Hy proes die rook uit by die visualisering van ’n ysmonster. ’n Monster van ys gemaak, sien, maar wat belaglik stadig beweeg terwyl hy jou agternasit, soos ’n gletser. Of bloot mettertyd smelt. Nie besonder vreesaanjaend nie. Tog is dit die monster wat die meeste mense vrees.
Hy draai om in sy stoel en tel sy oorfone van die lessenaar af op. Hy navigeer die speellys op die rekenaar en klik op die gekose item. Hy sit die oorfone aan en die gemaklike punk rock-magakkoorde van The Ramones se “I Wanna Be Sedated” weerklink in sy ore:
Twenty-twenty-twenty four hours to go, I wanna be
sedated
Nothin’ to do nowhere to go-o-oh, I wanna be sedated
Dit was die voorspelbaarheid van die onderwerp wat hom opgefok het.
Twenty-twenty-twenty four hours to go, I wanna be
sedated
Nothin’ to do nowhere to go-o-oh, I wanna be sedated
Eintlik was die voorspelbaarheid ’n gevolg van sy eie naïwiteit. Hy het sonder om te veel daaroor na te dink sy toesighouer se voorstel nagevolg – om sy studie te bou rondom die mate waartoe die internet, en veral sosiale netwerke, ’n vrypas tot individualisering bied deurdat ’n gebruikersprofiel geskep en geskaaf kan word soos die gebruiker goed dink. Dit sou ’n kwantitatiewe long- … ysterlong! … -itudinale studie wees waarin vrae aan gebruikers gestel word oor hul ervaring van hul gevoel van selfwaarde binne die konteks van internetgebruik en hy sou dit ná ’n jaar opvolg met dieselfde stel vrae om vergelykings te tref. ’n Voorbeeld van ’n vraag sou wees:
– Ek word meer gelukkig hoe meer Facebook-vriende ek bykry.
1) Stem glad nie saam nie
2) Stem gedeeltelik saam
3) Stem geheel en al saam
Voorspelbaar.
“Key change!” skree hy. Hy draai om en hamer nagemaakte tromslae met sy hande op die vensterbank.
Twenty-twenty-twenty four hours to go, I wanna be
sedated
Nothin’ to do nowhere to go-o-oh, I wanna be sedated
Wat hy vinnig agtergekom het, was dat moontlik die belangrikste element hiervan nié kwantifiseerbaar is nie. ’n Mens kan nie getalle optrek oor implisiete druk tot homogeniteit en die obsessie met die alledaagse nie. Wat presies is die punt daarvan om foto’s van jou aandete op ’n netwerkblad te plaas? Die verbonde elemente en voorbeelde is legio. Taalgebruik, aanhalings deur gewilde skrywers/digters/akteurs (meer dikwels as nie verkeerd aangehaal of aan die verkeerde skepper toegeskryf), blaaie van groepe en figure wat aangehang word, die manier waarop daar vir foto’s geposeer word, gesigsuitdrukkings, postuur, handgebare, emoticons … die vryheid wat vrygelaat word, is grotendeels ’n vryheid vir enige individu om gewillig op ’n ewe eweredige wyse as enige ander individu te versmelt tot in ’n oulike gedrog.
Voorspelbaar. Gemaklik – veral sy ontleding. Studentikoos.
Twenty-twenty-twenty four hours to go, I wanna be
sedated
Nothin’ to do nowhere to go-o-oh, I wanna be sedated
Indien enigiets, het hy besef, is dit ’n tweesnydende swaard. Mense wys graag uit dat mag korrupteer, maar selde word uitgewys hoe korrupterend vryheid kan wees. In wese kom die inwin van vriende, volgelinge en aanhangers van ’n gebruikersblad neer op selfbemarking. Bemarking is die wyse waarop ’n produk geadverteer word – dus, indien die bemarking suksesvol was, moet die produk van gehalte wees, of minstens definieerbaar. En hoeveel beter kan een ryskoekie nou as ’n ander smaak? Verpakking is alles …
Voorspelbaar.
Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated
Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated
Ses maande ná die aanvang van sy tema en met slegs halfhartige, voorlopige navorsing om te wys vir sy tyd, het hy op ’n Vrydagaand in sy kamer sy voorlopige abstrak en die karige syfers wat hy reeds gehad het, hersien. Dit was uiters, uiters vervelig. Hy het in hierdie stadium die meeste van sy tyd op die internet verwyl, op soek na interessante voorbeelde van fisika of chemie in aksie, in teenstryd met die onsigbare net van sagte wetenskappe waarin hy vasgekeer was.
Hierdie een het hom laat dink: Gravitasiekolke (black holes) is daarvoor bekend dat hulle dinge insuig of intrek – ook lig. Lig reis in reguit lyne, so dit is die reguit lyne wat deur die swart gat ingesuig word. Lig wat in reguit lyne verby die swart gat reis, word moontlik nie ingesuig nie, maar wel gebuig deur die swaartekrag. ’n Swart gat kan dus die lig buig wat ’n ster uitstraal. So:
Omdat ’n mens se oog egter ook lig in reguit lyne ontvang, sal die illusie teoreties geskep kan word dat die lig afkomstig is van twee sterre, en nie een nie. So:
Die verskynsel het te make met “gravitational lensing”, wat deur Einstein beskryf is, hoewel hy dit volgens aanduidings nie self besonder interessant gevind het nie.
Simon het opgestaan uit sy stoel en by die venster gaan staan. Die voorhek van die huis reg oorkant die pad was pienk geverf.
Pienk, het hy gedink. Drinkjogurt, dogtertjierokkies, cider-drankies, verkouemedisyne, simboliese kleur vir homoseksualiteit, sommige rose, sommige tepels, sommige rugbytruie, Pink Floyd, die wande van die baarmoeder waarbinne hy ’n klompie maande vertoef het … Was laasgenoemde ’n aangename ontmoeting? Was elke kennismaking met pienk ná hy die wêreld in gewerp is ’n vergelyking met daardie salige eerste pienk? Wat van die keer toe ’n seun van ’n ander laerskool met ’n pienk trui aan hom met ’n plettervat laat huil het – is dít hoekom hy die dosent met die helderpienk lipstiffie herhaaldelik swak punte gegee het in die klasevaluerings? Is dit hoekom hy die popster P!nk in só ’n mate verpes dat hy plakkate van haar aanskaf bloot sodat hy gemene slagspreuke soos I’M STOOPID LOL daarop kan skryf met ’n dik swart koki en dit dan weggooi?
Of was dit die verkouemedisyne … die smaak was aangenaam en die belofte van genesing was sag. Pienk het hom gekoester, tot pienk hom deur middel van die pienk trui se têkkel verraai het? Wat was die kleur van die eerste kaal vrou wat hy op televisie gesien het se tepels? Het dit verwagtinge geskep waaraan nie voldoen is nie toe hy op sewentienjarige ouderdom die eerste keer ’n régte meisie (Stefanie Odendaal) se ontblote tepels gesien het in die badkamer van die vulstasie waar hulle ná die graadelf-dans afgetrek het? Is dit hoekom hy voorgestel het hulle ry eerder huis toe, of was dit weens die boemelaar in die hoek wat vir hom geknipoog het? Sy oë was ook pienk …
Hy het ’n pen en papier uitgehaal en ’n skets probeer maak van sy gedagtegang rakende sy verhouding met die kleur pienk.
Hy het dit betrag en van voor af begin op sy rekenaar. Enkele verdere verstellings is aan die grafiek gemaak tot dit volgens hom effens meer akkuraat was.
Steeds hopeloos onvolledig, het hy gedink. Tog het hy, op daardie oomblik volledig oortuig van wat moet gebeur en in argelose verwerping van gevolge, alles wat hy tot dusver vir sy tesis geskryf het, uitgevee en ’n nuwe dokument geskep. As sy eie blote beskouing van die kleur pienk aan sóveel kontekste verbonde is …
Sy nuwe tesis sou nie ’n enkele verwysing bevat nie.
Nou, nog ses maande later, sit en dink hy oor die toesighouer se terugvoer wat hy pas ontvang het. Hy wonder of die dosent sy stuk gelees het, of net deurgeblaai het om te sien of daar ’n spesifieke aantal verwysings is en na wié … bes moontlik