“Sy’s omtrent so oud soos Muggie,” verduidelik hy nou verder.
Muggie is Anna se sesjarige sussie. Sy is ’n koddige skepseltjie wat vir die Drie Muskiete baie moeilikheid gee. Hulle moet haar altyd saamvat, waar hulle ook al gaan. As hulle dit nie doen nie, sit sy so ’n keel op dat hul oortromme omtrent bars. Dan gee hulle vinnig vir die kleintjie haar sin sodat sy moet ophou kerm en skree. Hulle is seker, soos Saartjie al meer as een keer gesê het, Muggie het ’n blikkeel.
Saartjie stel nou nie juis meer belang in die nuwe mense wat Lynnekom toe getrek het nie. Daar is niemand van haar ouderdom nie.
“Ek het baie werk,” sê sy vir Apie en trek haar boeke nader. Sy het nie tyd of lus om met hom te sit en ginnegaap nie. Hy het haar mos nou al die nuus vertel.
Apie antwoord nie. Hy bly net sit. Hy maak weer ’n paar suisgeluide deur die opening voor tussen sy tande. Hy sit nou by die venster en uitkyk.
Saartjie doen huiswerk. Sy ignoreer haar boetie. Hy gee blykbaar nie om nie. Hy sit mos sommer net.
Skielik sê Apie: “Daar’s die nuwe meisie nou.” Hy wys met ’n vuil vinger deur die venster na Lynnekom se hoofstraat.
Saartjie kyk ook deur die venster. Sy wil mos sien hoe die nuwe meisie lyk.
Op die sypaadjie sien sy Anna en haar sussie, en by hulle is ’n meisie wat omtrent so oud soos Muggie is. Apie is reg – sy loop mank. Dit lyk vir Saartjie of haar een been dunner as die ander een is. Sy wonder wat met die arme meisie gebeur het dat sy kreupel is.
Anna-hulle bly reg langsaan die Baumanns. Saartjie sien hoe Anna, Muggie en die nuwe meisie by die hekkie indraai en met die tuinpaadjie op na die huis toe stap. Muggie en die nuwe meisie gesels kliphard. Anna sê niks nie. Dit lyk vir Saartjie of die twee kleintjies haar nie juis ’n kans gee om iets te sê nie.
“Sy loop snaaks, nè?” sê Apie toe die drie meisies by die bure se huis ingaan.
“Ja, sy was seker in ’n ongeluk, of iets,” sê Saartjie.
Saartjie gaan weer met die strafwerk aan. Hoe gouer sy dit klaarmaak, hoe gouer kan sy ’n bietjie by Anna gaan gesels. Sy wil alles oor die nuwe mense uitvind.
Saartjie vorder egter nie nou meer so goed met die algebra nie, want sy moet haar oë op twee plekke gelyktydig hou. Sy moet na die boek voor haar kyk en sy moet Apie ook dophou. Haar boetie loop nou in die kamer rond en kyk belangstellend na haar boekrak en die foto’s van tennis- en netbalspanne teen die een muur. Saartjie hou hom dop, want sy is bang hy sal iets wat hier in haar kamer rondlê in sy sak prop, en dan sien sy dit mos nooit weer nie.
Apie staan nou voor ’n netbalfoto en kyk belangstellend daarna. Die foto hang bokant ’n kas met ’n klomp laaie. Die boonste laai is oop. Saartjie bêre gewoonlik allerhande rommel daarin. Sy hoef nie nou haar kop te draai om Apie te sien nie. Sy kan hom duidelik in die kas se groot spieël sien.
Saartjie maak of sy werk, maar sy hou Apie dop.
Hy staar ’n rukkie na die netbalfoto, dan laat hy sy kop sak en kyk na die oop laai.
Saartjie weet sommer hy het nou iets gesien waarin hy belangstel. Hy loer oor sy skouer na sy suster. Sy maak asof sy werk, maar hou hom dop.
Dan lig Apie sy hand op en steek dit vinnig by die oop laai in. Toe sy hand weer te voorskyn kom, sien Saartjie hy hou ’n tennisbal vas. Dit is ’n bal wat sy in die laai gebêre het.
