“Jy moet Trompie wees,” sê Safanja toe hy die seun gewaar.
“Middag,” sê Trompie en gaan sit op ’n groot klip. Hy het ongelukkig die ou man se naam vergeet.
“Wat is Oom se naam?” vra hy.
“Safanja. Ek is Jafta se broer.”
“Wie se hond is dit, oom Safanja?” vra Trompie vir die uitgedroogde grysaard wat so lekker aan sy pyp sit en suig.
“Myne. Hy’t sommer saam met my met die pad begin loop die ander maand.”
“Wat is sy naam?”
“Boesman. Ek noem hom Boesman.”
Die hond hoor sy naam. Hy kyk op en waai sy stert. Met verlange in sy oë kyk Trompie na die hond.
“Wil Oom hom nie verkoop nie?”
“Nee, hy’s my maat as ek so alleen loop.”
“Kan ek maar vir hom kos gee en bietjie met hom speel?”
“Is goed so. Speel maar met Boesman.”
Trompie stap ’n paar treë weg en kyk dan na die hond wat hom aandagtig lê en dophou. Hy klap sy vingers en roep: “Boesman! Kom, Boesman!”
Die hond spring op en draf langs die seun soos hy huis toe loop. Trompie voel trots dat Boesman so mooi na hom luister. Hierdie hond wil hy hê.
Wanneer Boesman se maag vol is, gaan hulle speel. Hy is ’n lewendige hondjie en stoei blaffend met Trompie op die grasperk. Hy gaan haal ook blitsvinnig ’n tennisbal wanneer Trompie dit vir hom gooi. Hy hardloop terug na die seun toe, maar wil die bal nie los nie. Trompie sukkel om dit uit sy bek te kry. Hy sal Boesman dit nog moet leer, en sommer baie ander dinge ook. Hy begin al klaar dink die hond behoort aan hom!
Die volgende paar dae gaan Boesman oral saam met Trompie. Die ander lede van die Boksombende is net so erg oor die hond. Trompie, klein Dawie, Blikkies en Rooie gaan gereeld by Safanja soebat om hom vir hulle te gee, maar tevergeefs. Hulle vat elke keer vir hom tabak ook, maar dit help niks. Hy sê net: “Dankie, maar Boesman is my maat. Ek kan hom nie weggee nie.”
Trompie bad Boesman elke dag. Sy hare blink en sy stert swaai sonder ophou. Meneer Toerien weet hoe erg sy seun oor die hond is en hy het ook al met Safanja gepraat, maar die oubaas skud net sy kop.
“Ek wil hom nie verkoop nie. Ek gee Boesman liewer verniet weg. Maar ek wil hom self hou …”
Trompie is raadop. Die dag wat ou Safanja weggaan, kom al nader. Hy moet ’n plan maak. Trompie het nog nooit in sy lewe so lank en ernstig nagedink as oor hoe hy Boesman syne kan maak nie.
Een oggend staan hy op en voel baie beter. Hy het ’n plan. Hy het gedroom wat om te doen! Trompie lag lekker terwyl hy aantrek. Jafta en Safanja is baie bygelowig en hy wat Trompie is, gaan dit so ’n bietjie uitbuit.
By die skool vertel hy vir sy maats van sy wonderlike plan. Hulle dink ook dit sal werk. Trompie gaan vir Safanja vertel van ’n eienaardige droom wat hy kastig gehad het en dit sal die oubaas só die skrik op die lyf jaag dat hy Boesman sal weggee …
“Ja-nee,” lag ou Rooie, “dit sal werk en al werk dit ook nie, gaan ons vet pret hê.”
Net ná skool die middag begin Trompie met die eerste deel van sy plan. Hy stap na die buitekamer aan die onderpunt van die tuin. Toe Boesman hom gewaar, hardloop hy stertswaaiend nader en spring blaffend teen hom op. “Haai, Boesman, my ou maat,” sê Trompie en streel die hond liefdevol.
Die seun gaan sit op sy hurke langs Safanja.
“Hoe gaan dit vandag?”
“Nee, goed. Dit gaan sommer baie goed, Trompie.”
Trompie loer na die oubaas wat genoeglik aan sy pyp sit en suig. Nou gaan hy die aanval loods.
“Weet Oom, ek het laasnag ’n droom gehad – ’n baie vreemde een …”
“So? ’n Vreemde droom?”
