək, uşaqla oynadı öpdü təkrar – təkrar. Atası qızına baxıb qürur duyurdu. Ancaq çox yaxşıda bilirdi ki, Fazil itinin yoxa çıxmasında qızının əli vardı. Atası – Aylına: qızım sən mənimlə gəlsənə, süfrə hazır olana qədər deyəcəklərim var. Anasının başı telefona qarışdığından duymadı. Aylın uşağı öpüb, ayağa qalxdı. Atasıyla gedərkən, qardaşının altdan – altdan baxıb nə isə işarə etdiyini görsədə, anlamadı nə dediyini. Ümid qalxıb uşağı qucağına götürüb, öpərək oxşadı. Anası – oğluna: sənində evlənəsi vaxtın çatıb oğlum. Ümid tez uşağı götürüb, anasının sualından qaçaraq otağına getdi. Anası narazılıqla ardınca baxaraq, – Ramizə: gördünmü oğlum, bax qaçdı evlənmək sözünü duyan kimi. Ramiz gülümsəyərək, – anasına: Sevda xala qoy subaylığını yaşasın, yazıqdır evləndirmə. Anası -Ramizə: düz deyirsən oğlum, o səndən kiçikdir, ən gözəli sən evlən. Ramiz qəhvəsini içirdi, az qaldı boğulsun öskürüb baxdı. Anası qaşlarını qaldıraraq – Ramizə: oğlum siz niyə bu qədər evlənmək dedikdə qorxursunuz? Ümid otağına qaçır, sən boğulursan. Ramiz öskürərək özünü toparlayıb, – anasına: Sevda xala düz deyirsən, Ümidi evləndirəsi vaxtı çatıb. Anası gülümsəyərək, başını narazılıqla sirkələyərək öz – özünə: ay mənim yaramazlarım. Sərdar telefona cavab vermirdi, qulağında telefonla gözləyirdi.
Aylınla atası otağında söhbət edirdilər. Atası – Aylına: qızım bax, mən istəmirəm ötənləri xatırlayım. Ancaq məni narahat edən bir sual var ürəyimdə, özün bilirsən, mənə nə qədər əzizsiniz hər biriniz. Aylın sözünü kəsərək, – atasına: ata narahat olma mənimçün. Sizdə canımdan dəyirlisiniz bilirsən, o bir daha ailəmizə yaxınlaşa bilməyəçək, ürəyini rahat tut sən. Atası dərindən nəfəs alaraq, – Aylına: bilməzmiyim qızım? sən bizimçün ölümünə bilə göz yumdun, həmdə bilərək. Sənin mərdliyin qarşısında qürur duyuram, sənin kimi evlad dünyaya gətirdiyimizçün çox şadam. Atasının bi ixtiyar gözləri yaşardı. Aylın – atasına: anam deyir mən xasiyyətimdən sənə çox bənzəyirəm, bu mərdlik sənin qanından keçmiş mənə. Atasının ürəyinə fərəh doldu, gözlərini silib – Aylına: qızım bax, bu günlərə kimi mənsiz başın çox dərtlər çəkmiş. Nə olar ver mənə o şərəfsizi cəzasını verim, rədd olsun. Aylın dərindən nəfəs alaraq – atasına: canım atam, məni boya – başa çatdıran valideyinlərim sayılan, o günahsız insanların ruhları qarşıarında min can borcluyam. Bax o şərəfsiz oları vaxtsız məndən aldı, qanlarına qəltan etdi. Söz verdim məzarları qarşısında ki, mən ondan etdiklərinin heyifini mütləq alacam. Xayiş edirəm bu son işim olsun yerinə yetirim, bəlkə ürəyim azacıqda olsa rahatlıq tapar. İzin ver, bizə yaşatdıqlarının heç olmasa yarısının zülümünü çəksin, ona rahat ölüm haramdır. Aylınında bi ixtiyar gözləri yaşardı. Aylın – atasına: neçə günahsız insanlar həyatlarını itirdilər mənə görə, bir bilsən ata ürəyim necə yanır odsuz – alovsuz. Atası qızını yaxşı anlayırdı. Atası ayağa qalxdı, Aylında yerindən qalxdı, atasına hörmət əlaməti olaraq. Atası gəlib qızının boynuna sarılıb, göz yaşlarını axıdaraq yavaş səslə, – Aylına: bilməzmiyim qızım. Sən mənim canım qızımsan, bir canıq – qanıq. Aylının üzündən öpüb, saçlarını sığallayıb öz – özünə: Allahım nə olar, məni artıq çəkə bilməyəcəyim sınaqlarına sınama.
Qapı döyüldü, qucağında uşaqla Ümid içəri baxdı. Anladı halarından, – olara: Rəhim bəy, Aylın xanım, anam sizi yeməyə gözləyir. Bilirsiniz gecikdiyində əsəbləşir, gəlin. Aylın üzünə baxaraq, atasının göz yaşlarını əliylə silərək, pıçıltılı səslə – atasına: məni anladığınçün təşəkkür edirəm atacan. Atası biçarə gülümsəyərək, qızının üzünə sığal çəkib – Aylına: artıq sən bizə döndün qızım, ürəyim rahatdır. Aylın atasının əllərindən öpərək, – atasına: anamı gözlətməyək, gedək yeməyə.
Ümid qapıda gözləyirdi. Atası yanından keçərkən qucaqından uşağı alaraq, öpüb – uşağa: gəl oğlum qucuma. Məni oğlum babalıq üzünə həsrət qoyub. Ümid – Aylına: aydaa, of – offf anamdan qaçdım, indi atam başladı. Aylın əlini qardaşının çiyninə qoydu. Uşaqla danışa – danışa gedən atasının ardınca baxıb – Ümidə: qardaşım duymadınmı? Olümdən, birdə evlənməkdən qaçış yoxdur demişlər, boşuna ofuldama. Ümid qolunu bacısının boynuna salıb, gülüdü. Ümid – Aylına: özündən bir saniyədə, yeni – yeni məsəllər düşünməyin hardandır?
Aylın gülümsəyərək, – qardaşına: səndən böyük olduğumdandır, canım qardaşım. Gedək anam indi bizi acılayacaq. Ümid bacısının üzündən öpüb, qol – boyun mehribanca getdilər atasının ardınca.
Səhər