“Hoekom nie?” kap Saartjie se boetie terug. “Jy weet mos watter onredelike goete is meisiekinders!”
Bennie mompel dat hy en Apie heel moontlik sal doodgaan as hulle opgehang word.
“Natuurlik! G’n mens word opgehang en lewe nog daarná nie.” Apie is nie in ’n bui om sy maat te troos nie.
Maar nogtans, dink Apie skielik, die meisies sal hulle tog seker nie regtig ophang nie … Sê nou hulle maak net of hulle die twee gaan vasmaak, maar hulle doen dit nie regtig nie? Sê nou hulle wil die twee net só groot laat skrik dat hulle sommer enigiets sal belowe wat die meisies hulle vra? Maar hoe gaan die meisies dit regkry om hulle te bluf dat hulle regtig iets gaan doen? Hoe gaan hulle die twee al banger en banger maak en dit dan op die ou end nie regtig doen nie? Wat gaan hulle aanvang?
Apie se hele sproetgesig is op ’n plooi getrek soos hy dink. Hy draai sy oë effens en sien die twee toue wat daar in die een hoek lê. Apie vlieg op.
“Ek weet wat hulle gaan doen!” skree hy opgewonde. “Ek is nie onder ’n kalkoen uitgebroei nie. Hulle kan my nie trick nie!”
Bennie vlieg ook verwilderd op.
Hy het nou net gedink aan hoe hulle sy dooie liggaam van die tou gaan afhaal en hom dan na sy ma toe dra … hoe almal huil en hoe hulle praat van die goeie, gawe seuntjie … van liewe ou Bennie wat nou nie meer met hulle is nie …
“Kom help gou!” roep Apie.
Hy is besig om ’n kissie onder die balk in die plafon in te skuif.
“Bring daai toue daar in die hoek hier!”
Bennie maak so.
“Draai die tou om my lyf.”
“Hoekom?” vra Bennie geskok. “Ek wil jou mos nie vrekmaak nie!”
“Moenie onnosel wees nie,” snou Apie hom toe. “Doen wat ek sê. Ons gaan daai klomp vandag ’n lekker streep trek!”
Bennie bind die tou om sy maat se lyf vas. Apie staan nou met die punt daarvan in sy hande wat teen sy lyf afhang. Hy kyk op na die balk. Hoe op aarde gaan hy – of die meisiekinders – die tou oor die balk kry sodat hulle nie kan wegkom as hulle vasgemaak is nie? Sy gesig is weer die ene plooie soos hy dink.
“Hier moet ’n leer wees,” sê hy.
“Daar.” Bennie wys na die een hoek tussen ’n klomp ou meubels.
“Kom help my gou!” sê Apie vrolik.
Die twee seuns pluk die leer uit waar Anna dit gesit het nadat sy die toue getoets het. Dit is ’n trapleer en hulle skuif dit onder die balk in.
Bennie wil dit nie sê nie, maar dit lyk vir hom asof Apie ook van sy varkies verloor het, nes Saartjie toe sy gister so geloop en waai en buig het vir mense wat nie eers daar was nie.
Apie sit ’n kissie mooi onder die balk neer, klim dan daarop en sê Bennie moet met die punt van die tou waarvan die ander punt om sy lyf gebind is, by die leer opklim.
Toe Bennie bo is, sê Apie: “Sit die tou nou oor die balk.”
Bennie doen dit en dan skree Apie opgewonde: “Hoera! Ek het dit geweet!”
Die tou is nou styf getrek en dit kom net mooi bo-oor die breë balk. Apie is uiteindelik oortuig hy is reg. “Laat ek jou sê wat daai klomp swape gaan doen,” sê hy opgewonde.
Hy vertel vir sy maat, en Bennie se gesig straal nou ook. Hy is seker Apie is op die regte spoor. Die meisies beplan om hulle te blinddoek, die toue om hulle te bind en hulle dan elkeen op ’n kissie te laat klim. Dan gaan hulle die toue oor die balk gooi en maak of hulle nou so stewig vasgemaak is dat hulle nooit weer – wel nie sonder hulp nie – sal kan loskom nie. Dit moet ’n nare gevoel wees as jy vasgebind is en nie kan loskom nie!
