Dat ek nie “ingewikkeld” as verskoning kan aanbied nie.
Dat gehoorsaamheid soms – dikwels – (altyd!) swaar is,
beteken nie dat dit moeilik verstaanbaar is nie. Inteendeel.
Soveel van die diens aan U
hang doodgewoon daarvan af of ek U hoor.
U sagte stem, wat gereeld moet sê: Lós dit nou!
Ek moet luister as U sê ek moet stilbly.
Ek moet verstaan dat ek my woorde moet
tel wanneer ek oor ander mense praat.
Of eenvoudig my mond moet hou.
Ag, Here, en dan ken U ook
my twyfelagtige talent
om aan te dik. By te lieg.
Alles, sodat my gespreksgenote
tog van mý ook iets moet dink.
Later, as ek weer alleen is, dan skaam ek my …
Hoe sukkel ek tog met u eenvoudige eise!
Dié oor lewegewende woorde
en vredeskeppende dade,
soos dit by u kinders hoort.
Maak dit anders, Here!
Maak my oor.
Lees Psalm 34:16-23 | 25 Februarie
U kyk na my
Ek is van kleins af geleer, Here, dat ek na U
moet opkyk wanneer ek hulp soek. Dat ek u aangesig
moet soek wanneer ek in die moeilikheid is.
Dat ek dít mag doen,
bly ’n buitengewone voorreg.
Ek bedoel: Kyk waar is ek,
en kyk waar is U!
En kyk net wié is U …
Maar selfs meer onbegryplik
is dat U na mý kyk. Dat u oë op my gerig,
en u ore op my stem, my sugte, ingestel is.
U het ’n oog vir my hart – my diepste seer
en my mees geheime wense. My vrese.
Ja, U kyk goed na my.
Ek het jonk-jonk geleer dat U my siel hoog ag,
dat U veral dáár kyk. Noukeurig ondersoek instel.
Dít het my nog altyd gepla,
veral omdat ek nooit heeltemal seker was van my siel nie.
Waar is hy? wou ek my afvra.
“Hoe is dit met hom gesteld?” was ’n ander se dringende vraag.
Dan het ek maar iets gemompel –
wat niemand hopelik gehoor en ek nooit geglo het nie.
Maar nou weet ek dat my liggaam, hiérdie lyf,
ook u aandag trek. Dat U juis ook hierna kyk.
Dit stel my gerus: Ek – die hele ek – maak saak.
Ek is dankbaar dat U wat na my liggaam kyk,
ook na my siel omsien.
Alles wat ek het en alles wat ek is, is onder u sorg!
Terwyl U die goddeloses
bloot minagtend aankyk,
hou U my stip dop, u ore gespits.
Soos ’n pa wat waak.
Lees Psalm 35:1-10 | 26 Februarie
’n Ongelyke stryd
Ek sou dit nooit oorleef het
as U nie ingetree het nie, Here.
As U nie toe opgestaan het nie,
slaggereed om my te help.
U was my enigste skild.
Maar dit was meer as genoeg;
U was eens te veel vir hulle.
U het hulle verjaag
en hulle het gehardloop.
U het bloot die woord gespreek,
sodat ek u stem kon hoor, my Redder.
Toe het ook hulle gehoor en geweet:
Hier het ons ons lelik misgis …
Maar dit was te laat.
Die engel van die Here het hulle verneder
en hulle het voet in die wind geslaan.
Die donkerte het hulle egter nie laat wegkom nie;
die duisternis het sy kinders ingehaal.
Só gaan dit met dié
wat hulle aan U
en u kinders vergryp.
Dit is húlle wat val …
Vreemd genoeg, Here,
kry ek sulke knoeiers soms jammer.
Hulle het hulle in ’n ongelyke stryd begewe.
Hulle het dit nooit sien kom nie.
Hul oë was so vasgenael op die weerloses
dat hulle U nooit sien kom het nie.
U was hulle oor, van altyd af.
En só sal dit altyd wees.
Lees Psalm 35:11-28 | 27 Februarie
Hoe het dit gebeur?
Ek verstaan nie wat sulke mense beweeg nie.
Ek begryp nie hoe hul kop werk nie, Here.
Ek onthou, soos gister, hoe ek saam met hulle
gehuil het, hul hande vasgegryp het
by die aanhoor van die nuus oor hul verlies.
Hul seer was myne; hul leed het my laat ly.
Toe, sommer so, het hulle hulle teen my gedraai.
Eers was dit net stories wat my ore bereik het …
maar toe het ek die minagting begin beleef.
Tot vandag toe weet ek nie
wat hulle besiel nie, Here,
presies wat ek gemaak het
wat hulle so laat optree nie.
Wat het ek julle aangedoen?
wou ek gaan vra – wil ek steeds weet –
maar keer op keer stuit ek
op waarskynlik ’n groter vernedering.
Ag, Here, dit is die onverklaarbaarheid van dit alles
wat my onderkry. Wat my laat twyfel aan myself.
Wat my laat wonder: Is daar ’n groter doel hieragter?
Sedertdien het niks beter geword nie. Inteendeel.
En intussen, sal U weet, het daardie vreemde teësin
boonop openlike aggressie geword;
ek word ál meer gedwing om my te verweer.
Gereeld skud ek my kop en vra: “Glo júlle die stories?”
Gaan U dan nie ingryp nie, Here?
U weet tog wat is die waarheid.
Moenie