Apie loer weer vlugtig na haar, maar kom nie agter dat sy hom in die spieël dophou nie. Hy prop die tennisbal nou vinnig voor by sy hemp in en maak dan vir ’n paar oomblikke weer asof hy in die netbalfoto belangstel.
Uiteindelik sê Apie: “O wel, ek het ook baie werk, jy weet,” en beweeg na die deur toe.
Saartjie glimlag effens. Net toe hy by die deur kom, draai sy om en sê hard: “Haai!”
Apie swaai om.
“Hè?”
“Ek sê haai.”
“Haai wat?”
Apie kyk na haar. Hy hoop maar net sy sien nie die ronding van die tennisbal wat nou teen sy maag lê nie.
“Kom hier,” sê Saartjie en wink hom met haar hand nader.
“Wat wil jy hê?” brom hy. “Ek het ook baie huiswerk, jy weet.”
Hy stap nogtans nader. As hy nou sommer net omswaai en vir die vale weghardloop, sal sy mos agterdogtig word.
Apie staan voor sy suster. Hy vou sy arms en laat rus hulle op die bal om dit weg te steek.
“Wat het jy daar uit my laai gegryp?” vra Saartjie reguit.
Apie lyk baie verbaas. Het sy dan oë agter in haar kop?
“Waarvan praat jy?” vra hy. Om vir haar te wys hy het niks gedoen nie en is heeltemal onskuldig en ook nie bang nie, maak hy nou suisgeluide deur die opening waar sy twee voortande moes gewees het.
Saartjie sê net kil: “Ek vra jou ’n eenvoudige vraag. Wat het jy daar uit my laai gevat?”
Apie kan die affêre glad nie verstaan nie. Hoe op aarde kon sy hom gesien het? Maar sy moes, want sy ruik duidelik lont.
“Hoe weet jy ek het iets gevat?” vra Apie.
“Ek het gesien hoe jy dit doen.”
“Hoe kon jy my gesien het? Jy’t mos nie oë agter in jou kop nie.”
“Dis wat jy dink.”
“Jy bedoel jy het?”
“Natuurlik het ek.” Daar is ’n glimlag om Saartjie se mond.
Vir ’n oomblik glo Apie haar amper. Sy oë is groot. Hy wens Saartjie wil haar kop draai sodat hy kan kyk of daar oë agter in haar kop is. Dan besef hy hoe belaglik dit is. Hy gee ’n verleë laggie en sê: “Jy dink seker jy’s snaaks, nè?”
“Nee,” sê Saartjie en hou haar hand voor haar uit. “Gee terug wat jy daar uit my laai gehaal het.”
Apie aarsel nog. Hy wonder of hy die ou tennisbal maar moet teruggee – of sal hy ontken dat hy dit gevat het? Hy wonder hoe de joos sy kan weet hy het iets uit die laai gehaal.
“Sê nou maar net ek het iets gevat,” sê hy en kyk half vermakerig na haar. “Weet jy wat dit is?”
“Natuurlik weet ek.”
“Nou wat is dit?”
“’n Tennisbal.”
Apie se oë rek groot. Hoe op aarde kon sy hom gesien het? Sy weet sowaar van alles! Hy besluit om die bal maar vir haar te gee. Dit help nie hy ontken hy het dit nie.
Hy druk sy hand voor by sy hemp in en haal die tennisbal vinnig uit.
“Dè!” sê hy. “Vat die ou ding.”
Saartjie sit die bal by haar boeke op die tafel neer.
“Jy sit nie weer jou hande in my laai nie, verstaan?” sê sy en voeg dan by: “Toe nou, weg is jy. Kan jy nie sien ek is besig nie?”
Apie draai om. Hy sal maar loop. Hier is tog niks om te doen nie. En as hier iets te doen is, dan sien Saartjie dit!
Hy draai om en so met die draaibeweging sien hy homself in die groot spieël in die hoek van die kamer. Nou verstaan hy. Saartjie het hom natuurlik in die spieël gesien!
“Jy dink seker jy’s snaaks, nè!” sê hy vies vir haar. Sy tongpunt wip in en uit by die opening waar die twee voortande vroeër was en hy maak vir die soveelste keer sisgeluide daardeur.
Saartjie kyk om na Apie. Hy lyk baie omgekrap. Hy wikkel sy sproetneus nou ook op en af om haar goed