Saartjie praat vir dae nie met Apie nie. Hy het, soos sy dit stel, “haar tot in die grond verneder” deur nie te wou neerval toe Bennie hom “op regverdige wyse” geskiet het nie. Hy het haar wonderlike toneelstuk totaal en al verongeluk.
Apie steur hom nie veel aan Saartjie nie. Al wat hy oor die konsert te sê gehad het – nadat hy gehoor het hoeveel geld hulle gemaak het – is dat elke deelnemer darem ’n ietsie moes gekry het om mee lekkers te koop. Maar toe hy sien hoe kwaai sy ma hom aankyk, het hy maar liewer daarna sy mond gehou.
4
Die Drie Muskiete soek fietse
Saartjie se konsert is iets van die verlede. Die koerant vir wie mevrou Baumann die geld namens die Sonskynklub gestuur het, het hulle sommer dadelik hartlik vir die groot bydrae bedank.
Almal wat aan die konsert deelgeneem het, kry ’n beurt om die brief te lees en almal stem saam: Die harde oefen was die moeite werd. Dit was groot pret.
Hierdie laaste paar dae van die kwartaal word daar nie veel in die skool gewerk nie. Saartjie is feitlik elke middag op die tennisbaan of sy gaan swembad toe. Dinge soos huiswerk doen of leer vir die eksamen bestaan nie meer nie.
Een middag ná skool sit Saartjie in haar kamer. Sy is nie lus om te gaan tennis speel of swem nie, maar sy wil ook nie net so hier by die huis sit en niksdoen nie.
Sy kyk deur die venster en sien Anna in die tuin langsaan. Saartjie gee ’n lang, uitgerekte fluit en toe Anna opkyk, beduie Saartjie vir haar dat sy daar moet wag.
Vinnig hardloop Saartjie die trap af en by die huis uit. Toe sy by die voorste hekkie kom, gaan staan sy. Sy kyk na die betonblokke waarmee die sypaadjie geplavei is en dan begin sy spring. Rats beweeg sy van die een blok na die ander sonder dat haar voete op een van die gleuwe te lande kom. Hiermee klaar, hardloop sy na die Strydoms se huis toe.
Anna sit en wag vir haar op ’n bankie onder ’n groot boom.
“Haai, Anna,” groet Saartjie.
“Hallo, Saartjie.”
Die twee meisies begin gesels en nie lank nie, toe daag Lina ook op.
Nadat hulle gegroet het, sit die drie vriendinne stil op die bankie. Dit is warm. Die sonbesies sing dat dit so klap.
“Ek is nie lus vir tennis of swem nie,” sê Saartjie. “Wat anders kan mens vandag doen?”
Hulle dink diep en ernstig oor hierdie vraag na, maar niemand kan met iets vorendag kom nie.
Van waar hulle op die groot stoep sit, kan hulle hoor hoe Muggie met haar pop, Trienkie, speel. Die drie kan nie help om te glimlag nie.
“As jy nie nou slaap nie,” hoor hulle haar piepstemmetjie, “stuur ek jou sowaar weg koshuis toe! . . . Wat? Jy’s nie vaak nie! Wel, ek sê jy is en ek behoort te weet. Jy lê nou al ure lank jou longe en uithoes.” Haar stem word vriendeliker: “Slaap nou, my dogtertjie, en wys vir Mamma hoe soet jy kan wees.”
Glimlaggend sê Anna vir haar twee maats: “Dis feitlik presies wat my ma laas nag vir Muggie gesê het toe sy nie wou slaap nie.”
Dit lyk of Trienkie nou slaap. Dit is weer stil op die stoep en in die tuin.
“Weet julle waarvoor is ek lus?” vra Lina.
Nee, Saartjie en Anna weet nie, maar hulle sal nogal glad nie omgee om uit te vind nie. Hulle kyk haar belangstellend aan.
“Ek voel lus om weer vir ’n verandering bietjie fiets te ry. Kom ons leen vir ons elkeen een, dan gaan ry ons ’n lang ent.”