“Maar dit sal natuurlik nie gebeur nie,” sê Apie en sy oë glinster van genot, “want die tou is mos nie lank genoeg nie! Ons sal ons net halfdood skrik en hulle sal hulle halfdood lag omdat ons so geskrik en gesoebat het.”
Bennie is dankbaar hy het so ’n slim maat.
“Maar wie laaste lag, lag die lekkerste,” sê Apie dan en hy swaai sy hande deur die lug.
“Hoe bedoel jy?” wil Bennie weet.
“Ons gaan hulle terugkry.”
“Maar hoe?”
“Dis maklik,” sê Apie. “Wat hulle ook al vra of sê ons moet doen – ons weier net eenvoudig.”
Bennie wil nog meer uitvra, maar Apie sê hulle moet die kissies en leer en toue eers weer sit waar hulle dit gekry het.
“Luister nou mooi,” sê Apie toe hulle alles weggesit het en weer op hul kissies sit.
Bennie luister na Apie se skitterende plan. Hulle gaan die bordjies verhang. Hulle gaan sorg dat die meisies vandag soebat – en nie hulle twee nie.
Bennie stem met alles saam wat Apie sê, maar hy het darem ’n paar vragies.
“Nou vra, laat ek hoor,” sê Apie met ’n houding soos ’n koning wat sy onderdane goedgunstiglik toestemming gee om maar iets te sê.
“Sê nou hulle maak die tou dalk rêrig om die balk vas? Onthou, hulle sal ons seker blinddoek en dan sal ons nie kan sien nie.”
“Ons weet mos die tou is te kort,” stel Apie sy maat gerus.
“Maar sê nou net ons moet op twee kissies klim – die een kissie bo-op die ander een?”
Hieraan het Apie nie gedink nie.
“Wel, dan sal ons mos weet ons moenie iets snaaks doen soos spring nie. Dit sal te gevaarlik wees. Ons bene en arms gaan styf vasgemaak wees, so ons sal soos vlermuise in die lug hang. Ons sal mos sien, of as ons nie sien nie, sal ons mos voel of ons op een of twee kissies staan.”
“En sê nou hulle bring ander toue en gebruik nie diés nie?” Bennie wys na die twee toue in die hoek.
“Dan sal ons dit mos sien wanneer hulle hier inkom en weet dis te gevaarlik om te spring,” sê Apie, “maar ek sê jou, alles gaan gebeur net soos ek gesê het.”
Bennie glo dit, maar hy dink darem dit gaan moed kos om sommer so blindelings te spring. Sê nou maar net hulle het ’n fout gemaak en pleks dat hulle – soos hulle beplan het – vir die vale uitnael en die waenhuisdeur agter hulle toeklap, hang hulle soos dooie mossies daar in die lug?
“Hou op wonder wat verkeerd kan gaan,” brom Apie. “Doen net alles soos ek gesê het en ons sal die klomp uitvang.”
Terwyl Saartjie, Anna en Gail tennis speel en heeltyd wonder hoe dit met die twee verdrietige swape in die waenhuis gaan, geniet Apie en Bennie hul gate uit. Hulle is nou besig om sirkus te speel en vang allerhande toertjies aan. Apie klim tot bo-op die leer en hang soos ’n vlermuis aan die balk waaraan hulle kastig nou-nou opgehang gaan word. Hy kyk of hy van die een kant van die waenhuis tot aan die ander kant kan kom, sonder om te val, deur van een balk na die volgende te swaai. Ja-nee, die twee seuns is glad nie meer bang nie.
Vyfuur ontmoet die meisies mekaar naby die waenhuis.
“Die twee is seker nou al senuweewrakke,” sê Saartjie. “Onthou, kyk net stip na hulle tot hulle later so verbouereerd raak dat hulle begin skree vir genade. Dan sal ek die praatwerk doen en dán – as dit lyk of dit nodig is en hulle hou hulle astrant – dan hang ons hulle op …”
Toe Apie en Bennie die meisies hoor naderkom, gaan sit hulle gou op die kissies.
“Moenie bang wees nie,” fluister Apie. “Niks kan gebeur nie. En wanneer jy grondvat, spring jy dadelik op