Dornrösjche un de böse Froschkönisch. Frank Fodderwestje. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Frank Fodderwestje
Издательство: Bookwire
Серия:
Жанр произведения: Языкознание
Год издания: 0
isbn: 9783738052831
Скачать книгу
– e klaa Bobbelsche hädde«, unnäerbrischt de Frosch die frigied' Könischin un hot bei sisch gedengkt: Langsamm kann ich's nimmäer [nicht mehr] höre.

      »Ach, däs wär schee [schön] – so schee. Abbäer de Klabbäerstorsch will eifach net komme. Dodebei streu isch doch immäer reeschelmeeßisch Zuggäer uff die Fenstdäerbank obbedruff. Isch waaß oifach net wåss isch ve'kehrt mach un wåss isch üwwerhaabt noch mache soll.«

      Dodedruff [Daraufhin] de Frosch: »Noå joå, in de Reeschel klabbäerdd's sowwiesso net [In (während) der Regel klappert es sowieso nicht]. Un wer säscht dann dässes an dir liesche muss? Isch maan, es geht misch zwar nix aa, gell. Abbäer wenn isch där [dir] ma en klaane Dipp gebbe därff; un aach wenn's disch jetzz viellaascht aas de Schlabbe haacht [auch wenn es dich jetzt vielleicht aus den Pantoffeln haut] – abbäer de Klabbäerstorsch, gell – deen gibbt's nuär im Märjsche.«

      »Wåss?!!«, schreit die Könischin empörtt. »Jetzz bin isch abbäer doch von de Sogge! [Die Königin ist fassungslos] Halt bloß dei babbisch Gusch du Babbelmaul un räedd kaan Kwarkk. [Halt deine klebrige/schleimige Klappe, du Schwätzer un rede keinen Quark] Sischäer gibbt's de Klabbäerstorsch in escht!«

      »Hostde viellaascht schonnema aaner gesehe, du Blitdzbäernnsche? [Blitzbirne]«, säscht de Frosch.

      »Naa, abbäer isch waaß ganzs genau, däss de Klabbäerstorsch ärschendwo do drauße dorsch die Geeschend schwäerrtt [schwirrt] un ärschendwannema bei uns dahaam [daheim] nunnäer geflooche kimmt. Do bin isch mär ganzs, ganzs sischäer.«

      »Ärschendwannema«, säscht de Frosch mit halb offenne Aachedeggel [Augenlider]. »Tzsss, du bis' mer viellaascht e Schneewittsche [naives Ding]. Do kannstde awwer lang wardde du. Dann verraat mer dochema, woheer de dann übbäerhaabt wisse wills', dässes en Klabbäerstorsch gibbt, wenn de noch neddema aanäer gesehe host?! [wenn du noch nicht (ein)mal einen gesehen hast]«

      »Ei, däs habb isch ma gehäert [gehört]. Oddäer willstde mer viellaascht verzähle [erzählen/weiß machen], dässes net so is?«

      »Mädsche, Mädsche«, säscht de Frosch, »glaab doch net däs doll Geschäerr, wo jeeden dusselische Babbelhannes verzabbe duud [glaub' doch nicht den Blödsinn, den jeder Dummschwätzer verzapft]. Däs sin doch alles nuär an de Haarn herbeigezoochene Ammemärjsche [Ammenmärchen], von deene die Hälft dodevon frei erfunne sin – Ei, die Leut habbe halt ebbe e leebhaft Fandasie un reime sisch däs so zesamme, grad wie deene däs in den Kram nei basst.«

      Dann uff einmol kimmt die Könischin so bissi ins Grübele un de Frosch säscht: »Hier horschema Prinzessje…«

      »Isch bin kaa Prinzessje! Ich bin die Könischin, du Ocksefrosch!«, säscht die Könischin beleidischt.

      »Hier Fräuleinsche, jetzz spiel ma net gleisch die beleidischt' Lewwerworscht [beleidigte Leberwurst] un zieh net so e Flunsch [mach nicht so ein beleidigtes Gesicht]. Erstdensema [erstens mal] räeddstde [redest du] net mit nem Ocksefrosch, sonnäern wenn dann mit ner Krööt. Un zwaadens [zweitens], wenns de disch schonn Könischin nenne duust gell, dann solldestde abbäer aach schonnema wåss dodevon gehäert habbe, däss so e Märjschefandasiegestalt aus de Fabbel, net eifach so dorsch die Wallabamba düst un nach'm Zuffallsprinziepp klaane Bobbelsche an kinnäerlose Päärsche verdeile duud, die wo ka Ahnung von de Bärschtderei ['Bürsterei' i.S.v. Sex/Geschlechtsverkehr] habbe.«

      Do hot die Könischin viellaascht bedäbbäertd aus de Unnäerwäsch geguggt, du. [Die Königin hat verdutzt/verstörtt dreingeschaut]

      »Isch verrat däer jetzzema e klaa Gehaamnis [ein kleines Geheimnis]«, fährt de Frosch fortt. »De Klabbäerstorsch haaßt nämlisch gar net Klabbäer-Storsch, sonnäern – un jetzz halt disch fest – Klabbäer-Frosch. Däs issen kleine abbäer feine Unnäerschied, maanstde net aach? [meinst du nicht auch?]«

