Аталпіць – апанаваць, перапоўніць, наваліцца.
Аталпілі ўсю вуліцу – не прайсці.
Атанець – схуднець. Аментам атанела – так спаліла яе хвароба.
Атвадзјць – зрабіцца вадзяністым. Ежа, пакуль стаяла, гладка атвадзела.
Атлёт – хват, зух. Такі атлёт, што х. ем прапаліць лёд.
Атлум – ачмурэнне, аблуда. Усе гэты выбарывы́дуры – толькі атлум галавы.
Атнімка – анучка, якой атнімаюць, выцягваюць кацёл з печы. Кашуля, як атнімка, чорная.
Атожылле – парасткі. Ад яблыны атожылля пашло. Бульба ўся атожылля пусціла, трэба скарэй садзіць.
Атопак – стаптаны чаравік; яшчэ – пра недалужнага хлопца. Якія атопкі ўссуніш на ногі, а ўсё ж ня босы. І ейны атопак нешта з сябе корчыць.
Атрусíцца – прывесці трусянят. Яна, чараўніца, счаравала: труска атрусілася, а трусяняты памёрлі.
Атуросце – парасткі. Маленькую яблыньку прынясла, пасадзіла, яна прыжыла, і столькі атуросця ў яе.
Ахапак – гурма. Ідзем усім ахапкам дамоў. Ахмурэць – ап’янець, ачмурэць. Ня так захварэў, як ахмурэў.
Ахопак – бярэма, шмат. Яны там ахопкамі грошы палучаюць на шахтах. Ладны ахопак і сабе прынёс. Пітух як даў у нагу, кроў ахопкам ліецца.
Ахосал – заляцанец, сюбар, хахаль. І ў яе ўжо свой ахосал завёўся. (З ідыш – кавалер, жанішок.) Ахрап’е – ежа для свіней, ссечаная трава, бацвінне, дабаўляюць яшчэ бульбы, буракоў. Рана ўстала, ахрап’я насекла.
Ахэлак – ахапак, ахопак. Ладны ахэлак са стогу выскуб.
Аціхáцца – суціхаць, сцішвацца. Вея аціхнецца, можна будзіць у лес паехаць.
Ацялћкаваць – марудзіць, не спяшацца. Не спяшай, ды не ацялякавай. Зроб гэта не ацялякаваючы.
Ацяробкі, цяробкі – лушпіны ад бульбы, буракоў. Ацяробак узялі на сушылцы, а ўсё ж парсюку прысмакі.
Ачалавечыцца, пачалавечыцца – ажаніцца, узяць жонку; яшчэ – зрабіцца чалавекам. Бугаяваўбугаяваў дый ачалавечыўся. Я думала – яна пачалавечыцца нарэшці.
Ачопісты – у каго шырокі азадак. Такая ачопістая, што ў дзверы не пралезіць.
Ачужэць – адбіцца ад радні, забыцца на родных.
Ачужэла дачка, на бацькоў забылася.
Ашаколы – труха, точыва, пасеі, шáшча. Шашаль так паточыць, што адны ашаколы астаюцца.
Ашљргаць – скончыцца, перастаць. Дождж аціх, зараз ашургаіць.
Ашчыцíць – шчыльна абабіць дошкамі, дранíцамі.
Ашчыціла пуню, каб кот куранят не цягаў.
Бабнік – малы, што не хоча аставацца без бабулі. А гэнаму бабніку трэба, каб баба карміла, паіла, спаць клала й калыханку пяяла.
Бабовішча – зямля, на якой раслі бабы.
Цвіцела макоўка на бабовішчы,
Спі, мая дурнішча, на саломішчы.
Бавіцца, забавіцца – затрымлівацца. Схадзі, толькі доўга ня баўся. Дзе гэта наша мама бавіцца нешта. Як забавіцца ў гасцях, да начы дома німа.
Бавіць – забаўляць, глядзець малога; яшчэ – праводзіць час. Ён дзіцё бавіў. Ня робіць, а час бавіць.
Баган