“Ja, ek verstaan die storie nie eintlik nie.”
“Wil jy my daarvan vertel?”
Safanja kyk met sy verrimpelde gesig na die seun langs hom. Trompie frons en probeer bekommerd lyk.
“Wel, soos ek sê, dit was sommer ’n baie vreemde droom. Ek droom ek sit in die tuin en dis donker – baie donker. Toe sien ek ’n wit ding aankom, maar hy loop nie, aikôna, die ding sweef so deur die lug sonder enige bene of iets …”
Trompie loer na die oubaas wat ernstig sit en luister. Hy kan sien hy maak ’n indruk. Vol moed gaan hy aan: “Ja-nee, ek skrik toe, maar darem nie te groot nie. Ek kon sien dis ’n gees, maar ek het niks gedoen wat die geeste kon kwaadmaak nie. Ek is mos ’n soet en goeie seun.”
Safanja antwoord nie. Hy wag dat Trompie verder vertel.
“In elk geval, die spook kom al nader en nader, en toe hy voor my is, toe sê hy in ’n growwe stem wat lelik kwaai klink: ‘Waar is Safanja?’ Toe sê ek: ‘Hy slaap.’ Toe sê die spook: ‘Waar?’ Toe sê ek: ‘Hoekom?’ Toe sê hy: ‘Ek wil met hom praat oor ’n hond.’”
Trompie loer onderlangs na die ou grysaard wat só aandagtig luister dat hy nie eens meer aan sy pyp suig nie.
“Ek het sommer dadelik geweet hy praat van Boesman. Toe vra ek hom wat verkeerd is en toe sê hy hy’s die groot gees wat na honde kyk en toe sê hy hy wil vir Safanja sê hy moet sy hond hier laat bly, hy moenie Boesman weer langs die pad laat loop nie. Dis te wreed om so ’n mooi hondjie só te behandel …”
Trompie bly stil.
“Ja?” sê Safanja, “En toe?”
“Toe sê hy dis nou al bietjie laat om met Safanja te gaan praat, maar een van die aande sal hy kom. En toe, toe skrik ek wakker. Dis ’n baie vreemde droom, nè?”
“Ja, baie vreemd …”
Die oubaas sit ingedagte voor hom en uitstaar. Trompie staan met ’n sug op.
“Ai, ek kry oom Safanja vreeslik jammer,” sê hy en loop huis toe met Boesman al agter hom aan.
Dié middag doen Trompie al sy huiswerk, want hy wil seker maak hy kry toestemming om vanaand by Rooie te gaan kuier.
Toe sy huiswerk klaar is, haal hy ’n wit laken van sy bed af, vou dit netjies op en sit dit op die vensterbank neer. Hy hoop Rooie het ’n pampoen gekry en klein Dawie het gesorg vir die kers en vuurhoutjies. Vanaand gaan die Boksombende Safanja só laat skrik dat hy môre tog te gretig sal wees om Boesman vir Trompie te gee!
Ná aandete vra Trompie of hy by Rooie kan gaan speel. Sy pa vra eers uit oor sy huiswerk en sê dan: “Jy bly nie te lank weg nie, hoor.”
“Nee, Pa, ons gaan net ’n paar dingetjies doen, dan is ek weer terug.”
Trompie is by die agterdeur uit en langs die huis om. Hy gryp die laken by sy kamervenster en vat die pad na Rooie se huis. Rooie het ’n buitekamertjie en die Boksombende vergader daar. Blikkies en klein Dawie het ’n pampoendop aan ’n paal vasgemaak en nou smelt hulle ’n kers daarin vas. Die kers word aangesteek. Dit lyk nogaal heel aardig.
“Oom Safanja gaan hom doodskrik as hy hierdie pampoenspook sien,” sê Trompie laggend.
Hy staan op. Dis tyd om sy plan uit te voer.
“Kyk, manne,” sê hy belangrik, “ek wil nie haakplekke hê nie. Alles moet seepglad verloop. Wat doen jy, Dawie?”
“Niks, ek sit en luister na jou, Kaptein.”
“Nee man, ek bedoel wat doen jy vanaand?”
“O,” kom Dawie se piepstemmetjie, “ek kruip in die heining weg en gooi klippe op Jafta se dak.”