Мрсниот средовечен келнер го погледна стариот ivиви ги крена веѓите нагоре.
– Дај ми скара, да?! Од такво, од здраво месо, кое беше здраво овен. Чиста сече со нож… Здрава ќебапи. – испукајќи го левото око, и кривајќи го десното, го крена малиот прст на ivиви.
келнерот избега. И тогаш започна бомбардирањето на покривот. Сите посетители и кафулиња беа расфрлани кој каде. Стариот ivиви сам упорно ја чекаше наредбата. Залутан куршум удри во капа и го фрли на земја. Ivиви не се движеше под корените на мустаќите на Буденовски. Еден момент подоцна, руските војници лаеле во кафеаната.
Зедовме винарски пијалоци и ќебапи суровини и пржени со нас. Не ни требаа пари. Откако испишавме се што е неопходно за јадење, се пензиониравме. Ivиви чекаше.
Забележувајќи дека војниците ги нема, посетителите и кафулињата се искачија од аглите и секој ги преземаше своите должности, избираше куршуми од под нивните јазици и плукаше парчиња заби на подот.
Дебелиот келнер веќе ја носеше скарата до долгоочекуваниот. Стави послужавник пред носот на ivиви на масата и се замрзна во решетката на дебелиот син на локалната власт, со прекар «Еј, да?!» Дедото на ivиви со нетрпение ја зграпчи скара и со жолти метални заби, зграпчи парче централно пржено месо. Келнерот внимателно скокна во газот, за возврат фрлајќи ги колената. Ivиви ја повлече швалерата еднаш. Месото само се протегаше. Се повлече, гризејќи ги забите – два. Пијалокот избегал од рацете и го камшикувал стариот во лицето, оставајќи масни ленти на образите и прстен пржени домати на врвот на снегулкава, кавкаска националност, нос. Повторно го повлече трет пат, а неговите сенични раце се тресеа. И…
– Какво месо, гума, ваи?! – експлодира почитуваниот ivиви eanин.
– Ај, татко, ваи, хотел-здрав здрав овен, тој тресна трева на планините! Му душкаше на свеж воздух, да?! и живееше сто и дванаесет години.
Ivиви нервозно ја фрли скарата на масата.
– Ај, да, јас ја знаев оваа шега кога го имаше татко ти во проектот, да?! – Стана и, заборавајќи на импровизираната трска од дрво дрво со скршени јазли, отиде.
Добра вечер вечер!!!
Но, ние, пак, се напивме и се фрливме и се каравме, но што е без тоа, ние сме Воздухопловните сили? И наутро бевме седнати да го продолжиме одморот и да го чекаме следното патување на усна…
Утрото на лошиот ден…
белешка 9
Одиме
Славеј Венадевич, поранешен полициски полковник, сега шеф на криминал влегол во ладна продавница и купил ладно шише вотка, ладна закуска, ладно пиво и излегол од продавницата кул. Приближувајќи се кон неговиот кул работен џип, тој го блокираше од ладниот аларм и …, се сети дека заборави да купи ладни цигари.
– Па, смрека падна. – Тој беше огорчен и, фрлајќи сè во газот на автомобилот, брзо реши да ја одведе во продавницата за никотин и не и «придаде важност на алармот. – Па, што, веднаш без редица и да купиме?! Минусен бизнис.. –