– Ну як? -спросил яфрэйтар.
– Што, як? -Оттила звёрз пытальнай Кісляк. -Ты, што, мне яго прапануеш? Я жанаты, будзь ласкаў,…
– Ды не, патрон, я яго затрымаў, Апчхі, -І Инцефалопат ўпіхнулі Хіміка ў дзірку, -лезь, давай, тоўста жопый. -Но той затрымаўся згаданым месцам у ёй. Як кажуць: і не туды, і не сюды. Правільна, паўтара цэнтнера ў рэкламуемым месцы. Вось і дупа не ўвайшла. Инцефалопат застаўся за сцяной, побач з азадкам хіміка на вуліцы.
– Што ён зрабіў? Тое ж каноплі цёр?
– Не, горш. Здзекваўся з хатнімі Апчхі, жывёламі. -ответил з-за сцяны Арутун.
– Мая скаціна, што хошу, то і ствараю.., фу, ствараю. -брызгаясь сланамі, з шепелявил Хімік.
– А што ён зрабіў? -вмешался дзед.
– Ды кабану капыты адпілаваў бензапілой, Апчхі, суседзі і выклікалі. -отрапортовал Арутун.
– А что такого? Калі я захацеў квашаніна, -за апраўдваўся затрымана-захраснуў. дык мне, загадайце, усю свінню рэзаць? Тым больш у ёй яшчэ вазе замала, ды і халадзільнік згарэў.
– Ды яна ў цябе здохла бы?! -удивилась, якая стаіць за спіной мужа Ізольда і засмяялася.
– Ды не здохла бы, кажу я вам, я ветэрынар і раны апрацаваў, а потым зашыў.
– рыбалоўных лёскай, Апчхі, -добавил Арутун.
– І што такога?
– І чым жа апрацаваў? -спросил Клоп.
– самагонкі.
– Дааа, абязболіць, Апчхі, -ухмыльнулся Арутун. -что свіння на ўвесь пасёлак аралы, што нават Апчхі, наркаманы з канаплянага пятака сдриснули. А я іх, Апчхі, між іншым, двое сутак пас, без сну, без хавка, без Ізольда Апчхі, стужкі.
– Які ізаленты? -спросил дзед.
– Ну, каханай, -замялся Арутун і заплакаў сьлязьмі.
– Якой рукі звязваюць у Амерыцы. -перебила Ізольда.
– скотчам, ці што? -пояснил Оттила. -мдааа, -надул шчокі Клоп. -Гэта тэрмін.
– Які тэрмін? -Забубнил Хімік.
– За здзек над жывёламі, артыкул.. эээ?! Не памятаю. Але суддзя гады тры дасць і артыкул прыпаяе.
– Ды зарэжу я яго, калі пакладзена.
– Позна! -сделал заключэнне Оттила. -уведи яго Арутун і замкні ў хляве каля сябе. -завопил Арутун.
– Ды каб ён у мяне ўсю скаціну Апчхі, перепортил?
– Ты ж свіней ня трымаеш? Каран не загадае. -Добавил Остероид.
– Я будыст, па-першае, Апчхі, а па-другое, мой певень?! -захныкал Арутун, -Яна свайму у грабеньчык завушніцы ўкалоў.
– А што, прыкольна. Пірсінг ў нашай краіне не забаронены?! -засмеялся Хімік. -Панк – певень, прыкольна.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.