“Maar eers maak ons vir ons iets lekkers om te eet,” sê Saartjie, “en ’n fles tee. Dan ry ons ’n ent met die grootpad uit en gaan hou partytjie onder ’n boom.”
Lina is entoesiasties oor die plan. Net Anna het bedenkinge en wil graag iets vra.
“Wat is dit?” vra Saartjie ongeduldig.
“Ek wil maar net weet: waar gaan ons fietse vandaan kry?”
“Ons leen dit by die seuns. Apie en Bennie het elkeen ’n fiets en ek weet van ’n ander ou wat ook een het. Ek is seker hy sal nie omgee om dit vir my te leen nie,” sê Saartjie.
“Wie’s dié ou?” vra Anna.
“Galpil,” sê Saartjie. “Hy het een keer gesê hy sal enigiets op aarde vir my doen.”
“Hmmm,” sê Lina, “is dit hoe sake staan?”
“Moenie simpel wees nie,” snou Saartjie haar toe. “Ek sê mos maar net wat hy gesê het. Ek weet hy sal sy fiets vir my leen.”
“Reg, dan het ons een fiets,” sê Anna. “Maar dink jy Apie en Bennie sal hulle s’n vir ons leen?”
Saartjie dink hieroor na. Sy twyfel of die twee knapies die fietse sommer so verniet vir hulle sal gee. Gelukkig skuld hulle Apie darem niks nie. Hulle het hom verlede Saterdag klaar betaal om seker te maak hy bly stil oor die slang-episode.
“Miskien sal ons hulle so ’n ietsie moet betaal,” meen Saartjie nou. “Hoeveel geld het ons?”
Die drie vriendinne werk dit uit, maar dit is glad nie ’n lang en ingewikkelde proses nie, want hul geld is min.
“Ons bied vir hul elkeen iets aan om hul fietse te leen,” sê Saartjie, “maar ons hou vir ons nog geld oor vir lekkers ook.”
Haar voorstel dra die ander twee se goedkeuring weg.
“Daar is niemand by ons huis nie,” sê Saartjie. “Kom ons gaan soontoe en maak vir ons tee en iets lekkers om te eet.”
“Weg is ons,” sê Lina en die meisies staan op.
“Haai, julle!” hoor hulle skielik ’n skril stemmetjie. Die drie kyk na mekaar en sug tegelyk.
Hulle draai om en kyk na Muggie wat op die stoep sit en agterdogtig na hulle loer. Haar ogies is dun skrefies.
“Waarheen gaan julle?” vra sy.
“Net gou na Saartjie se huis toe,” sê Anna. “Speel jy maar met jou pop . . .”
“Ek en Trienkie gaan saam,” sê Muggie. Sy raap die pop op en vra opgewonde: “Wat gaan ons by Saartjie se huis doen?”
Verslae kyk die Drie Muskiete na mekaar. Hoe op aarde gaan hulle vanmiddag van Muggie ontslae raak?
Hulle kan ook nie te veel praat nie, want dan sal sy alles hoor.
“Let her come now,” sê Saartjie in Engels sodat Muggie nie moet verstaan nie. “We’ll get rid of her later, before we leave.”
Anna en Lina knik instemmend. Muggie loer agterdogtig na Saartjie en toe kom die piepstemmetjie: “Jy moenie dink ek verstaan nie wat jy sê nie. Ek verstaan alles!”
Vies kyk die drie na haar. Maar Saartjie weet die kleintjie bluf net.
“Wat het ek gesê?” vra sy vir Muggie.
“Toemaar, ek weet. Jy moenie dink ek is dom nie. En praat nog net een keer daai ander taal, dan vertel ek vir my ma ’n klomp goete van julle.”
Effens ongemaklik kyk die drie na mekaar. Hulle wonder van hoeveel “goete” wat hulle aangevang het, weet Muggie.
“Ons mors tyd,” sê Lina. “Kom ons waai.”
Die drie meisies stap vinnig weg. ’n Paar treë agter hulle volg Muggie op ’n drafstap met Trienkie in haar arms.
In die kombuis is Saartjie sommer baie besig.
“Ons