Әгәр шундый хыянәткә
Түзә алсаң, тагы кил!
Әгәр китсәң яннарымнан,
Ай – минеке, шуны бел!
ТҮГЕЛ ӘЛЕ
Тән сөелеп сөенгәндә,
Моңнарда калса җаның.
Бу мәхәббәт түгел әле, –
Сатачак кына даның.
Тәнгә – ләззәт, җанга – газап, –
Бу җанның оятыннан.
Мәхәббәт кошың бөтенләй
Чыкмаган оясыннан.
Тән – җисми шул, нәфесле,
Җан тора хистән генә.
Акылны хискә кушуны
Чыгарма истән генә.
Пәри башка, җен башка.
Хискә акыл кушылмаса,
Менеп кунаклый башка.
Һәм… тәгәрисең аска.
ТӨН ТҮГЕЛ…
Тукта әле, уй агымы!
Туктал бары минутка!
Җанымны ташлаган идем
Уйсыз чакта мин утка…
Уй йомгагының җеп очын
Бер ычкындырсаң кулдан,
Гыйсъян йөрәк әзер тора
Чыгып китәргә юлдан.
Тукта, уй! Туктачы, Вакыт! –
Кермә җанымны ватып!
Шушы яшькәчә сөюне
Карамаганмын татып.
Йөрәк акылга буйсынмый,
Җаным буйсынмый санга.
Йөрәк читлеген, җан санын
Ташлагач килдем аңга…
Караңгы төшкәнме дисәм,
Мин икән инде… анда…
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Тыңламады шул акылны
Йөрәге дә, саны да…
ТИК БЕР АДЫМ
Көтмәгәннәргә беркайчан
Сөйгәннәре килмәсен.
Алар көтү шатлыгын да,
Хәсрәтен дә белмәсен.
Ә мин көтәм, йөрәк: дөп-дөп!
Йөрәк түгел, ишек бит!
Ишегемә кагыласың,
Йөрәк кебек, «Ишет!» дип.
Чү!Синең адымнар түгел,
Түгел минем ишеккә…
Йөрәк дөп тә дөп кисәтә:
Бу шакуны ишетмә!
Тагын көтәм, көтәм, көтәм, –
Тагын, тагын – адымнар…
Мең адымнар арасында
Тик бер таныш адым бар.
Йөрәк, әй, исәр дә инде! –
Каршы чыкмакчы була!
Бер мизгелгә читлегеннән
Чыгып алмакчы була…
Шушы ярсу гаебе бу,
Юкса мин тыныч кеше.
Мәхәббәт дигәннәре дә
Шушы йөрәкнең эше…
Гаепне йөрәккә ташлыйм,
Ә үзем көтәм һаман.
Күзләрдән яшь сыга йөрәк, –
Шул кирәк аңа, таман…
Ә син һаман да килмисең,
Килмәсәң, көткәндә дә,
Йөрәкне мәхәббәт уты
Шушылай өткәндә дә…
Көтми башлармын дип куркам,
Көтмәгәннәр шикелле.
Йөрәкләрен сөю уты
Өтмәгәннәр шикелле…
Юк-юк! Тук-тук! – Ярый килдең! –
Йөрәк сүнмәкче иде.
Көткәндә дә килмәгәнгә
Инде күнмәкче иде…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ә мин… үлмәкче идем…
СИН БУЛМАГАЧ…
Эндәшәсең килсә миңа
Көн саен, сәгать саен.
Түзә