Dornrösjche un de böse Froschkönisch. Frank Fodderwestje. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Frank Fodderwestje
Издательство: Bookwire
Серия:
Жанр произведения: Языкознание
Год издания: 0
isbn: 9783738052831
Скачать книгу

      Un e Könischin mim ausgeprääschtde Klabbäerstorschkommplecks [mit einem ausgeprägten Klapperstorchkomplex] waaß halt ebbe aach net, wosses mit de Blümmsche un Biensche uff sisch hot.

      Wie deem aach sei – aanes Daaches hot sisch's zugetraache [trug es sich zu], däss sisch die Könischin, wie jeeden Sonndaachmoind [Sonntagmorgen], naggisch gemacht hot. Abbäer net fäer mim Könisch [um mit dem König] in die Kist nei ze springe – naaaa – sonnäern [sondern] fäer drauße in de See nei ze hibbe, wo ringserum um däs Schloss drummerum geleesche hot.

      Un weil die Könischin allsemol [manchmal] geisdisch e klaa bissi [ein kleines bisschen] im Nachthemdsche unnerweeschs [geistig verwirrt] war (mär kännt aach saache, se war eifach en leischde Tigg ze guudgläubisch geweese) hot se sisch in ihre Ve'zweiflung immäer unnäer Wassäer gedungkt, fäer nach Kinnäerseele ze guggele. [Sie ist abgetaucht um nach Kinderseelen Ausschau zu halten]

      Ei jo, wåss willst'n mache? Se hot halt ebbe gemaant [Sie hat gemeint/Sie glaubte], die SEEle von Kinnersche [Kinderchen] wördde im SEE rumschwimme, die då unne uff ihrn Eltdäern wardde wördde.

      Dann wördd ärschendwann de Klabbäerstorsch komme, der wo die ferddische Kinnäerschäer aus'm Schlossgarddeteisch fischtd, in so e Beudelsche neistobbt, dodedruff mit deem klaa Bobbelsche im Schnaabel nuff flieht un deen bläerrende Schreihals uff de Fenstdäerbank von de Schloofstubb ableescht.

      Un am näschstde Morsche, wenn die Herrschaffde dann uffwache, wördd endlisch der ihrn Wunsch in Erfüllung gegange sei. Un däs habbe die wärkklisch allen Ernstdes geglaabt du.

      Waaßtde wåss isch maan? [Weißt du was ich meine?]

      Isch maan, däs is schonn e bissi nebbäer de Kabb oddäer? [… das ist schon ein bisschen verrückt.]

      Abbäer dodevon ma abgesehe – selbst wenn de klabbäernde Fladdäermann midde dünne Stelze [… der klapperende/klapprige Flattermann/Vogel mit den dünnen Beinchen] 's daadsäschlisch uff die Kett bekomme hätt, däs dobbeldde un dreifache von sei'm eischene Körbbäergewischt geesche die Schweerkraft, nuff in de zwaade oddäer soggar in de dridde Stogg ze buggsiere [schleppen], hätt jo immäernoch e klaa Restrissiko bestanne, däss de klaane Strampläer von de Fenstdäerbank nunnäerseeschelt [heruntersegelt] un zerigg [zurück] in de Dümbel neiplatscht [in den Tümpel hineinplatscht], von wo en däs klabbrisch' Feddäervieh vorhäer mit Mieh un Nood nausgeangelt hot, gell. Däs nuär ma nebbebei erwähnt.

      »Ach wemmäer doch e Kind hädde. Ach wemmäer doch e Kind hädde…«

       Ihr liewe Leut un Kinnäer.

       Von Moins bis Åwens nuär Gewimmäer.

       Es word net bessäer,

       awwer dodefäer [dafür] schlimmäer.

      Un alls noch net un immäernoch net, hadde se ka Bobbelsche bekomme net. Däs därff net wahr sei, du. Wenn de däs aanem verzähle wörds, der wödd nuär mim Kobb schiddele. [Wenn du das einem/jemandem erzählen würdest, derjenige würde nur mit dem Kopf schütteln.]

      Abbäer, wåsse Wunnäer [welch Wunder], de Wunsch vom Könisch un de Könischin sollt schonn bald in Erfüllung gehe. Mär soll's net glaabe, gell.

      Ei bass uff jetzz! Wie die naggisch' Könischin mit ihr'm schweere Bobbes so im seischtde Gewässäer am Beggerand rummplannsche duud un fröhlisch ihr'n Blummegardde gießt, kimmt uff einmol en fedde Frosch aageschwomme, krabbeltd nuff uff en Steinsche obbedruff un belunst [beobachtet] de Könischin baam Baade – de klaane Lustdmolsch.

      De Frosch guggt sisch däss e Zeit lang genisslisch mit aa un säscht dann: »Ei guude, wie?« [Hallo, wie geht's?]