      Dodedruff is die Könischin in sisch gekehrt. Un wie se so im Gedangke versungke war, zubbelt [zupft] die naggisch Könischin so e bissi an ihr'n Knosbe [weibl. Brustwarzen/Nippel] gell, kratzt sisch unne am Loddusblümmelsche [Lotusblume/Schambereich] un obbe am Däätz [Kopf] un hält sisch de Zeischefinggäer uff die Unnäerlipp: »Hmm…«

      Säscht de Frosch: »Un? Bimmelt's jetzz im Obbäerstübbsche?«

      »Ei wenn däs wärkklisch net gelooche is, wåss du säschst, dann wördd däs jo bedeude – låss mischema raade – dann bis' du de Klabbäerfrosch?!«

      »Riiischdiiisch!«, entgeeschentd de Frosch mim breide Grinse in de Wiesaasch. [Gesicht/Visage]

      »Ei, isch wäerd [werde] verriggt«, säscht die Könischin. »Jetzz braat mer abbäer aanäer en Storsch du!«

      »Siehstde [Siehst du]«, säscht de Frosch, »eebe host es geschnaggelt [Jetzt hast du es kapiert]. Mär muss ebbe allesmol nuär e klaa Denkaastößsche gebbe unnema e bissi iwwerleesche [überlegen]; dann kimmt mär ärschendwann von ganz elaans dodehinnäer [von ganz alleine dahinter]. Mär muss sisch halt sei eischen' Gedangke mache un därff net jeeden Scheißdregg glaabe, deen de Pöbel [gemeines Volk] un die dreggisch' Lumbebagaasch [Lumpengesindel/Halunken] von sisch gebbe duud.«

      Säscht die Könischin: »Ach wåss bistde fäern schlaue, neunmakluuche un sibbegescheide Spitzkliggäer. [neunmalkluger und siebengescheiter Klugscheißer/Besserwisser] Oh, liebäer guudäer Klabbäerfrosch, wåss bin isch so froh. Hurraaaa, jetzz bekomm isch endlisch mei klaa Bobbelsche!«

      Säscht de Frosch: »Ei jo. Viellaascht kann isch dir dodebei e bissi uff die Spring helwfe.«

      »Wåss haaßt'n hier viellaascht? Ei isch dengk du bis' de Klabbäerfrosch?!«

      »Ei sischäer däs. Nur die Ruh mein Mäuselsche«, säscht de Klabbäerfrosch gelasse. »Abbäer e klaa bissi musstde aach wåss dodefäer due [dafür tun] un selbst Hand aaleesche [anlegen], gell.«

      »Alles, liebäer, guudäer Klabbäerfrosch, alles. Isch mach alles wåss de wills'!«

      Die lernnt abbäer schnell, hot de Frosch bei sisch gedengkt.

      »Nuär, wåss zum Guggugg soll isch dann sonst noch mache, als druff ze wardde, däss de Klabbäerfrosch kimmt? Abbäer jetzz braach isch jo aach net mehr wardde, weil de jo jetzz endlisch 'komme bis', gell!?«

      »Die Fraach [Die Frage] is sischäer net gänzlisch unbereschdischt, mei Guudste. Viell wischdischäer wär abbäer die Fraach, wann de Könisch Labbarsch II. [König Schlappschwanz der Zweite] endlischema kimmt – un zwar aus'm Kwarkk. Weil ärschendwann muss mär jo aache ma ze Podde komme. Un mer wolle doch net, däss däs Kind in de Brunne neiplatscht un elendiglisch absäuft.«

      »Du babbelst e bissi in Rätszele, kann däs sein? Abbäer isch glaab isch waaß schonn, wåss de mer dodemitd verkliggere [damit sagen] wills': De Klabbäerstorsch is jo in Wärkklischkeit kaan Voochel, sonnäern e Fröschelsche. Äh, un weil Frösch net fliesche [fliegen] könne gell, kann de Klabbäerfrosch däs Bobbelsche aach net im Fluuch [Flug] verliere un in de Brunne nei blummse låsse. Stimmt's oddäer habb isch rescht?«

      »Dei weiblische Loggik, euer königlische Hoheit, fängt langgsamm aa misch ze fasziniere.«

      »Abbäer wåss isch alls noch net verschdeh: Wåss hodd'n jetzz de Könisch dodemitd ze due?«, wolltd die sischtdlisch verwirrde Könischin wisse.

      »Dodezu kann isch däer saache, däss e Blümmelsche wåss net gegosse wärdd, aach net blühe kann un ärschendwann eigeht wie e Priemmelsche [Primel] in de glühendheiße Middachssonn, waaßtde.«

      »Däs stimmt. Abbäer isch kabier [kapiere] immäernoch net, wåss däs mit mei'm [meinem] Bobbelsche ze due hot?«

      »Isch geh ma starkk dodevon aus, däss dir de Begriff Blümmschesex