NIECH STANIE SIĘ ŚWIATŁOŚĆ. Ken Follett

powiedziała Cwenburg. – Stać cię na to.

      Jej ojciec zmierzył Edgara wrogim spojrzeniem.

      – Cwany z ciebie szczur, co?

      – To nie był mój pomysł – odparł chłopak. – Czasami żałuję, że nie jestem tak sprytny jak moja matka.

      – Przysięgam ci, że jeszcze pożałujesz sprytu swojej matki.

      – Chcę czegoś dobrego do owsianki – zażądała Cwenburg. Otworzyła skrzynię, w której Ethel trzymała jedzenie, i wyciągnęła słój masła. Przytroczonym do pasa nożem nabrała sporą porcję i wrzuciła do miski Edgara.

      Ojciec patrzył na to bezradnie.

      – Powiedz matce, że to zrobiłam – zwróciła się do Edgara dziewczyna.

      – Dobrze – odparł.

      Zjadł owsiankę z masłem, zanim ktokolwiek zdołał go zatrzymać. Po posiłku poczuł się dobrze, lecz groźba Drenga rozbrzmiewała mu w uszach: Przysięgam ci, że jeszcze pożałujesz sprytu swojej matki.

      Pewnie tak będzie.