Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна. Рыгор Барадулін

змязджуліць, размяджуліць – таўчы, патаўчы, пакрышыць. У мажджэрцы (ступцы) змязджуліў часнык. На магільніку соснік вырас, каб гахнула сасна, дык усё б размяжджуліла.

      Мяздра – мякаць. Яблычны сок з мяздрой налілі ў слоікі.

      Мяканљць – ударыць, уперыць. Як мякануў у плечы, дык аж мне дух зацяло.

      Мћкаш – сярэдзіна ў бохану, мякота. Я мякаш выразала. Кажны к сабе мякашом, а к чужому коркай.

      Мякіннік – праснак з мякіны. Даўней мякіннік возьміш, і то добра.

      Мякоць – мякаць. Мяса прынесла маладзіца – адна мякоць.

      Мякуха – далікатная трава. Пашла нажала мякухі, пасекла свінням. Мякуха дужа мяккая, зялёненькая, калі дробненькая (тлумачыла мама).

      Мялгá – драбяза, малеча. Акуні й тыя мялга такая.

      Мћліна – вялае, маларухомае. У яго рука жывая, а ёсь такая: возьміш яе, а яна як мяліна.

      Мяліца – прылада мяць лён; яшчэ – нязграбнае, няўклюднае. Над мяліцай як настоішся, дык спіна колам зробіцца.

      Расступіся, зямля-маці,

      Выйшла мяліца гуляці!

      Мяншак – меншы сын. Сынок, яе мяншак, падрос за лета.

      Мярзлячча – мёрзлае. Зіма, каровы мярзлячча ядуць, мерзлякі ўсякія.

      Мярлог – бярлог; яшчэ – пра раскіданую пасцель. Лёг мядзведзь у мярлог ды лапу смокчаць. Прыбяры свой мярлог – тут блохі ногі паламаюць.

      Мћрлы, мћрліна – нягеглы, затарможаны; яшчэ – нешта недаваранае, недапечанае. Як народзіцца мярліна, дык хоць ты яму маланкамі ў пяткі бі. Сягоння, як на тое, і бульба мярлая, і бліны мярлыя.

      Мярнік – мерная пасудзіна. Мерніком зручна малако мерыць.

      Мясёж – бойка, звада. Усе ў бойку кінуліся, і такі мясёж пачаўся! (Ад мясіць – біць; тут і мяса.)

      Мясцерыцца – прымервацца, ладзіць месца.

      Глядзі ты, і ён ужо тут мясцерыцца.

      Мясюгá – цяжкое мяса, многа мяса. Мясюгі такія – не падняць.

      Мяцельнік – хто робіць мётлы. Учора мяцельнік мётлы прадаваў, і я купіла свежую.

      Наблізкљю – наўпрасткі. Наблізкую тут не прайсці, балота топкае.

      Набрыдзь – прыхадні, навалач. Уся набрыдзь да нас цягніцца.

      Набíрная, набярнáя – заразная хвароба (якой набіраюцца ад іншага).