НА ДЕНОТ. Humубоморна вистина. Ставл Зосимов Премудросковски

и виде дека овој маж на бурен начин шлаканица на дама на образите. Минувачите не обрнуваат внимание, но опожарениот крадец на пилешки јајца и пилешко во минатото, во особено големи димензии, што од страна на управувањето со живинарска фарма ги додаде на две јајца земени од неа по барање на натоварувач-кохабитант, што го сними безбедносната камера на ова претпријатие. Не можев да го издржам и тргнав со метла преку патот. Автомобилите во збунетост gave отпуштија место, како луда. Таа, не обрнувајќи внимание на искористувачките странски автомобили, се стрча во тротоарот и, како змеј од небото, се стрча во селанец, камшикувајќи го во лицето со срање со метла, од која срамните со кучиња летаа кон страните. Дамата ги бутна очите во неверување и, покривајќи ја устата со рацете, бесно се смееше. Одеднаш од каде да го земам. Одеднаш, од никаде, се појавија тројца полицајци и веднаш почнаа да Мадам Тумор да се повлече. Тоа викаше:

      – Овој бод, ја победи госпоѓата!!

      – Смири се, смири се! – учтиво праша полицискиот наредник. – Никој не победи. Погледни таму. – Во далечината можеше да се види филмска камера и екипирана екипа на филмот.

      – Овој филм е снимен од комедија за детективска блокбастер! – додаде втор полицаец.

      – Тој тој тој тој!!! – наплати третиот. – И извидување за скандалот! Ху Ху Ху!!! И борба!

      Туморот се смири и мрмори нешто, се распарчи во уметниците, потоа ги погледна полицајците, зеде метла и глупав преку улицата Фурзахтскаја.

      И во ова време во кандејката, каде претходно ѓубрената компанија за џвакање, а сега бришачите се разбудија од мамурлакот, видоа дека еден од залихите недостасува или недостасува, ги крена нозете и избега, почна да подготвува заговор за изложување на крадецот или нозете. Откако ги предадоа шишињата оставени од минатиот викенд, тие извадија детергент наречен «Снегулка» и, откако ја разредоа со вода од чинијата за тоалети, поради недостаток на чешма, поради санирање на цевководот, тие полека почнаа да пијат, јадат снек остатоци што беа подигнати вчера од садот за ѓубре наречен – заливот и многу кисел.

      Се приближуваше до пладне. Мадам Тумор исвиркувајќи ја својата осудена девојка песна, се врати во Кандеика, носејќи, од една страна, опрема, а во другата, торба со алуминиумски лименки пиво и шишиња. Без размислување или сомневање за ништо, таа ја отвори вратата и зачекори во кандеиката, соочувајќи се со нејзината судбина…

      На почетокот, таа беше пречекана со странични погледи.

      – Па, што? – Најпрвин хорор концерт, црна вдовица, која во минатото ги уби своите тројца сопрузи, од седејќи во зоната за убијци 15 години и ја именуваше Кампучија, а по националност – Калмак без предни заби.

      – Што? – исплашено малку и збунето, ја праша Мадам Тумор и го постави инвентарот.

      – Што, што? – додаде поцврсто нејзиниот прекар Хахал – Баламут со форма на отворена туберкулоза. – Во газот ебам, не е жешко?

      – Јас,