– Ты што, борзы? Я нарадзіўся тут.
– Ня падобны, а што ён сюды прыехаў? -показал пальцам на Инцефалопата Пацан.
– А ў лоб? Апчхі.– затрос носам і запырскала сланамі па кавказки Арутун.
– Я спытаў, Што сюды прыехаў?
– Родак пераехалі. Мне і там не Хіло жылося. -прогундел падлетак.
– І што, анашу забыцца не можаш? Прэ?
– Не разумею, пра што вы? Кажу ж, срал і далонькай дупу выціраў…
– А што ты такі пахабны? Ня Кент ж, усё ж такі з табой базар, а тэрмін… Дзесятка свеціць.. Чё ня смяешся?
– Як мінімум, Апчхі. -добавил Арутун. -плюс – супраціў уладам.
Пацан пачырванеў.
– А што, у Казахстане, за анашу не саджаюць? -Оттила змяніў тон.
– Ну як, наогул то саджаюць, -потёр нос Идот. -но я працаваў законна.
– Што, законна? Апчхі. -удивился Арутун.
– Каноплі збіраў? Ай! – Оттила зноў гваздануў малатком па пальцу таго ж.
– Як гэта? Нешта ты, Апчхі, дур гоніш, чмо. -наехал Арутун.
– Дзе ты яго злавіў? -перебил Клоп. -далеко адсюль?
– Ды не, праз дом, на памыйніцы. Апчхі, і галоўнае яна там роўна расце, як на градцы.. Ты, пасадзіў, Апчхі, сабака?
– Пачакай, Арутун,.. а ну-ка подь сюды? -приказал Клоп.
Идот неахвотна падышоў.
– Сядай. -указал Оттила на побач вартае вядро і перакуліў яго, але яно аказалася без дна. Идот сеў.
– Выцягніце рукі да мяне, далонькамі ўніз… Вось. А цяпер, Арутун, прынясі газету.
– Адкуль? Апчхі.
– У жонкі спытай..
– Писюня, дай газетку! Апчхі.
– Хто? Писюня?
– Апчхі, Апчхі, Апчхі … -покраснел Арутун
Идот за хіхікаў.
– А ты што ржёшь? -Оттила павярнуўся да ганка. -Изольда, прынясі сюды паперу!
– Сам вазьмі! Не ва мачахі рос! -рыкнула Ізольда.
– Ідзі, вазьмі. -вполголоса паслаў яфрэйтара Клоп. Арутун праз падлогу гадзіны прынёс газету, Оттила ўжо паспеў сто цвікоў выраўнаваць.
– Ты што, бля, за смерцю хадзіў? Давай сюды.
Оттила узяў газету і разаслаў на кавадле.
– Тры. -приказал Клоп
– Чатыры. -ответил ў здзіўленні Идот.
– Што, чатыры?
– Ну, тры – чатыры – пяць…
– Ты што, здзекуешся? плюй у ладкі і тры, тры да дзірак. Сцірай усё сваё гавно з далонек.
– Навошта?
– Ты хочаш у раённай лабараторыі УУС гэта прадэманстраваць?
– Не.
– Тады тры тут і хутка.
Пацан нацёр хутка шарык з гарошыну і перадаў клапы.
– Па? Магёшь! -удивился Клоп.
– Адразу адчуваецца, Апчхі, рука прафесіянала.
Оттила гарошыну загарнуў у золотинку з пад цыгарэт паперкай ўверх. І падпаліў запальнічкай. Папера згарэла і высушыла гарошыну. Оттила разгарнуў і малатком растолок гарошыну. Разбодяжил з тытунем, вытрыбушаныя з цыгарэты і забіў назад. Ўшчыльніць і завяршыў на канцы. У месца фільтра сунуў скручаны абрывак кардона з пад запалкавай