Heç üzünü görmədim, çox acıdı – sızladı ürəyim, illər keçsədə, qızımı heç bir gündə unutmadım. Sonra qızımın sağ olduğunu və atası tərəfindən vurulma əmrini verildiyini bildiyimdə, dünyam başıma yıxıldı. Gözlərindən yaş üzünə süzüldü, qızımı təkrar görməyimə bir bilsən necə şadam oğlum. Sərdar taqəti qalmamış əliylə arvadın əlindən tutaraq, – anasına: hər zaman düşünürdüm. Aylını kim dünyaya gətirmiş, o gözəl ananı görmək istəyərdim. Bir şərəfsiz alçaq səbəb olub, Aylında sizin üzünüzə mənim qədər həsrət qalmışdı, varlığınızdan xəbərsizdir yazıq. Şükürlər olsun, qızınıza sonunda qovuşa bildiniz. Aylın neçəncidir məni ölümdən qurtarır, həyatımı ona borcluyam, sizin qızınız bir mələkdir. Mən sizə təşəkkür edirəm, onu dünyaya gətirdiyinizçün, siz anaların ən gözəllərindənsiniz, əlindən öpdü. Arvad gözləri yaşlı Sərdarın saçlarını sığallayıb baxdı, danışa bilmədi qəhərindən.
Qapı açıldı, əlində sinidə yeməklərlə Aylın içəri girdi. Aylın zarafatla – Sərdara: inan ki, anamın hazırladqları yeməklərdən ölü yesə dirilərsə, bu yeməklərdən sonra axşama ayağa qalxmaq qarantin 100% faizdir Sərdar bəy. Gətirib sinini anasının dizləri üstə qoyub, – anasına: anacan məlhəmli yeməklrindən Sərdar bəyi yedirt. Mən birazdan gələcəm. Anasıyla Sərdar ikisi birdən – Aylına: xeyir ola? Aylın əllərini belinə qoyub öz – özün: vay arkadaş, gəl indi iki kamandir qarşısında cavab ver. Anası – Aylına: qızım nə dedim mən sənə? bundan sonra məndən icazəsiz heç yerə getməyəcəksən demədimmi?
Sərdar – anasına: düz deyirsən Sevda xanım. Nə olar bundan sonra sizdən izinsiz heç yerə çıxmasın, izin verməyin. Sərdar bilirdi Aylın Nicata gedirdi. Aylında bildi, Sərdar qısqandığından belə deyib, getməsinə əngəl olurdu. Aylın gözlərini qıyıb baxdı Sərdara.
Sərdar – Aylına: başına az iş gəlmədi, yetər mənə yaşatdıqların. Aylın insafın olsun etmə belə. Sən anandan izin alsanda, mən səni artıq tək bir addımda qoymayacam, duydunmu. Anası dönmədən – Aylına: duydun Sərdar bəyi qızım, elə deyilmi?
Aylının elə bil başından qaynar su tökdülər. Aylın -anasına: duydum anacan, tamam getmirəm heç yerə. Anası xörəkdən üfürüb qaşıqla yedirtdi, -Sərdara: ye oğlum çox zəyifləmisən. Aylın biraz baxıb, dərindən nəfəs alıb otaqdan getmək istəyirdi, anası səslədi. Qızım gəl gözüm gördüyüm yerdə əyləş ki, ürəyim rahat olsun. Üzünə illərlə həsrət qoydular məni, gəl gözəl qızım əyləş. Aylın anasını qıra bilməzdi. Keçib Sərdarın ayaqlarının yanında əyləşdi, və bilərəkdən əliylə qılçanı əzdi, canını acıtdı. Sərdar ofuldadı. Anası – Aylına: qızım ehtiyat et, yazığın canı qalmamış səndə ayağını acıtdın. Aylın yalandan gülümsəyərək, Sərdara baxaraq – anasına: bilmədim anacan. Aylın – Sərdara: canınımı acıtdım? gülümsədi əsəbdən. Sərdar – Aylına: tufanda batmışın, yağışdan nə qorxusu? hiss etmədim Aylın xanım, narahat olma. Anasının verdiyi yeməyi, zorla yavaş – yavaş halsız yedi. Aylın Sərdarın halına üzülürdü, fikridə Nicatda qalmışdı. Cibindən telefonunu çıxarıb, Nicata mesaj yazdı. ((canım anam icazə vermir çıxmağıma, səninçün çox darıxmışam).
