Esrar-ı Cinayat. Ахмет Мидхат

reddederek Doktor Eksindaki’nin dediği gibi bu ölümün boğulmak ve asılmak suretiyle vukuya gelmediğine hükmettiler. Halil Sûrî’nin midesini muayene ettiğinde onlar da bir zehirlenme eseri bulamadılar.

      Bunun üzerine doktorlardan bir İtalyan dedi ki:

      “Eğer zannımda hatam yoksa katilin kim olduğunu anlamadan önce mutlaka Fransızca bildiğini beyan edeceğim ve bu zannım üzerine şu ölümün nasıl bir ölüm olduğuna dair de bir fikir beyan edeceğim.”

      Osman Sabri: “Katilin Fransızca bildiğini mi? Ne tuhaf!”

      İtalyan doktor mühim bir nutuk atacak bir hatip tavrını alarak dedi ki:

      “Efendiler, bundan yirmi gün kadar önce La Turquie gazetesi İtalya gazetelerinden naklen bir fıkra neşretmişti. Bu fıkrada Milano taraflarında bir herifin kendi zevcesini kloroform3 ile bayıltarak bir daha ayıltmadığı ve sonra herif korkusundan üçüncü katın penceresinden aşağıya atarak âleme, güya pencereden düşmüş de vefat etmiş diye ilan ettiği ve adli doktorlar incelediğinde oda içinde kloroform süngeri bile bulunduğu hikâye olunuyordu. Bu adamı öldüren her kim ise mutlaka Fransızca okuduğundan cinayeti o suretle tertip…”

      Osman Sabri Efendi doktorun sözünü kesti, dedi ki:

      “Asılanın evvelce kloroform ile bayıltıldığı hakkındaki fikre bir şey diyemem. Fakat katilin Fransızca bildiği hakkındaki zanna bir şey diyemem. Zira La Turquie gazetesinden bu fıkrayı Osmanlı gazeteleri de tercüme ve nakletmişlerdi.”

      Eksindaki: “Öyle ise hiç şüphemiz kalmadı ki bu zavallı adamı uykuda iken burnuna kloroform koklatarak işini bitirdikten sonra buraya asmışlardır.”

      Zaten koca bir insan asıldığı hâlde evin içinde hiçbir kimsenin bir patırtı, gürültü işitmemiş olması da ancak böyle bir ameliyatla mümkün olabileceğinden dört doktorun ittifakıyla karar verilip o şekilde bir rapor tutuldu.

      Bu hâlde cinayetin anlaşılamayan yalnız bir kısmı kalmıştı ki o da katilin veyahut katillerin bu odaya nereden girmiş oldukları kaziyesinden ibaretti.

      Gerçi pencerenin mandalsız olması bu konuda da tetkik heyetini pek kuvvetli zanlara düşürebilecek bir alamet idiyse de yalnız sokaktan pencereye kadar dokuz metre yüksekliği çıkabilmek için mutlaka çengelli merdiven gibi bir şeye ihtiyaç olduğu hâlde o merdivenin bırakması lazım gelen izlere, eserlere benzer hiçbir şey görülememesi bu zannı zayıflatıyordu.