ЭЗОП. Хамидулла Абдуллаев. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Хамидулла Абдуллаев
Издательство: SelfPub.ru
Серия:
Жанр произведения: Историческая литература
Год издания: 2017
isbn:
Скачать книгу
сендан қурққан бўлардим!»

      Баъзи калтафаҳмлар вахима кўтариб, ўзларининг нархини оширмоқчи бўладилар, бироқ гап-сўзлари билан кимлигини фош килиб қуядилар.

      ЙУЛОВЧИ БИЛАН ГАЗАНДА

      Йуловчи киш пайти йулда бораётиб совуқдан тиришиб, улаётган бир илонга кўзи тушди. Раҳми келиб уни ердан олдида, қуйнига солиб исита бошлади. Илон карахтлигида жим ётди, бироқ жон кириб, тирилгани захоти халоскорининг қорнидан чақди. Ажали етаётганини англаган йуловчи пушаймон бўлиб деди: «Ўзимни худо урган: нега ўлаётган газандани қуткардим, у хатто тирик бўлса ҳам ўлдириш керак эди-ку?»

      Масал ёвуз одам хеч қачон яхшиликка яхшилик билан жавоб қайтармаслиги, бироқ иложини топса валинеъматига қарши бош кўтариши муқаррарлигидан огох этади.

      – 

      Масалларинг жуда ибратли, сен мени хайратга солабошладинг.

      – 

      Шунинг учун мени сотиб олинг деяпманда.

      – 

      Нима учун айнан менинг сотиб олишимни истаяпсан?

      – 

      Сиз бироз инсофли одамга ўхшайсиз.

      – 

      Бошқалари инсофсизми?

      – 

      Нафақат инсофсиз, ўта бешафқат ва золим бўлишади – деди у кўйлагини кўтариб – манабу қалтак изларини кўриб ўзингиз хулоса қиларсиз.

      – 

      Бай-бай, соғ жойинг қолмабди-ку.

      – 

      Биз қулларнинг нафақат бадани, тахқир ва хақоратлардан дилларимиз пора-пора бўлиб тилинган.

      – 

      Эх бечора қул, ўзинг ҳам бу кўргиликларга сабабчи бўлгандирсан.

      – 

      Албатта ўзим ҳам айбдорман.

      – 

      Нима айбинг бор?

      – 

      Фақат тўғри сўзлайман холос.

      – 

      Нега ёлғон ишлатмайсан?

      – 

      Борди-ю ёлғон ишлатсам у ошкор бўлиб қолса қаттиқ жазолашади, ўлдириб юборишлари ҳам мумкин.

      – 

      Яна бошқа масалларни ҳам биласанми?

      – 

      Беҳисоб масаллар биламан.

      – 

      Қани яна эшитайликчи

      ЧОЛ В А АЖАЛ

      Бир куни чол ўтин қилгач, уни орқалаб уйига жўнади; йўл узоқ эди, жуда чарчади, ўтинни ерга отиб ташлаб, ўзига ўлим тилай бошлади. Шунда ажал пайдо бўлиб, нега чақирдинг, деб сўради. «Мана бу ўтинни елкамга қуйиб юборсанг, деб чақирдим», – деди чол.

      Масал одам ҳар қанча бахтсиз бўлса ҳам, хаётни яхши кўражагига ишорадир.

      ҚОБОН ВА ТУЛКИХОН

      Қобон дарахтнинг остида туриб тишини қайрашга киришди. Тулкихон унинг нега шундай қилаётганини сўради: овчилар ҳам кўринмайди, бошқа бирор фалокатдан ҳам дарак йўк, лекин сен тишларингни қайраётирсан? Қобон жавоб берди: «Ҳаракатим бехуда эмас: фалокат бостириб келганда, тишларимни ўткирлашга вақт сарфлаб ўтирмайман, тайёр турган бўламан».

      Масал хавфхатарларга аввалдан тайёрланиш зарурлигини уқтиради.

      – 

      Анчагина ибратли масаллар айтдинг, сени сотиб оламан.

      – 

      Сухбатларинг