Hazrati Alidan bo‘ldi karomat.
Ayrilganlar bari birga-salomat,
Barchasi shod-xurram bo‘ldi, do‘stlar hey.
Ali ashoblarin chaqirib oldi,
Barchasiga bir-bir maslahat soldi,
Ammo oxirgi so‘z Alida qoldi,
«Yuring Madinaga!» dedi, do‘stlar hey.
Kalla birla bola-chaqa, zanoni,
Ali birla hama yo‘ldosh-yoroni,
Rahbar aylab yana sheri-Xudoni,
Madinaga ravon bo‘ldi, do‘stlar hey.
Bular bundan Madina deb yurdilar,
Cho‘l kesib, yo‘l bosib, oxir bordilar.
Payg‘ambarning jamolini ko‘rdilar,
Bari takbir aytib, kirdi, do‘stlar hey.
Barchalari kelib, Salomin berdi,
Kalla xursand, ta’zim bajo keltirdi.
«Oldingiz orimni, yo Rasul!» dedi,
«Sizga rahmat bo‘lsin!» dedi, do‘stlar hey.
Bosh bo‘lib keldilar ul Shohimardon,
Kalla bilan o‘g‘lon-ushoq ham zanon,
Rasulning yonida turib shul zamon,
Barchasi musulmon bo‘ldi, do‘stlar hey.
Rasulning yonida keltirib imon,
Kalima qaytarib, bo‘ldi musulmon,
Bu dunyoga kelib ul Shohimardon,
Bir talay xo‘b ishlar qildi, do‘stlar hey.
Bularning barisi murodga yetdi,
Ko‘ring, sheri-Xudo ne ishlar etdi.
G‘arib Maxtumquli bir doston bitdi,
Duodan umidvor bo‘ldi, do‘stlar hey.
BIR AJOYIB SO‘ZIM BOR
Quloq soling, qardoshlar,
Bir ajoyib so‘zim bor.
Ne azmoyish aylayur,
Do‘stlariga Biru Bor.
Jahon ishidir jafo,
Kim ko‘rdi andan vafo
Haqning do‘sti Mustafo
Qolmamish bu ro‘zigor.
Payg‘ambar yo‘q izidan,
Nur yog‘ilar yuzidan,
Olam uning so‘zidan
Topdi nizomu qaror.
Ey, din istagan do‘ston,
Bo‘lma moldan may-maston,
Atayin bir xush doston,
Agar bo‘lsang xaridor.
Sas tushgach zaminlarga,
Yo‘l yo‘q bo‘ldi dinlarga,
Masjidda mo‘‘minlarga
Va’z aytardi payg‘ambar.
Rasul minbarga kelmish,
Uch yuz ming uch yig‘ilmish,
Jum’a uchun jam o‘lmish,
Sahobalar-naki bor.
Yoronlar hayron-vola,
So‘z yetishdi bu hola,
Haq-chun berilgan mola
Bir o‘rniga o‘n tayyor.
Dedi Ali: «Borayin,
Ne bor erkan, ko‘rayin,
Alloh uchun berayin
Ozu ko‘p har ne kim bor».
Keldi, dedi: «Ey, Zahro,
Ko‘nglingni keng tut ammo,
Berib olayin bahra,
Gar tanga bo‘lsa tayyor».
Fotima der: «Gar dirham –
Bo‘lsa, taomga bersam,
Bu ikki nuri diydam,
Ikki kundir-och, yig‘lar».
Dedi Ali: «Yo, Subhon»,
Termulib boqib har yon,
Chiqdi tashga nogahon,
Bir soyil bo‘ldi duchor.
Der: «Qilmagil noshod, san,
Ayla boshim ozod, san,
Sen bir mushkul-kushodsan,
Qirq ming tillo qarzim bor.
Xotinim bordi, o‘ldi,
Shirxo‘r14 yosh qizim qoldi,
Uyim ham vayron bo‘ldi,
Shuncha bo‘ldim men abgor».
Gadoga: «Sen qol!» dedi,
O‘g‘lonlarga: «Kel!» dedi,
Bir juhudga: «Ol!» dedi
«Bolalarimni, zinhor.
Puling etgum qarz, to‘lov…
Uyimga kelmish birov,
Bolalar tursin garov
Puling bo‘lguncha tayyor».
Juhud saqladi qulni,
Aliga berdi pulni,
Gadoy ham tutdi yo‘lni,
Ketdi xush-xurramivor.
Fotima sokin evda15,
Bolalari garovda,
Onasi der juhudga:
«Kimniki bu o‘g‘lonlar?»
«Og‘asi der – alarni,
Sotdi Ali bularni,
Ishlatarman qullarni
Pulim bo‘lguncha tayyor».
Der ona: «Omon-nurbat,
To kelguncha ul hazrat.
Saqla bularni hurmat,
Boq, ne bo‘lar oxir kor».
Ammo ul juhud etmas,
Onasin so‘zin tutmas.
O‘ttiz quloch ip yetmas,
Qirq quloch qudug‘i bor.
Juhud aytar qullarna:
«Tushing quduq yo‘llarna».
Ipsiz ko‘za qo‘llarna
Berib der: «Suv olinglar!»
Ko‘tardilar ko‘zani,
Ko‘rdi Jabroyil ani.
Mikoyil siqdi Yerni,
Oqdi quduq chashmavor.
Ko‘zani ko‘tardilar,
Chashmadan to‘ldirdilar.
Juhudga keltirdilar,
Juhud bo‘ldi sharmisor.
Ko‘zani xumga to‘kdi,
Tuganmas ariq oqdi,
Choy toshib, tuzga chiqdi,
Juhud ko‘rib