Księga przeznaczenia. Parinoush Saniee

jak „uciemiężony”, i odniosłam wrażenie, że jego twierdzenia to cytaty z książek, poglądy mężczyzny przypadły mi do gustu. Zdanie: „Kobiety są najbardziej uciemiężoną grupą ludzi w historii” wryło mi się w pamięć.

      – Czy to dlatego nie chciałeś się żenić? – zapytałam.

      – Tak, nie chciałem być ograniczany i skrępowany, ponieważ z tym się wiąże tradycyjne małżeństwo. Może gdybyśmy zostali przyjaciółmi i mieli podobne poglądy, byłoby inaczej.

      – Dlaczego więc nie poślubiłeś kobiety, z którą mógłbyś dzielić sposób widzenia świata?

      – Dziewczyny w naszej grupie nie tak łatwo godzą się na małżeństwo. One także poświęciły się sprawie. Poza tym moja matka nienawidzi moich przyjaciół. Mówiła, że jeśli ożenię się z którąś z tych dziewczyn, ona się zabije.

      – Kochałeś ją?

      – Kogo?… O, nie. Źle mnie zrozumiałaś. Myślisz, że zakochałem się w kimś i moja matka była temu przeciwna. Nie! Moi rodzice nalegali, abym się ożenił, więc postanowiłem załatwić tę sprawę, biorąc za żonę dziewczynę spośród mojej grupy przyjaciół. W ten sposób nie stanęłaby mi na drodze do osiągnięcia moich celów. Niestety moja matka mnie rozgryzła.

      – Z twojej grupy? Z jakiej grupy?

      – To nie jest formalna organizacja – wyjaśnił. – Jesteśmy po prostu grupką ludzi, którzy się spotykają, aby podjąć działania na rzecz osób pokrzywdzonych przez los. Przecież każdy ma w  swoim życiu jakieś cele i ideały, które próbuje osiągnąć. Jakie są twoje cele? W jakim kierunku zamierzasz pójść?

      – Chciałam kontynuować naukę, ale teraz… Nie wiem.

      – Nie mów mi, że do końca życia chcesz szorować to mieszkanie.

      – Nie!

      – A więc czego pragniesz? Jeśli chcesz się uczyć, do roboty. Dlaczego się poddajesz?

      – Ponieważ do szkół średnich nie przyjmują mężatek ani żonatych mężczyzn – odparłam.

      – A myślisz, że to jedyny sposób na zdobycie wykształcenia?

      – Co masz na myśli?

      – Idź do szkoły wieczorowej i zdaj testy standaryzowane. Nie każdy musi chodzić do szkoły powszechnej.

      – Wiem, ale nie będziesz miał nic przeciwko temu?

      – A  dlaczego miałbym mieć? Mówiąc szczerze, wolałbym dzielić życie z wykształconą i inteligentną osobą. Poza tym masz do tego prawo. Nie mogę ci tego zabronić. Nie jestem strażnikiem więziennym.

      Byłam zdumiona. Nie mogłam uwierzyć własnym uszom. Co to za człowiek? Nie przypominał mężczyzn, których znałam. Miałam wrażenie, jakby w moim życiu pojawiło się światełko jasne jak słońce. Byłam tak szczęśliwa, że niemal odebrało mi mowę.

      – Mówisz poważnie? – zapytałam. – Jeśli pozwolisz mi pójść do szkoły…

      Moja reakcja go rozbawiła, ale odparł w uprzejmy sposób:

      – Oczywiście, że mówię poważnie. Masz do tego prawo i nie potrzebujesz nikomu za to dziękować. Każdy powinien mieć możliwość realizowania swoich marzeń i podążania wybraną przez siebie ścieżką. Małżeństwo nie oznacza ograniczania zainteresowań współmałżonka. Wręcz przeciwnie, należy wspierać drugą osobę. Prawda?

      Pokiwałam głową z entuzjazmem. Z jego wypowiedzi zrozumiałam także, że nie powinnam ingerować w jego zainteresowania. Od tamtego dnia nasza umowa stała się niepisaną zasadą wspólnego życia. I choć dzięki niej zyskałam prawa człowieka, w ostatecznym rozrachunku nie wyszło mi to na dobre.