77
R. Bradley, The Translation of Time, w: Archaeologies of Memory, dz. cyt., s. 223.
78
H. White, The Content of the Form: Narrative Discourse and Historical Representation, Baltimore 1990, s. 174.
79
B. Latour, Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej, przeł. Maciej Gdula, Warszawa 2011, s. 104–107.
80
R. Barthes, System mody, przeł. M. Falski, Kraków 2005, s. 17.
81
W. Benamin, Pasaże, przeł. I. Kania, red. R. Tiedemann, posł. Z. Bauman, Kraków 2005, s. 976.
82
L. Meskell, Object Worlds in Ancient Egypt. Material Biographies Past and Present, Oxford 2004, s. 219.
83
M. Shanks, C. Tilley, Reconstructing Archaeology: Theory and Practice, Cambridge 1987, s. 9–10.
84
H. Bergson, Ewolucja twórcza, przeł. F. Znaniecki, Warszawa 1957, s. 18.
85
G. Deleuze, Bergsonizm, przeł. P. Mrówczyński, Warszawa 1999, s. 56.
86
Zob. s. 59–68 niniejszego tomu.
87
Zob. s. 53–58 niniejszego tomu.
88
W. Benjamin, Selected Writings, t. 1: 1913–1926, Cambridge 1996, s. 418.
89
M. Merleau-Ponty, Fenomenologia percepcji, przeł. M. Kowalska, J. Migasiński, Warszawa 2001, s. 440.
90
E. Casey, Habitual Body and Memory in Merleau-Ponty, „Man and World” 1984, nr 17, s. 283.
91
H. Bergson, Ewolucja twórcza, dz. cyt., s. 18.
92
R. Bradley, The Translation of Time, dz. cyt., s. 223.
93
C. Renfrew, Comments, „Norwegian Archaeological Review” 1989, nr 22 (1), s. 36.
94
L. Olivier, Duration, Memory and the Nature of the Archaeological Record, dz. cyt., s. 66.
95
B. Latour, Nigdy nie byliśmy nowocześni…, dz. cyt., s. 102.
96
M. Serres, Genesis, Ann Arbor 1995, s. 60.
97
Przejąłem to pojęcie od Luhmanna, któremu niniejszy rozdział mojej książki zawdzięcza szczególnie wiele. Luhmann wielokrotnie wskazywał na korelację kultury piśmiennej i rewolucji ideowej i w tym kontekście zapoznał Niemców z pracami amerykańskiego filologa klasycznego Havelocka. Por. N. Luhmann, Gesellschaftsstruktur und Semantik I, Frankfurt 1980, s. 17 i n., s. 45–71; tegoż, Soziale Systeme, Frankfurt 1984, s. 212–241.
98
J.G. Droysen, Vorlesungen zur Enzyklopädie und Methodologie der Geschichte, Darmstadt 1972 [pierwodruk 1857], s. 11 i n. Odniesienie to zawdzięczam Wolfgangowi Raiblemu.
99
„Ex hypólepsos ephexe
1
Zob. np. Barbara Misztal,
2
Zob. np.
3
Zob. np.
4
Kornelia Kończal, Joanna Wawrzyniak,
5
Malcolm Gladwell,
6
Szerzej o chorobie jako metaforze zjawisk społecznych, z uwzględnieniem konotacji negatywnych pisze Susan Sontag w tekstach
7
Pierre Nora,
8
Andreas Huyssen,
9
Allan Megill,
10
Na (nad)używanie w tym kontekście „metaforyki chorobowej” zwraca uwagę Sharon Macdonald,
11
Jan Błoński,
12
Jacek Żakowski,
13
Zob.
14
Astrid Erll,
15
Tradycja ta ma zresztą długą historię. Swego rodzaju „pacjentem zero” był wszak ów nieszczęsny szczur, którego agonię oglądał doktor Rieux w
16
Lewis Coser,
17
Swoją drogą, widać, że pracując nad wstępem do pism Halbwachsa, Coser jest już dobrze