Sevgandek sevarman Sani.
Bosdi muhabbat nishoni,
Gasht ayladim chor go‘shani,
Yamanda Varqo Gulshoni,
Sevgandek sevarman Sani.
Ketdi qo‘ldan ixtiyori,
Qolmadi sabru qarori,
Oshiq Navro‘z, Gul-Farxorni
Sevgandek sevarman Sani.
Bir kun yo‘liqib Xizrga,
Turdilar niyoz-nazrga,
Bir-birlarin Vomiq, Uzro
Sevgandek sevarman Sani.
Kezdilar Rumning tuzini,
Berdilar Haqning qarzini,
Orizda Qambar Orzuni,
Sevgandek sevarman Sani.
Tutmadi alar dunyoni,
Qolmadi yori-yoroni,
Misli ul Tohir Zuhroni
Sevgandek sevarman Sani.
Bu dunyo qo‘yibdir kimni,
Xush tuting besh kunlik damni,
Oshiq G‘arib Shohsanamni,
Sevgandek sevarman Sani.
Maxtumquli, dunyo foniy,
O‘tibdir, Rustamlar qani?!
Oy Quyosh, Zamin Osmonni
Sevgandek sevarman Sani.
DOG‘I JONGA DARD O‘LDI
Ko‘ngil berdim bir bevafo mahbubga,
Chiqdi qo‘ldan og‘i jonga dard o‘ldi,
Oshiq der: «Boqmasman endi u xo‘bga,
Yo‘l-ustidan tushdi, ko‘zim to‘rt o‘ldi.
Menlik bilan etdim ishimni zoya,
Iqbolim otini botirdim loya,
Yo bir mardga yiqil, yoxud Xudoya
Banda ishi bosh tutmadi, ort o‘ldi.
Tug‘unim tur bo‘lib46, qochdi sayyoddan,
Gavda g‘amdan to‘lib, yurak ham o‘tdan,
Qo‘rqarman, yor bizni chiqarar yoddan,
Boshqa joyda maskan tutdi-yurt o‘ldi.
So‘nam el bermadi, soldim bozimni,
Lochin quvdi, qarg‘a oldi g‘ozimni,
Shuncha faqirlikka urdim o‘zimni,
Tulkilanib kezdim, otim gurk o‘ldi.
Maxtumquli, yuragimda dard unar,
Kim ko‘ribdir, qo‘y ichidan gurk unar,
Ey yoronlar, mard yigitdan mard unar,
Qachon chiqdi-nomard o‘g‘li mard o‘ldi?!!
SO‘LIBDIR FIG‘ON BILAN
Umrim, ey, gul umrim, ey,
So‘libdir fig‘on bilan.
Otash ustiga tushib
Kuyibdir tan jon bilan.
Umrim, ey qaro ko‘zim,
Kimga darkordir so‘zim,
Go‘klang47 ichra bir o‘zim
Qolibman armon bilan.
Umrim, gulshan bahorim,
Tushmay, ajab, nazarim,
Maxtumquli, ozorim,
Ketdi tanu jon bilan.
NE ZAVQU SAFOLAR YIGITLIK BILAN
Ne zavqu safolar yigitlik bilan,
Bahor bo‘lib o‘tdi, bizdan tash qoldi,
Qarilik yetishdi ming kulfat bilan,
Mezon o‘tdi, xazon keldi, qish qoldi.
Umrimni sarf etdim hoy bilan voyga,
Qulluq-toat aylamadim Xudoyga,
Yigitlik asarin o‘tkazdim zoya,
Endi na kuch-quvvat, na bir jo‘sh qoldi.
Umrimning qolmadi bir zarra shodi,
Hech kimsa eshitmas ohu faryodi,
Jismim kabob etmish ayriliq o‘ti,
Yuraklar qon bo‘lib, ko‘zda yosh qoldi.
Har bir qulga shum ayriliq solindi,
Jismim xazon urdi, guli so‘li(n)di,
G‘aznasi urildi, uyi talandi,
Na anda bir aql, na bir hush qoldi.
Qo‘ydi meni yuz ming ozorga firqat,
Kecham uzun bo‘ldi, tonggacha riqqat48,
G‘ussa bilan kun kechirmoq mashaqqat,
Na ruhda shod, na ko‘ngilda xush qoldi.
Maxtumquli, ishim qiylu qol bo‘ldi,
Shum ayriliq bilan aqlim lol bo‘ldi,
Bilmadim, ne savdo, nechuk hol bo‘ldi,
Jon tandan ayrildi, quruq losh qoldi.
OQSOQOLLAR, BOQ, DONODIR
Ey, yoronlar, go‘zal umrim
Qarib bora larzonadir,
Kundan-kunga ortib dardim
Darmon istab, parvonadir.
Oshiq yonsa ul yor uchun,
Morgir yursa shomor uchun,
Er yigit nomus-or uchun,
Otga chiqar, mardonadir.
Ne ajoyib davron surgan
Yaxshi-yomon-barin ko‘rgan,
Bizlar bilan hamroh yurgan
Oqsoqollar, boq, donodir.
Maxtumquli ellik yoshing,
G‘amdir, qayg‘udir sirdoshing,
G‘ofil bo‘lma, ko‘tar boshing,
Qarilik bir bahonadir.
ELLIK MING YIL DAVRON SURGAN BANIJON
Ellik ming yil davron surgan Banijon,
Dunyoda qolmadi, yerba-yer kechdi.
Yuz yigirma qarn farzand keltirgan
Odam Havvo bilan sarba-sar kechdi.
Haq o‘zi boshlaydi yo‘lga bandani,
Yo‘lga kirib, umidli tut ertani,
Shis bilan Kayumars kiygan jandani,
Rustam, Zol kiyibon, qalandar kechdi.
Devlarni band aylab dinga yetkazgan,
Sura-sura bu dunyodan o‘tkazgan
Zaminga, daryoga hukmin o‘tkazgan,
Sulaymon sifatli Iskandar kechdi.
Isho’ o‘g‘li Dovud olamni so‘rdi,
Haq unga kitobi Zaburni berdi.
Hazrati Dovudning huzur shogirdi,
Olti