10
Маецца на ўвазе касцёл кармелітаў.
11
Даніэль Казімір Нарбут (?1738—1807) з 1783 па 1801 г. быў лідскім дэканам і пробашчам, у 1801 г. гэтую пасаду заняў кс. Вінцэнты Нарбут. Бацька Даніэля Казіміра Нарбута – Казімір Нарбут быў прадзедам Тэдора Нарбута, а дзед Ігнацый – родным братам Даніэля Казіміра Нарбута, такім чынам Тэадор – яго ўнучаты пляменнік.
12
ДГАЛ. Ф. 1135. Воп. 11. Спр. 19. Арк. 22 – 23.
13
Jan ze Sliwina [Kirkor A. H.]. [Wszystkie oúwiecone kraje Europy…].
14
Бломберг Мар'яна Магдалена. Тэадор Матэвуш Нарбут (Остык-Нарбут) з лідскай зямлі гісторык Літвы, інжынер і даследчык старажытнасці, а таксама бацька герояў-паўстанцаў. C. 46—47.
15
Верагодна, гэта быў грэка-каталіцкі святар.
16
У цяжкія моманты 1814 г. Напалеона здрадзілі нават самыя блізкія да яго маршалы.
17
ДГАЛ. Ф. 1135. Воп. 11. Спр. 19. Арк. 17 адв. – 19 адв.
18
ДГАЛ. Ф. 1135. Воп. 11. Спр. 19. Арк. 113.
19
Бломберг Мар'яна Магдалена. Тэадор Матэвуш Нарбут (Остык-Нарбут) з лідскай зямлі гісторык Літвы, інжынер і даследчык старажытнасці, а таксама бацька герояў-паўстанцаў. С. 48.
20
Polski Słownik Biograficzny. Т. XXII. S. 537.
21
Гл: Kowalewska Zofia. Dzieje powstania lidzkiego: wspomnienie o Ludwiku Narbucie. Wilno, 1934. Пераклад кнігі ў свой час быў надрукаваны ў газеце «Наша Слова» №18 (1533), 5 траўня 2021; №19 (1534), 12 траўня 2021; №20 (1535), 19 траўня 2021; №21 (1536), 26 траўня 2021; №22 (1537), 2 чэрвеня 2021; №23 (1538), 9 чэрвеня 2021; №24 (1539), 16 чэрвеня 2021; №25 (1540), 23 чэрвеня 2021; №26 (1541), 30 чэрвеня 2021; №27 (1542), 8 ліпеня 2021; №28 (1543), 15 ліпеня 2021; №29 (1544), 22 ліпеня 2021; №30 (1545), 29 ліпеня 2021; №31 (1546), 5 жніўня 2021; №32 (1547), 12 жніўня 2021; №33 (1548), 19 жніўня 2021; №34 (1549), 26 жніўня 2021; №35 (1550), 2 верасня 2021.).
22
Kowalewska Zofia. Dzieje powstania lidzkiego.Wspomnienie o Ludwiku Narbucie. Dziennik Wileński. 1934. №2, 4, 5, 7—11, 13—15, 17, 18, 21—25, 28, 29, 31, 32, 35—39, 41—43, 45, 46, 49—53, 56, 57, 56, 57.
23
Верагодна, размова ішла пра тое, што было выдадзена ў 6-ці тамах у Германіі, з 1861 па 1874 гг. пад назвай «Scriptores rerum Prussicarum. Die Geschichtsquellen der preußischen Vorzeit bis zum Untergange der Ordensherrschaft».
24
Станіслаў Мараўскі пісаў: «Правінцыял піяраў кс. Глагоўскі, паважаны, выхаваны ў Рыме вучоны, той самы, які так доўга размаўляў з Напалеонам на Зялёным мосце ў 1812 г.…» – гл: Morawski Stanisław. Kilka lat młodości mojej w Wilnie (1818—1825). Warszawa, 1924. S. 361—362.
25
Юг-Бернар Марэ (1763—1839) – французскі дыпламат, журналіст, адвакат, палітык і дзяржаўны дзеяч, у 1811—1813 гг. міністр замежных спраў, у 1834 г.. прэм'ер-міністр. З 1809 г. насіў ганаровы (беззямельны) тытул герцага Басано.
26
Графиня Потоцкая. Мемуары. Москва, 2005. С. 97.
27
На «чацвярговых абедах» караля з найбліжэйшымі паплечнікамі, падданым падаваўся прыклад ашчаднасці і цвярозасці. Нейкага «прыгожага Нарбута» на чацвярговым абедзе згадвае Клемянціна Хофман у апавяданні «Obiad Czwartkowy». – гл: Wybór dzieł Klementyny z Tańskich Hofmanowej. Wydanie jubileuszowe. T. VI. Kraków, 1898. S. 153.
28
Kowalewska