Saartjie Omnibus 1. Bettie Naudé

      “Saartjie, ons is hier!” hoor sy Anna skree.

      “Dankie tog,” prewel Saartjie. Haar senuwees is teen hierdie tyd al gedaan.

      Flitsligte skyn op die twee meisies en die pop af.

      “Ons is nou by julle, my kind,” hoor sy haar pa se stem.

      “Ja, Pappa,” sê sy sag.

      Anna en Lina het ’n hele paar mans saamgebring: twee konstabels, ’n sersant, Saartjie se pa en meneer Strydom, Anna en Muggie se pa wat ’n bankbestuurder op Lynnekom is.

      Die konstabels sit gou ’n lang leer in posisie en dokter Baumann klim eerste af.

      Sorgvuldig ondersoek hy die twee meisies. Muggie se enkel is verstuit en Saartjie het ’n spier in haar skouer verrek. Verder het albei net baie skrape en kneuswonde opgedoen.

      “Niks om oor bekommerd te wees nie,” sê Jan Baumann. “Dit sou baie erger gewees het as dit nie vir hierdie sagte kol sand was nie.”

      Hy gee vir elkeen ’n inspuiting en dan word hulle uit die kelder op boontoe gedra.

      “Daar is ’n geraamte daar onder, Pappa,” sê Saartjie. “’n Verskriklike lelike ou met sulke groot, hol oë. En net waar ek gelê het, is daar ’n groot ystertrommel begrawe. Miskien is dit waarin die kluisenaar sy geld gebêre het.”

      Dokter Baumann en meneer Strydom neem vir Saartjie, Muggie, Anna en Lina met die motor huis toe. Die twee beseerdes praat nie veel nie. Hulle is moeg en die inspuiting het hulle vaak gemaak.

      Hulle sal later begin praat – baie praat!