– Соң инде, дөрес, вакыт…
Ятырга кирәк кайтып;
Иртәгә иртә таңнан
Эшкә барам Матактан.
VII
Йокыга ятыр алдыннан
Әнисе улы белән,
Җылылык алып табыннан,
Тәм назлый әңгәмәдән;
Карый ана күзләренә
Зур үсеп җиткән бала:
Елмая ул сүзләренә,
Хикмәтенә соклана.
Яшел төстә карашы
Күзлек аша ялтырый,
Матур яулыкта башы
Ап-ак чәчләрен саклый.
Җитмеш ике ел йөзендә
Нур булып урын алган:
Җыерчыкларда битендә
Тормыш юлы язылган.
Сугыш чоры баласы…
Күпме кыенлык күргән;
Һәлак булган атасы
Берлинны алгач тиздән.
Бер кешенең кайгысы,
Бер гайләнең язмышы –
Халкыбызга да хаслы,
Илебезнең кайгысы.
Яшәп шул мохтаҗлыкта
Әби белән бабалар,
Сабырлап авыр чакта,
Үстергәннәр балалар;
Шул туфрактан үскән гөл –
Без синең белән, якташ:
Буынның кадерен бел,
Ашыгучан замандаш!
Чәчәген куй каберенә,
Исәннең хәлен белеш;
Хөрмәт күрсәт һәрберсенә:
Бу ярты сәгатьлек эш.
VIII
Иртәнге сәгать алтыда
Марат йокыдан бизгән;
Әнисен үбеп алды да
Казанга китте тиздән.
Сокурыда бик зур бөке:
Эшенә соңга калган.
Хезмәттәшкә авыл сөте,
Сүз биреп, алып кайткан;
Эш вакыты ахырында
Бинада утлар сүнә,
Ләкин Марат уйламый да
Ашыгырга өйенә…
Машинасын туктатып,
Казан урамы буйлап
Хисләрендә таркалып,
Йөри саф һава сулап.
Кичке сәгать унбердә
Йортына килеп керә.
Тавыш ишетеп кенә
Кайтканын хатын сизә.
– Марат, кайларда йөрисең?!
Телефоннарың сүнгән!
Моргларда сине эзлисең!
Бәлки, син кая үлгән!
– Аладалама, Алевтина…
Син мине эзләмәдең.
Карап яттың матур кино
Һәм хәлемне белмәдең.
– Ярар, теләсәң нишлә:
Син хуҗа, синең бакча.
Иртәгә кичке бишкә
Маникюрга бир акча;
Картам төгәл калды буш:
Или син миңа не муж?
– Кая китим инде синнән?…
Ярар, “Ак барс”ка салам.
– Салма гына тагын тиннәр!
Әле “Кольцо”га барам…
IX
Алевтина кырык биштә
Әле яшь кызлар сыман;
Йөрми инде күптән эшкә,
Үзен яхшы саклаган.
Ак чәчләре дә күренми,
Биле дә усак кебек.
Бассейнда йөзә иренми,
Зәңгәр күз, кара керфек.
Ләкин ун еллар элек
Ул бүтән хәлдә булган:
Ялгыз хатын диярлек,
Кибеттә җимеш саткан.
Вакыттан-вакыт Марат
Кибеткә кереп йөргән,
Шунда әйберләр карап
Беренче