Anası qaşıqla yeməkdən yedirdə – yedirdə qızına baxırdı. Anası – Aylına: kimə yazırsan qızım? sənin ətrafnda olan hər kəsi tanımaq istəyirəm bundan sonra. Aylın teleonu cibinə qoyub – anasına: tamam anacan, hər kəslə tanış edəcəm, oları səndə sevəcəksən. Anası uşaq kimi Sərdarın ağzını əliylə sildi. Anası – Aylına: mən çox sevinərdim, dediyin hər kəs Sərdar bəyin kimi olsaydılar. Qanacaqlı – mərəfətli, gözəl ürəkli. Aylın əlini üzünə çəkib, dərindən nəfəs alıb baxdı Sərdara.
Günorta olmuşdu, Ümid şirkətdə atasıyla çalışırdı. Atası – Ümidə: oğlum sənin nəyin var?
Ümid gözünü bilgisayrdan çəkmədən – atasına: heç bir şeyim. Atası oğlunun nədənsə dəyişdiyini, sanki olanları unutduğunu düşünürdü. Atası – Ümidə: oğlum burda içim qan ağlayır, sən isə orda bilgisayarın qarşısında oturub, telefonunla yazışaraq gülümsəyirsən. Bu nə deməkdir?
Ümid yenə gözünü bilgisayrdan çəkmədən – atasına: bacımla yazışıram ata. Atası birdən duyduğu sözdən pərt oldu. Atası – Ümidə: nəə? oğlum sən axlınımı oynatmısan? mənim hislərimlə oynamaq xoşunamı gəlir? bu qədər insafsız olma səndə mənə qarşı. Görürsən peşmanam canım acıyır, gözləri yaşardı bi ixtiyar. Ümid gülümsəyərək, üzünü qaşıyıb – atasına: hə axlımı oynatdım ata. Bilirsənmi nə vaxt? atası oğluna baxa qalmışdı. Axlımı oynatdım bildiyimdə ki, Aylın mənim doğma bacımdır. Sonra təkrar axlım oynadı, sən onun ölüm əmrini verib rahat evə gəldiyində. Birdə axlımı dünən axşam oynatdım, anama getdiyimdə bacımı sağ – salim masa hazırladığını gördüyümdə. Atası yerndən qalxıb əsəblə, – Ümidə: sənin axlında problem var oğlum. İndi bu nə deməkdir? qalx sənni həkimə aparacam eləcə indiçə.
Gəlib Ümidin qolundan tutub, ayağa qaldırıb – oğluna: ananı, bacını, itirdim. Sənidə itirmək istəmirəm, gedirik tanış həkimə indicə, Allahım bu nə cəzadır mənə versən. Ailəm gözümün önündə məhv oldu bir səhvimin uçbatından. Ümid atasının boynuna sarılıb, bərk – bərk quçaqlayıb gülümsədi. Ümid – atasına: canım atam şükürlər olsun, gərçəkdən bacım sağdır, anamla yaşayır dünəndən. Atası oğlunu boynundan çəkib, gözlərinə baxıb anlamağa çalışdı. Oğlunun bu dediyi gərçəkdimi? nələr olurdu. Ümid gülümsəyərək, – atasına: Rəhim bəy inanmırsansa mənə, get özün gör gözünlə yalandırmı, gərçəkdirmi. Mənim hələlik sənə deməyimə bacım razı olmamışdı, bax dözə bilmədim dedim. Baçım yazdı ki, anam artıq özünü izinsiz evdən bir addımda atmağa qoymur.
Atasını həyəcan bürüdü, udqunub bir anlıq duyduqlarının gərçək olmasını ürəyində dua etdi. Atası – Ümidə: əgər axlını oynatmadınsa, bəs bu bir ayda bacın hardaymış? necə qurtulmuş əllərindən. Ümid çiyinlərini çəkərək – atasına: mənə bu haqda heç bir söz demədi. Bacımın xasiyyəti sənə çox bənzərdi.
Ata bilirsənmi necə bənzərsiz? axlındakıları əgər demək istəmirsə, zor etmək mümükünsüzdür, bunu anladım mən. Atsı pis oldu başı döndü, gözləri qaraldı. Az qala yıxılacaqdı, Ümid tez tutdu yardım etdi, qolundan tutub gətirib kresloya otuzdurub, su töküb içirtdi. Ümid – atasına: keçdi ata özünü ələ al, anamın sevincini get öz gözlərinlə gör və sakitləş səndə artıq. Atasının gözlərindən yaş süzüldü, – Ümidə: nə üzlə gedə bilərəm ki? qızımın, ananın qarşısına. Hönkürüb üzünü Ümidin qarnına dayayıb, ağladı. Ümidin ürəyi sızladı atasının bu halına. Üzgün baxışlarla baxaraq, – atasına: anamda, bacımda səni çox sevirlər ata, get gör. Anlayarlar səni, sonunda bir can – qanıq. Atası balaca uşaq kimi dahada kövrəlib, peşman – üzgün ağladı.
Aylına