Һәм кичәге балаларның
Бүген өчесе җиңгән.
Төн сыманлый кара чәчле,
Кара күзле якты кыз…
Әйтерсең дә күктәге хур
Төшкән җиргә яулыксыз.
Елмаюы – җәйнең назы,
Серле урман – карашы.
Карлыгач канатлары –
Йолдызыбыз кашлары.
III
Азан ишетелә моңлы:
Кичке намаз вакыты.
Диңгез җиле исә дымлы,
Агачларны арытып.
Фатирда тынычлык йоклый:
Туганнары таркалган.
Әти-әнисе янында
Кызлары гына калган.
Чәй эчәләр өчәү генә,
Пәхләвә кулда тотып.
Әнисе татар – Гөлгенә,
Әтисе төрек – Алып.
– Кызым, Казанда булганда,
Үтенечем сиңа бар:
Буш булып вакыт калганда,
Спас төбәгендә Болгар
Шәһәренә кайтып кил:
Тамырларга туган җир…
Иске зират ахырында
Күмелгәннәр бабалар.
Каберләре сул ягында:
Күреп белсен оныклар.
Гасырның башында бабай
Большевиклардан качкан.
Симферополь аша шулай
Төркиядә урнашкан.
Сталин үлеме белән
Әти илчелек аша
Бабай калдыгын күмгән,
Ихтыярына ошап.
Мәчеткә кереп хәер бир,
Кызым, безнең исемнән.
– Кайтып килермен тиздән.
Әнкәй, суземне бирәм!
IV
Чабуын башлап җибәрде
Шул көннән бирле сәгать;
Көне-төне йөгерүләр:
Тренерлары канәгать.
Нәтиҗәләре яхшырак
Кызларның көннән көнгә,
Җил белән куылган яфрак
Сыман алар йөгерә.
Иртәнге тугызка килеп
Кичке дүртләргә кадәр
Йолдыз, җайланмалар биреп,
Көтә ераклы сәфәр;
Атна уза, тагын берсе:
Пуля сыбызгы сыман!
Шулай төзелгән кешесе,
Ашыгабыз без һаман.
Эшеннән каршы алырга
Килә кара машина.
Утырган ир-ат алдында,
Кепка кигән башына.
Кара күзлек борынында,
Зур маңгай акыл ия;
Йолдызны назлый янында,
Чәчәкләр бүләк итә:
– Сагындым сине, сөеклем!
Кил әле кочагыма!
Үбим әле иренеңне,
Кеше күрми, борчылма!
Ләкин Йолдыз каты караш
Анарга багышлады:
– Хакан! Онытылма, якташ?! –
Диеп усал ташлады.
– Түзергә хәлем калмады!
Сагындым сине, Йолдыз!
Танышуыбызга бер ел,
Ә синең йөрәгең – боз!
Кайчан кияүгә чыгасың
Син миңа хатын булып?
Кайчан баласын табасың,
Күпме көтергә сузып?
– Хакан, тынычлан, иптәшем;
Ачуланма тик миңа.
Үз үземә дә өндәшәм…
Ардым кылырга зина.
Сабыр итик әле бергә:
Узып беткәч ярышлар,
Калдырмыйча бер көнгә дә,
Никахлашырбыз… Ярар?
V
Әй,