– Әйе, әти; Вакыты аз.
Эшләре күп аның да.
Сөйләшеп утырдык бераз
Хакан машинасында.
Әни өйдә тугел әллә?
Кайларга китеп барган?
– Базарга барасы иде,
Әле кайтмады һаман.
Йолдыз, кияүгә чыгасы:
Кып иткән дигән малай.
Күпме сузырга буласы?
Карт кыз калырсың болай!
Акыллы, затлы, эшмәкәр…
Тагын нәрсә җитмәгән?
– Борчылуың авыр әгәр,
Әткәм, чыгармын тиздән.
Сүземне дә биреп куйдым
Хаканга бүген генә.
Ышанычымны да җуйдым,
Йөрәгем дә үкенә…
Син, әткәй, дөрес әйтәсең:
Акыллы, җиткен ир-ат.
Ләкин күңелне сизмәссең…
Без мәхәбәттән ерак.
Тартылмый аңа йөрәгем;
Нәрсәдер җаным сизә…
Хисләремнең күбәләгем
Аны күрүгә бизә.
Үзем дә аңлап бетермим,
Ничек еракка китте;
Нәрсә әйтергә дә белмим…
Кыюлык миндә бетте…
Ни язганы – шул булсын:
Агым буенча йөзәм.
Тормышым тик тиз узсын –
Озак сузылса, түзмәм…
– Юк сүз сөйлисең кызым син!
Сез – кызхатыннар – шундый…
Ата күзенә күрәм мин:
Хаканда бәхет сулый!
Баш катырып йөрмә бүтән:
Биргән вәгъдәңне үтә.
Үзеннән яратыла…
Ул, кызым, тора-бара.
Ошан минем хисемә,
Тәмамы шул: сүз дәшмә;
Өченче бүлек.
I
– Хәерле көн, хезмәттәшләр! –
Миңнеханов сүз тота –
Уеннар ачылуына
Икәүләп атна кала.
Дулкынландыргыч, әлбәттә…
Һәм шул бәйле рәвештә
Президент каршында киңәш
Җыелды дүшәмбедә;
Алда зур вакыйга көтә:
Ясалган инде күп эш.
Вакыты да килеп җитә,
Тәмамланды төзелеш.
Ләкин вак-төяк сораулар
Калды көн тәртибендә.
Тырышлык бераз куегыз
Ярышлар рәвешендә.
Кунакханәләр әзер ме?
Транспорт? Аэропортлар? –
Фикерегезне белермен,
Тыңлап алам сораулар.
Ярдәм кирәксә сорагыз,
Игътибарлы: оялмагыз;
Тяп-ляп гына эшләмәгез! –
Елмаеп әйтеп куйды. –
Башлап җибәрик, әйдәгез:
Аның сүзе шул булды.
II
Утырган соңгы рәттә,
Дәфтәрен кулда тотып,
Вафин Марат, әлбәттә,
Киңәштә түрә булып.
Игътибар белән тыңлый
Һәрбер чыгыш сүзләрен,
Әһәмиятен аңлый
Киләчәк мизгелләрнең.
Күрше булып утырган
Җилкәсенә кагыла:
Хезмәттәше Айтуган
Гозерен әйтеп ала:
– Шалтыраттылар, Марат,
Миңа төрек дусларым.
Йомышым сиңа азат,
Вакытыңны алмамын.
Тренер кызы бераз алдан
Казанга очып килә.
Нәрсәдер аңа Болгарда
Барып