Men ham so‘ray boyakbor».
Xaloyiq ja’mi ogoh,
Qabul etdilar nogoh,
Voiz, vazir, xalqu shoh,
Barcha etdi ixtiyor.
Sheri Xudo shod bo‘lib,
Xudoga shukur qilib,
Navbat Aliga kelib
So‘rasin sheri-Jabbor:
«Nedir Arshda bitilmish?
Ham Tuboda bitilmish?
Yana qayda bitilmish?»
Deb, tamom etdi guftor.
Voiz ayladi zikr:
Qilmoq kerak deb fikr.
Voiz ko‘rdi, ish chuqur
Aytmoqchi bo‘ldi: «Ey, yor».
«La ilaha illalloh,
Muhammad Rasululloh»,
Uch deb muni xalqu shoh,
Musulmon bo‘ldi kuffor.
Shoh, vazir der: «O‘zlarga
Xor tutmadik ko‘zlarga,
Aytmoq vojib bizlarga,
Dedilar, bo‘ldik iqror».
Xalqqa alam berildi,
Kufurdan din o‘grildi,
Dinga ta’lim berildi,
Qildilar g‘usl kuffor.
Haq shunda rahmat sochib,
Nur kelib, zulmat qochib,
Shoh Ali bo‘ynin quchib,
Qon yig‘ladi zoru zor.
Der: «Ey, shohi viloyat,
Biz xushvaqt bo‘ldik g‘oyat,
Sendan topdik hidoyat,
Sen islom etding oshkor».
So‘rdi nechun kelganin,
Ul ham aytdi bo‘lganin,
Har ne, zar yig‘ilganin,
Etdilar unga nisor.
Yuz ming zar berdi naqdi,
Oldi, Qal’adan chiqdi.
Chap qo‘yniga bir og‘di,
Keldi Oq Qush zarnigor.
Avvalgi kabi etdi,
Qush oyog‘in berk tutdi,
Qush uchib yurtga yetdi,
Ayladi doxili-dor.
Juhudlar qarshi kelib,
E’zozu ikrom qilib,
Barchasi rozi bo‘lib
Mol berdilar beshumor.
Haqqa aylab zorlarin,
Billa olib borlarin,
Keltirdi o‘g‘lonlarin,
Fotima boz bexabar.
Shak aylama bul kuyda,
Ortig‘in qo‘yib uyda,
Qirq ming tilla juhudga
Berdi ul shahi-safdar.
Juhud ham pulni oldi,
Ali masjidga keldi,
Ul Payg‘ambarni ko‘rdi,
Salom ayladi: «Ey, yor».
Bul ish hazratga loyiq,
Rasulga bo‘lmish oyiq,
Rasul aytar: «Xaloyiq,
Ne qilmish sheri-Jabbor,
Ali masjiddan ketdi,
Ko‘r, necha ishlar bitdi,
Bir shahri muslim etdi,
Xalq namozga intizor».
U shu, haqning quli-da,
Beshak shohi-valida,
Rasul aytar: «Alida
So‘ranglar, ko‘p xabar bor».
Ali ul tutgan Qushin,
Haq uchun etgan ishin,
Bir shahr muslim etishin
Jumlaga berdi xabar.
Xabarni berdi Haydar
Derlar: «Allohu Akbar»
Hayron qoldi payg‘ambar,
So‘ng namozga turdilar.
Haq deb ko‘zdan to‘kib xun,
Har kim bunda bersa to‘n,
U dunyoda birga o‘n
Berar ul Parvardigor.
Ali bo‘yla xat yozdi,
Mo‘‘minlar ko‘ngli qizdi,
Bo‘lar oxirat muzdi,
Behisobu beshumor.
Jonim jur’a mastidir,
Ko‘nglim haq payvastidir,
Do‘stim Ali do‘stidir,
Gar ixlosing bo‘lsa bor.
Maxtumquli, men jonga,
Ishonmasman jahonga,
Duoda yod qilganga
Egam bo‘lsin madadkor.
BIR KUN MURTAZO ALI
Ey yoronlar, musulmonlar,
Ko‘ring bu hukmi – dovari.
Ki masjidda o‘ltirmishdi
Bir kun Murtazo Ali.
Orqa qo‘ymish mehroba,
Ko‘zin tikmish Kitoba,
Ulug‘-kichik sahoba
Yig‘ilmish erdi bari.
Ul shohi-safdar bildi,
Bir ko‘kcha kaptar keldi,
Qo‘ndi-yu ta’zim qildi:
«Salom-alayk, yo Ali!
Sensan dinim, imonim,
Senga qurbon bu jonim.
Falon joyda oshyonim,
Yosh bolam bor, yo Ali!
Yeru ko‘k orasinda,
Ximonlar qirrasinda,
Xudoning panohinda,
Kezardim sahrolari.
Tayr etardim har yona,
Shukr etardim Subhona,
Don topolsam, oshyona –
Uchardim bolam sari.
Dushmandan g‘ofil erdim,
Bolamga mashg‘ul edim,
Xurramu xushhol erdim,
Ko‘rdimki, bir shahfari.
Ko‘rdim bir Lochin kelar,
Havoda havolanar
Bildimki, jonim olar,
Omon bermas, yo Ali!
Qo‘rqib betoqat bo‘ldim,
Shirin jondan qo‘l uzdim,
Sendan hifz kutib keldim,
Qutqar meni, yo Ali”
Ali