      Ganz erschrogge dreht sisch die Könischin panisch in alle vier Himmelsrischdunge um, guggt deen Frosch mit grooße Aache un weit uffgerissene Schnuud aa un schlääscht reflexarddisch die Händ vor ihrn schweere Äbbel [voluminöser Busen] übbäer Kreuz zesamme.

      Abbäer net däss de jetzz maanst die Könischin hätt sisch desweesche erschrogge, weil de Frosch so hässlisch war un aach noch spresche konnt – Naa, naa.

      Weil dammåls konnde Frösch nämlisch noch räedde un habbe gebabbelt, grad wie deene däs Kwakkmaul [Quarkmaul/Froschmaul] gewackse is. Babbelfrösch ware in deere Zeit [zu dieser Zeit] genauso selbstväerständlisch geweese wie baaspielswaase aach Babbelfisch, Babbelbärsche oddäer aach Babbelbäumsche [Laberfische, Laberbärchen oder auch Laberbäumchen].

      Jeedefalls so'n hässlische Frosch is de Könischin noch net übbäer de Weesch [Weg] gehibbt. Un die hot wärkklisch schonn en ganzse Aarsch voll [jede Menge] Frösch g'sehe. Abbäer so aanäer – eeeeschelereeeschend [ekelerregend], kann isch däer saache, du. [kann ich dir sagen]

      Jeeden annäern [Jeder andere] hätt wahrscheinlisch en Breschreiz bekomme bei deem widdäerwärddische Aabligg [Anblick], un däs Middachesse vom Vordaach riggwärtts [rückwärts] gegesse.

      Abbäer wåss willstde dann aach erwardde von so'm schleimische, breitmäulische Miggefängäer, der wo de ganzse Daach in dreggische Morasde un Algetümbbele rumdümbeltd un im Schlamm rumwiehle [herumwühlen] duud?

      Mär säscht zwar, Alge un Schlammkuure sin gesund un guud fäer [für] die Haut gelle, abbäer trotzdeem war de Frosch dermaße versifft un hot so unabbedittlisch aasg'sehe [unappetitlich ausgesehen], däss mär die Missgebortt [Missgeburt] noch neddema [noch nicht einmal] in de Pann [Pfanne] hätt bruzzele [braten] wolle un grad an die Wand hätt klattsche könne. Un vor so aanem [vor so einem] hot sisch die Könischin geschäämt. Weesche ihrn Blöße, waaßtde.

      Im erstde Mommentd hot die Könischin wahrscheinlisch gemaant, däss ärschendso en dreggische Heggebockbångäert aus de Hegg gekroche gekomme is, um de naggisch' Könischin en Haasegespräsch [belangloses Gequatsche/oberflächlicher Smalltalk] uffzezwinge, oddäer wåss waaß isch.

      Un obwohl de Frosch wärkklisch aasgesehe hot wie unnäer alläer Sau, war die Könischin dann doch erleischtdäert [erleichtert] geweese, dässes [dass es] nuär en harmmlose Frosch war.

      Abbäer von weesche [von wegen] harmmlos du. De uffgedunsene Kwarkkbeudel hot's faustdigg hinnäer de Froschlöffel gehabbt.

      »Ei wo kimmst dann du uff eima [auf einmal] her?«, säscht die Könischin ganz erstaunt. »Isch habb disch gar net komme härrnn [hören]. Wie lang hoggstde dann iwwerhaapt schonn då?«

      »Och, noch net lang«, säscht de Frosch. »Isch bin grad ebbe gekomme. Hier horschema Mädsche [hör mal Mädjchen!]. 'S geht misch zwar aaschentdlisch nix aa [Es geht mich eigentlich nichts an]. Isch habb däs aach nuär so ganzs beiläufisch am Beggerand mitbekomme…«

      »Ei, wass dann?«, frääscht [fragt] die Könischin neugierisch.

      »Ei…«

      »Ei wass? Ei, wass dann?«, unnerbrischt die Könischin de Frosch ungeduldisch.

      »Ei låss misch dochema ausbabbele, Kerlle naa!«, säscht de Frosch energgisch.

      »Ei dann babbel doch endlischema! [Dann sprich doch endlich mal] Woss hostde dann mitbekomme? Wass dann?«

      »Ei, däss de däer e klaa Bobbelsche wünnsche duus' [tust]«, säscht de Frosch.

      »Ei, woheer willst'n du däs wisse???«

      »Ei wass dann? Isch hibb halt allsema [manchmal] uff deen Staa [Stein] un låss misch von de Sonn e bissi bruzzele. Un dodebei krieht [Und dabei kriegt/bekommt] mär ebbe so Einisches mit, wåss do obbe bei eusch in euern königlische Schlossgemääschäern [königliche Schlössgemächer] so abgehe